Σημάδια ότι γίνομαι ίδια η μαμά μου

«Όσο και αν αγαπάμε τη μητέρα μας, ορκιζόμαστε ότι θα είμαστε διαφορετικές στα παιδιά μας. Ορκιζόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα με το δικό μας τρόπο και θα βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στη μητρότητα. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι γινόμαστε σαν τη μητέρα μας, είτε το θέλουμε είτε όχι.

Δεν αποτελώ εξαίρεση. Αν και δεν είμαι ίδια με τη μητέρα μου, τώρα που έχω τα δικά μου παιδιά βρίσκω ότι της μοιάζω πολύ.

Δείτε λοιπόν τι παρατήρησα:
1. Λέω: «μια μέρα θα καταλάβεις» στη κόρη μου που είναι μόλις τριών ετών. Τα ίδια λόγια της μητέρας μου καθώς μεγάλωνα αντηχούν ακόμη στα αυτιά μου. Εκείνη έλεγε ότι θα καταλάβω καλύτερα όταν γινόμουν και εγώ μητέρα. Δεν φανταζόμουν πόσο δίκιο είχε! Τσάκωσα τον εαυτό μου να λέω στη κορούλα μου τα ίδια ακριβώς λόγια. Όμως είναι τόση μικρή ακόμη! Και λοιπόν;

2. Ανησυχώ περισσότερο από όσο έχω ποτέ σκεφτεί. Γιατί το να είσαι μαμά, σε κάνει να έχεις συνέχεια αρνητικές σκέψεις και φόβους. Νόμιζα ότι ήξερα τι θα πει ανησυχία πριν αποκτήσω παιδί. Δεν είχα ιδέα. Αλλά τώρα όλα αυτά που έκανε η μαμά μου και εξακολουθεί να κάνει για να μας προστατεύει, δικαιολογούν τα πάντα και αποκτούν νόημα.

3. Τελικά καταλαβαίνω τι εννοούσε η μητέρα μου λέγοντας: «Είσαι ευτυχισμένος μόνο τόσο όσο το λιγότερο ευτυχισμένο παιδί σου». Μία ακόμη αγαπημένη της φράση που τώρα ισχύει και για μένα. Μπορεί να ακούγεται ανόητο επειδή τα παιδιά μου είναι μόνο 1 και 3 ετών, αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα οξυνθεί καθώς μεγαλώνουν. Αν κάποιο από τα μωρά μου είναι χαρούμενο και το άλλο σε άσχημη κατάσταση τότε μέσα μου είμαι δυστυχισμένη, μέχρι το μικρό μου να αισθανθεί καλύτερα.

4. Ψήνω κουλούρια. Με τη συνταγή της μαμάς μου. Δεν με ένοιαζε ποτέ να κάνω κουλουράκια. Αλλά επειδή είμαι μητέρα τώρα, απολαμβάνω να ψήνω κουλουράκια και γλυκά. Και ποιες είναι οι καλύτερες συνταγές; Ασφαλώς της μητέρας μου. Αρέσουν πολύ για ένα λόγο! Ναι μανούλα, είναι αλήθεια. Είμαι εσύ!

5. Έχω τη λάμψη της μαμάς μου. Τη μοναδική λάμψη που προέρχεται μόνο από το γεγονός ότι έχεις τα δικά σου παιδιά. Μερικές από τις πρώτες μου αναμνήσεις είναι ένα λαμπερό χαμόγελο και μεταδοτικό γέλιο από την μητέρα μου. Και τα δύο έχουν την εξαιρετική δύναμη να φωτίζουν το δωμάτιο, με ένα τρόπο που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Όλοι μου λένε ότι έχω το χαμόγελο της μητέρας μου. Αλλά το κατάλαβα πολύ καλά, τώρα που έγινα και εγώ μητέρα. Υπάρχει μία ιδιαίτερη λάμψη πίσω από αυτό, είναι η λάμψη που προέρχεται όταν αποκτήσεις τα δικά σου παιδιά».

Απλά και τρυφερά λόγια που δείχνουν πόσο πολύ αγαπάμε τη μητέρα μας και πόσο πολύ της μοιάζουμε.
Σκεφτείτε πόσο συγκινητικό θα είναι όταν μεγαλώνοντας δούμε με τη σειρά μας πόσο μας μοιάζουν τα παιδιά μας.