Το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα

Τον
τελευταίο καιρό έχει έρθει στο προσκήνιο της ελληνικής επικαιρότητας η
επόμενη «νέα» εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Από πολλούς αντιμετωπίστηκε με σχετική
καχυποψία ως άλλη μια προσπάθεια χωρίς στόχους και όραμα.

Πρόσφατα
ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο τα
φινλανδικά σχολεία συνεχώς είναι πρώτα σε διεθνές επίπεδο. Ενδεικτικά
αναφέρεται ότι το 2006 οι Φιλανδοί μαθητές πέτυχαν τις υψηλότερες
επιδόσεις στις πρακτικές επιστήμες αλλά και σε πολλές από τις
θεωρητικές. Κι ας σημειωθεί ότι οι μαθητές της συγκεκριμένης χώρας
είναι αυτοί που περνούν το λιγότερο χρόνο μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας
και διαβάζουν τις λιγότερες ώρες στο σπίτι.  Κάτι τέτοιο φυσικά δεν είναι τυχαίο.

Ας δούμε κάποιες από τις βασικές παιδαγωγικές αρχές που ακολουθούνται στα εν λόγω σχολεία:

  • Κάθε
    μαθητής, ανεξαρτήτως της επίδοσής του, θεωρείται ότι μπορεί να
    προσφέρει στην τάξη του και στο σχολείο. Θεωρείται σημαντικός και
    αντιμετωπίζεται κατ' αυτόν τον τρόπο. Οι
    αδύναμοι μαθητές δεν τίθενται στο περιθώριο. Αντιθέτως υπάρχει γι'
    αυτούς δάσκαλος, που η βασική του ενασχόληση είναι να τους βοηθά και να
    τους υποστηρίζει.
  • Τα
    βοηθητικά μαθήματα, που γίνονται για τους αδύναμους μαθητές, τα
    παρακολουθεί όλη η τάξη έτσι ώστε κανένας να μη νιώσει πως μειονεκτεί
    έναντι των άλλων.
  • Τα παιδιά ενθαρρύνονται να λένε τη γνώμη τους και να συζητούν με τους καθηγητές τους για διάφορα θέματα.
  • Η βαθμολογία των επιδόσεων τους προκύπτει κυρίως από τη συμμετοχή τους στις συζητήσεις, που γίνονται μέσα στην τάξη.
  • Η απομνημόνευση είναι κάτι που δεν υπάρχει.
  • Το Δημοτικό και το Γυμνάσιο συστεγάζονται και λειτουργούν ως ένα ενιαίο σχολείο, έτσι ώστε να  μην επιβαρύνεται η ψυχολογία των παιδιών από τη μετάβαση από το ένα περιβάλλον στο άλλο.
  • Οι εκπαιδευτικοί στην Φινλανδία αντιμετωπίζονται με μεγάλο σεβασμό από όλους και αμείβονται πολύ καλά. Το κράτος έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις απ' αυτούς  και
    γι' αυτό το λόγο βρίσκονται σε μια συνεχή προσπάθεια εμπλουτισμού των
    γνώσεών τους και των παιδαγωγικών μεθόδων που χρησιμοποιούν.
  • Για να διαπιστώνεται η καταλληλότητα και η επάρκειά τους περνούν πολύ συχνά από εξετάσεις και κρίσεις.

Μήπως
τελικά η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας και απλώς δεν της δίνουμε
τόση σημασία όση χρειάζεται; Μήπως οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας
και Δια Βίου Μάθησης θα έπρεπε να πάρουν πολύ σοβαρά υπ' όψιν τους το
συγκεκριμένο μοντέλο και να κάνουν αντίστοιχες καινοτομίες και στο
ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα;