Γιατί επέλεξα φυσιολογική εγκυμοσύνη και φυσιολογικό τοκετό.

«Όταν κατάλαβα ότι είμαι έγκυος, ήξερα αμέσως ότι ήθελα τα πάντα να γίνουν φυσικά, όχι γιατρό όχι ιατρικό εξοπλισμό.
Μοιράστηκα την ιδέα με το σύζυγό μου και ευτυχώς συμφωνούσε 100% μαζί μου.

Αισθάνθηκα αμέσως υπέροχα, και άρχισε το ταξίδι μου για μία φυσική εγκυμοσύνη και φυσικό τοκετό.
Θα ήθελα να πω τους λόγους της επιλογής μου αυτής.

Επειδή ήξερα τι δεν θέλω.
Και αυτό είναι το πώς τα μέσα ενημέρωσης απεικονίζουν τον τοκετό σαν κάποιο είδος εκδήλωσης πολέμου ή αποκάλυψης, όταν χίλια μηχανήματα είναι συνδεδεμένα με εσάς, βελόνες επίσης, 10 άγνωστοι στο δωμάτιο, ο γιατρός να φωνάζει «σπρώξε- σπρώξε» και στη συνέχεια όταν γεννηθεί το μωράκι, το παίρνουν και το βλέπετε μόνο για να το ταΐσετε.

Τίποτε από αυτά δεν είναι αποδεκτά από εμένα.

Πρώτα απ’ όλα δεν θέλω βελόνες και άλλο ιατρικό εξοπλισμό, δεύτερον γιατί θα πρέπει να είμαι περιτριγυρισμένη από άγνωστους στην πιο ευάλωτη (ενδεχομένως σε όλη τη ζωή μου) στιγμή.

Και τέλος δεν ήθελα να αποχωριστώ καθόλου το μωρό μου.
Ειδικά αμέσως μετά την γέννησή του.
Όλα αυτά μου φαινόταν άσχημα και αναγκαστικά, ότι δηλαδή ήμουν υποχρεωμένη να τα υποστώ.

Δεν ήθελα φάρμακα.
Δεν ήμουν ποτέ οπαδός των φαρμάκων, σε όλη μου τη ζωή προσπάθησα να τα αποφύγω όσο μπορούσα.

Όταν έμεινα έγκυος ήξερα ότι δεν ήθελα να πάρω κανένα φάρμακο στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και στη διάρκεια του τοκετού.
Ειδικά όταν έμαθα κάποιες πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις της νάρκωσης με επισκληρίδιο στη μητέρα και το μωρό.

Αποδείχθηκε ότι, στην περίπτωση αυτή η μητέρα αποσυνδέεται από το σώμα της και από την εμπειρία της γέννησης, ναι ακόμη και από τον πόνο, αλλά μπορεί να επηρεάσει και το μωρό. Όταν η μητέρα παίρνει το φάρμακο, το παίρνει επίσης και το μωρό, και σαν αποτέλεσμα το μωρό αποπροσανατολίζεται και αποσυνδέεται από τη μητέρα του, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τη φυσική διαδικασία της παραγωγής του γάλακτος και του θηλασμού.

Δεν ήθελα τη διάγνωση του γιατρού.
Όταν σκέφτηκα την εικόνα ενός γιατρού, σκέφτηκα την επιθυμία του να κάνει μία διάγνωση, να μου βάλει κατά ένα τρόπο μία ετικέτα, ένα πακέτο με συμπτώματα που πιθανόν είχε διακρίνει σε μένα.

Αυτό ήταν που με απώθησε από την ιδέα του γιατρού.

Μην με παρεξηγείσετε, ξέρω υπάρχουν καταπληκτικοί γιατροί, που σε προσεγγίζουν με πολύ φυσικό τρόπο.
Εγώ έτυχε να έχω μία καταπληκτική μαία, η οποία θα με βοηθούσε στη διάρκεια του τοκετού.

Η ιδέα αυτή μου «ζέσταινε» την καρδιά. Ήμουν υγιής, και κάθε τεστ που έκανε η μαία μου ήταν τέλειο.
Ακόμη και χωρίς κρέας, αυγά και γάλα στη διατροφή μου, ούτε καν πρωτεΐνη σε σκόνη.
Εξηγήστε το αυτό σε ένα γιατρό.

Αισθανόμουν υπέροχα.
Αυτό ήταν τεράστιο για μένα.

Στηρίζω πολλές αποφάσεις μου στο πως αισθάνομαι εγώ.
Αντί να προσπαθήσω να ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά, είδα πως οι πιθανές αποφάσεις μου θα είχαν αντίκτυπο σε μένα.
Και η ιδέα να γεννήσω στο σπίτι με το σύζυγό μου και τη μαία δίπλα μου ήταν φανταστική.

Αισθάνθηκα άνετα και ζεστά. Από την άλλη πλευρά η ιδέα του τοκετού σε ένα νοσοκομείο με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες και όλα τα καλώδια στο σώμα μου, μου προξενούσε πανικό, ήθελα να κρυφτώ σε μία γωνία και το στομάχι μου έγινε κόμπος.

Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα αυτή να είναι η εμπειρία μου για τη γέννηση της κόρης μου.
Ήμουν τυχερή γιατί δεν ήμουν στην κατηγορία «υψηλού κινδύνου», βέβαια αν πήγαινα στο γιατρό, θα κατέληγα στη λίστα αυτή εξ αιτίας των δύο αποβολών μου.

Εγώ όμως στήριξα την απόφασή μου μόνο στο συναίσθημά μου.
Όλα πήγαν καλά.

Εμπιστεύομαι.
Έχω πίστη στη φύση, στο Θεό, στο Σύμπαν, στο Δημιουργό, στην Ανώτερη Δύναμη, όπως και αν θέλετε να το ονομάσετε.

Πιστεύω ότι το σώμα μου είναι τέλειο για να δημιουργήσει και να γεννήσει ένα παιδί.
Και το μόνο που έπρεπε να κάνω εγώ ήταν να διατηρήσω την φυσική και συναισθηματική υγεία μου. Ήλπιζα ότι με την κατανάλωση ωμών φρούτων και λαχανικών έδωσα στο σώμα μου και στο σώμα του μωρού μου όλη τη δύναμη της ζωής και τα θρεπτικά συστατικά που ήταν απαραίτητα για να είμαι υγιής και γεμάτη ενέργεια.

Πίστευα ότι ή φύση ξέρει καλύτερα από εμάς τους ανθρώπους πώς να δημιουργήσουμε ένα υγιές και ευτυχισμένο παιδί και με βοήθησε όσο το επέτρεψα και δεν στάθηκα εμπόδιο.
Και ήμουν σίγουρη ότι ο Θεός, το Σύμπαν ή οι «εξωγήινοι»… θα με βοηθήσουν να γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα.

Και το έκαναν!

Τώρα 6 μήνες μετά τον τοκετό, κοιτάζω πίσω με χαμόγελο και υπερηφάνεια.

Υπερηφάνεια για τον εαυτό μου που τίμησε τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μου, υπερηφάνεια που ακολούθησα την φύση και τη διαίσθησή μου.
Είχα μία καταπληκτική και χαρούμενη εγκυμοσύνη, ένα εύκολο φυσικό τοκετό στο σπίτι και αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ήθελα να το κάνω πάλι».

Είναι μία φανταστική και τρυφερή ιστορία. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει στη μέλλουσα μητέρα τι να διαλέξει.

Είναι ένα λεπτό και προσωπικό θέμα, που ασφαλώς σχετίζεται και με την υγεία και φυσική κατάσταση κάθε γυναίκας."