Πώς να καλλιεργήσουμε αξίες στα παιδιά μας;

Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι οι γονείς «διδάσκουμε» αξίες τα παιδιά μας από την πρώτη στιγμή που θα τα φέρουμε στον κόσμο.

Το πόσο συνειδητοί είμαστε σ αυτό, το πόσο έχουμε αναγνωρίσει εμείς τις δικές μας αξίες,και με ποιο τρόπο αποφασίζουμε να τις μεταλαμπαδέψουμε στα παιδιά μας είναι νομίζω το ζητούμενο. Από τον τρόπο που θα τρέξουμε να ικανοποιήσουμε όλες τους τις ανάγκες ,να προλάβουμε πριν ακόμα τις εκφράσουν , μέχρι τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας αλλά και στον ίδιο τον εαυτό μας, γινόμαστε παραδείγματα για μίμηση.

Τα παιδιά αποκωδικοποιούν τα μηνύματά μας είτε τα στέλνουμε συνειδητά είτε όχι.΄Ένα πρώτο λοιπόν βήμα για να διδάξουμε αξίες είναι εμείς να ξεκαθαρίσουμε ποιες είναι αλήθεια οι δικές μας, πως τις εφαρμόζουμε, πως τις υπερασπιζόμαστε και πώς τις διαμηνύουμε στα παιδιά μας.

Δύσκολο το πρώτο βήμα γιατί απαιτεί από εμάς όχι μόνο να έρθουμε αντίκρυ με τις αξίες μας αλλά και με ολόκληρη τη στάση μας προς τη ζωή. Γιατί πολύ συχνά άλλες είναι οι αξίες που αναφέρουμε ότι μας χαρακτηρίζουν όταν επικοινωνούμε με τους άλλους και άλλες εκείνες που μεταφέρουμε με την ίδια την επικοινωνία!

Μετά από το πρώτο και βασικό τούτο σκαλοπάτι, ακολουθεί η σταθερή μας απόφαση να κάνουμε ότι περνάει από το δικό μας χέρι ως γονείς για να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας ως προς τις αξίες εκείνες που θεωρούμε πως μας χαρακτηρίζουν σαν ανθρώπους, οικογένεια ,κοινωνία , και έχοντας την πεποίθηση πως θα αποτελέσουν βασικά στηρίγματα για την ενήλικη ζωή τους. ¨Ετσι θα μπορέσουμε να είμαστε σταθεροί και αποφασισμένοι να υπηρετήσουμε τούτη μας την απόφαση.

Πρώτα το δικό μας παράδειγμα αποτελεί τη βασική προϋπόθεση αλλά και την πιο αδιάψευστη συνταγή! Αν εμείς οι ίδιοι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, δίνουμε δείγματα συνεργασίας και τιμιότητας, υπομονής και ανεκτικότητας χωρίς να χάνουμε την αυτοεκτίμηση αλλά και την ελευθερία μας, δίνουμε μαθήματα φιλίας και αλληλεγγύης, τα παιδιά έχουν μάθει να βιώνουν τις αξίες ακόμα και αν δεν τις συνειδητοποιούν. Για να βοηθήσουμε το παιδί θα πρέπει να του διδάξουμε το σεβασμό αφού πρώτα το… σεβαστούμε. Aξίζει επίσης να του μάθουμε την αρετή της ευγένειας δίνοντας έμφαση στους καλούς τρόπους. Είναι ένα εφόδιο που θα έχει για όλη του τη ζωή.

  • Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε το παιδί να καλλιεργήσει την ευαισθησία του, να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του, αλλά και να του δείξουμε τον τρόπο να αναγνωρίζει τα συναισθήματα των άλλων.
  • Επίσης, το να μάθουμε στο παιδί να θέτει στόχους και να βάζει τα δυνατά του για να τους πραγματοποιήσει είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για να προχωρήσουμε ….

Είναι καλό να αποφεύγουμε να φοβόμαστε διαρκώς για το μέλλον του. Στην εποχή του υλισμού και της «τοξικής παιδικής ηλικίας» είναι εύκολο να μας κατακλύσει ο φόβος ότι οι ζωές των παιδιών μας πήγαν στραβά με κάποιον τρόπο. Η αφηρημάδα και η συνεχής έγνοια για άλλα πράγματα εκλαμβάνεται από εκείνα ως αδιαφορία. Όπως χαρακτηριστικά είπε ένα τετράχρονο παιδί: «Μαμά, μπορείς να με ακούσεις με το μπροστινό μέρος του προσώπου σου;» Το πι ο σημαντικό πράγμα λοιπόν που μπορούμε να διαθέτουμε στο παιδί μας είναι ο χρόνος μας.. Πολύ συχνά, πολύτιμες στιγμές μάς προσπερνούν γιατί είμαστε πολύ απασχολημένοι για να τις διακρίνουμε ή ανησυχούμε για κάτι που έχει ήδη περάσει ή μας απασχολεί κάτι άλλο που μπορεί να συμβεί ή και να μη συμβεί.

Είναι σημαντικό να ακολουθούμε μια σταθερή ρουτίνα με τα παιδιά και να μην ξεφεύγουμε εύκολα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από πρόγραμμα γιατί τους δημιουργεί ασφάλεια και σιγουριά.

  • ΄Ετσι η ώρα εκείνη πριν το βραδινό ύπνο είναι πάντα τόσο γόνιμη για μικρή κουβεντούλα ,για τη μέρα που πέρασε, για τα πράγματα που έγιναν, για το πώς νιώσαμε ή τι άλλο θα μπορούσε να γίνει.. Είναι η ώρα η μαγική που βρίσκει το νου πιο χαλαρό κι έτσι η ψυχή μας βρίσκει χώρο να ξεπροβάλλει ..

Να ένα άλλο στοιχείο-κλειδί για την ανάπτυξη της συνεργασίας και του σεβασμού

Είναι σημαντικό να υπενθυμίζουμε στα παιδιά μας ότι είναι μέρος ενός συνόλου αυτό τα κάνει να αποκτούν την αίσθηση ότι συνυπάρχουν δημιουργικά και σε σχέσεις εξάρτησης με τους άλλους ανθρώπους.

  • Πριν αρχίσουμε να ανησυχούμε για την ευτυχία του παιδιού μας, χρειάζεται πρώτα να αναζητήσουμε τη δική μας. Τα παιδιά μπορούν να δουν πέρα από τα ψεύτικα χαμόγελα. Αν εκτιμάμε τον εαυτό μας, το παιδί μας θα το νιώσει και αυτό θα είναι ένα από τα πιο πολύτιμα μαθήματα ζωής.. Όταν γινόμαστε γονείς, έχουμε μια καλή ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε τις αξίες μας και να επανασυνδεθούμε με τον δικό μας πνευματικό εαυτό.

Όλοι οι γονείς τα θαλασσώνουμε μερικές φορές, είναι καλό να λέμε συγγνώμη και να προχωράμε. Είναι πάντα χρήσιμη μια δεύτερη ευκαιρία τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τα παιδιά. Με αυτό τον τρόπο τους δείχνουμε και πώς να αντιμετωπίζουν τα δικά τους λάθη και πώς να προχωράνε