Θα περάσει κι αυτό…

Κάποια στιγμή …

• Θα του αρέσει να κάθεται στο ίδιο σημείο για περισσότερο από 3 λεπτά! Το μωρό μου κολλάει και κοιτάζει το φως ή τον ανεμιστήρα μισή ώρα, αλλά δεν μπορεί να κάτσει σε ένα σημείο! Μήπως πιάνεται ο πωπός του ή η πλάτη του;;; Πραγματικά δεν τον καταλαβαίνω! Τον βάζω στο ριλάξ, μετά από 5 λεπτά ξεκινά η γκρίνια, μετά στην κουνιστή καρέκλα, μετά στο στρωματάκι-γυμναστήριο, μετά στον καναπέ, ωστόσο όλη αυτήν την ώρα δεν ξεκολλά τα μάτια του από το φως, τον ανεμιστήρα ή την τηλεόραση!!!

• Θα μπορεί να μου απαντήσει όταν τον ρωτάω «τι συμβαίνει;» Το κάνω ήδη, ξέρω ότι το κάνετε κι εσείς, όταν το μωρό τσιρίζει χωρίς προφανή λόγο -μόλις έχει ξυπνήσει φρέσκος-φρέσκος, του έχω αλλάξει την πάνα, τον έχω ταΐσει- εκείνος συνεχίζει να ουρλιάζει χωρίς να μου απαντάει… «Τι έχεις βρε χρυσό μου; Σταμάτα να κλαίς σε παρακαλώ…» (Ναι, ναι αυτό είναι από τα αγαπημένα μου, να ικετεύω των 3 μηνών μωρό μου να σταματήσει να κλαίει! Και για μαντέψτε τι συμβαίνει… ) Την ημέρα που θα μου απαντήσει ποιο είναι το πρόβλημα του, πραγματικά θα βάλω εγώ τα κλάματα… από ενθουσιασμό!

• Θα σηκώνει το κεφάλι του και θα μπορώ εύκολα και γρήγορα να καθαρίσω την αναπτυσσόμενη μούχλα και αποικία ζύμης από τις πτυχώσεις του στρουμπουλού λαιμού του! Κάθε βράδυ το κάνω μπάνιο αυτό το μωρό, ωστόσο πάλι καταφέρνει να έχει γάλα, τα μαλλιά μου και τις τρίχες από το στήθος του μπαμπά του, σε κάθε ρωγμή και πτυχή του σώματός του!

• Θα σταματήσει να ουρλιάζει σπρώχνοντας για να συμβεί το πολυπόθητο πρρρρρρρρρρρ! Τίποτα δε με εκνευρίζει περισσότερο απ΄ όταν τον έχω μόλις κοιμίσει και η άτιμη η κλανίτσα δεν βρίσκει το δρόμο για την έξοδο! Τι στο καλό, κι εκεί μέσα μποτιλιάρισμα έχει; Και τότε ξυπνάει ο μικρός και με μια τσιρίδα σφίγγεται και βγαίνει! Ανακούφιση μεν, άντε κοίμισε τον όμως (πάλι!).

• Δε θα χρειάζεται τάισμα κάθε 3 ώρες! Τον αγαπάω το γιο μου σαν τρελή αλλά έχω κουραστεί από αυτήν τη διαρκή εξάρτηση… Νομίζω αν δεν ήμουν σίγουρή ότι αυτή η φάση κάποια στιγμή θα περάσει θα είχα καταλήξει σε κάνα ψυχιατρείο! Ακόμα και αν αντλήσω κάνα μπουκάλι γάλα για να τον ταΐσει ο άντρας μου, πρέπει να το κάνω εντός 4-5 ωρών, αλλιώς θα παρουσιαστεί το φαινόμενο καταρράκτης γάλακτος … πάνω μου!

• Δε θα ξυπνάει στις 5 το πρωί, με κέφι, έτοιμος για πάρτι μέσα στην κούνια! Αυτό με σκοτώνει, να τον έχω ταΐσει στις 4 και να ξυπνάω στις 5 από κραυγούλες… χαράς! Θέλω να βάλω τα κλάματα! «Κοιμήσου βρε, δεν είναι ώρα να ξυπνήσουμε ακόμη!» Σηκώνομαι, σέρνομαι μέχρι την κούνια του, με βλέπει και μου σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο!!! Τι να κάνω η δόλια η μανά, σκουπίζω τα δάκρυά μου, του φιλάω τα μπουτάκια, ε δεν αντέχω να μην τον ζουλήξω λίγο, και τον παίρνω αγκαλιά στο κρεβάτι μπας και κοιμηθούμε λιγάκι όλοι μαζί.

• Θα κοιμόμαστε ΟΛΟ το βράδυ! Δε χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες για αυτό το θέμα, θα μπήξω τα κλάματα, μάλλον και εσείς, ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα γίνει και αυτό το θαύμα!

Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που με έχω σχεδόν πείσει ότι, μεγαλώνοντας το ζουζουνάκι μου, θα αλλάξουν. Επίσης, προσπαθώ να υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου πόσο έχει ήδη μεγαλώσει και πόσο γρήγορα έχει περάσει ο καιρός. Ακόμα εκείνες τις πρωινές ώρες, όταν ακούω σα σειρήνα το κλάμα του μέσα στο αυτί μου, προσπαθώ να με πείσω ότι αυτά από στιγμή σε στιγμή(!) θα περάσουν. Αυτή η τεχνική είναι μακράν ο καλύτερος και μοναδικός τρόπος για να διατηρήσω σώας τα φρένα μου…

Έλενα Χ.