Πώς βάζω για ύπνο τη «μαμουνίτσα» μου

Όταν διαβάζω άρθρα ή ακούω ιστορίες μητέρων που κοιμίζουν με μία περισσή ευκολία το μωράκι τους, αισθάνομαι άγχος.

Το δικό μου παιδάκι είναι ζωηρό! Πολύ ζωηρό! Και η αλήθεια είναι πως το λατρεύω κι ας με κάνει να τρέχω πέρα-δώθε. Όλη μέρα παίζει, γελάει, τραγουδάει έχει το σπίτι ολοζώντανο και δεν με ενοχλεί καθόλου. Μέχρι την ώρα του ύπνου… Εκεί ξεκινάει μία «μάχη».

Ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν της «τάξω» δεν κοιμάται εύκολα. Και ίσως είναι λογικό! Ποιο παιδί θέλει να φύγει από το σαλόνι που καθόμαστε με τον μπαμπά, βλέποντας ταινία ή ακούγοντας μουσική και να πάει στο κρεβάτι του, σταματώντας έτσι τη «διασκέδαση»;

Έτσι, σκαρφίζεται «μαμουνιές», όπως ότι θέλει τουαλέτα κι έτσι σηκώνεται ξανά, με φωνάζει για ακόμη ένα παραμύθι, φωνάζει τον μπαμπά γιατί δεν βρίσκει την κούκλα της με την οποία κοιμάται αγκαλιά κάθε βράδυ και χίλιες δύο αφορμές.

Η αλήθεια είναι πως έχω διαβάσει αρκετές ιδέες όμως στο δικό μου παιδάκι δεν ταιριάζουν όλες. Έτσι, παρατηρώντας και μαθαίνοντας τί του αρέσει προσάρμοσα τα δικά του «θέλω» με το δικό μου «πρέπει» για τον ύπνο και γράφοντας τα ελπίζω να βοηθήσω κι άλλες μαμάδες με «μαμουνάκια».

1. Βήμα πρώτο: Την ειδοποιώ 1 ώρα πριν πως όταν ο δείκτης φτάσει στο 12 ξεκινάμε για «νάνι».

Στις αρχές προσπαθούσε να πει «όχι μαμά» διαπραγματευόμενη (ομολογώ μέσα μου γελούσα με τα επιχειρήματα που έθετε). Με τον καιρό μείωνε τα επιχειρήματα δείχνοντάς μου πως έχει αντιληφθεί τον ρόλο μου και το πόσο αυστηρή είμαι.

2. Βήμα δεύτερο: Ακολουθούμε την ρουτίνα ύπνου.

Πρώτα δοντάκια, μετά πιτζαμάκια, μετά παραμυθάκι με παράλληλα γαλατάκι και τέλος αγκαλίτσα και τραγούδι με κλειστά μάτια – Για να μην σας λέω ψέματα, ομολογώ πως είναι η αγαπημένη μου ρουτίνα μέσα στην ημέρα.

3. Βήμα τρίτο: φοράμε τα αγαπημένα μας πιτζαμάκια.
   

Πάντοτε της αγοράζω πιτζαμάκια με τους αγαπημένους της ηρωίδες. Αυτό τον καιρό ΛΑΤΡΕΥΕΙ το «μικρό μου πόνι» (περιττό να σας πω πως είναι από τους δικούς μου αγαπημένους ήρωες, επίσης!). Έτσι, όταν έρθει η ώρα του ύπνου και της πω: «έλα να βάλεις πιτζαμάκια με το «μικρό μου πόνι», αλήθεια τρέχει! Τα κοιτάει, μου δείχνει την κοιλίτσα της με τα πόνι και τα συζητάει με τέτοιο ενθουσιασμό που προτού το καταλάβει την έχω βάλει στο κρεβατάκι και την έχω τυλίξει στα σκεπάσματά της. Τα πιτζαμάκια τα έχουμε πάρει από το Lidl και σας προτείνω να τα επιλέξετε καθώς είναι μια περιορισμένη σειρά και πραγματικά η ποιότητά τους είναι εξαιρετική! Πλένονται και πλένονται και πλένονται και μένουν καινούργια (βρείτε τα εδώ)!

4.  Βήμα τέταρτο: Διαβάζουμε παραμύθι και πίνουμε το γάλα μας

Πάντοτε επιλέγει ένα παραμύθι που της αρέσει και της το διαβάζω με όρεξη κάνοντας φωνές διαφορετικές και δίνοντας ηχόχρωμα στις λέξεις (της αρέσει πολύ και λέει σε όλους πόσο ωραία παραμύθια διαβάζω). Τον τελευταίο καιρό για πρώτη φορά ξεκινήσαμε να διαβάζουμε ένα βιβλίο (Τον Μικρό Νικόλα) και ομολογώ πως αφήνοντας στη «μέση» τη συνέχεια ανυπομονεί όλο και περισσότερο να ξαπλώσουμε για να το διαβάσουμε.

Το γάλα της είναι μία συνήθεια που φαίνεται να απολαμβάνει λίγες στιγμές προτού αποκοιμηθεί.

5. Βήμα πέμπτο: Αγκαλιά, φιλάκι και τραγουδάκι

Το τελευταίο βήμα μας προτού αποκοιμηθεί είναι μία ζεστή αγκαλιά και το δικό μας τραγουδάκι που έχει στίχους μοναδικούς κάθε μέρα, είναι «μουρμουρητό» και κλείνει πάντα με ένα φιλάκι για καληνύχτα.

Και κάπως έτσι αγαπημένες μου φίλες αποκοιμιέται το «ζουζουνάκι» μου δείχνοντας γαλήνιο. Πάντα στέκομαι στην πόρτα και την κοιτάω για λίγα λεπτά έχοντας «ξεχάσει» κάθε «ζουζουνιά» που έχει κάνει την ίδια ημέρα. Γιατί έτσι είναι τα παιδιά… παίζουν για να είναι ευτυχισμένα, τα παιδιά είναι παιδιά και οι μανούλες μαθαίνουμε να βρίσκουμε τρόπους για να τα έχουμε ευτυχισμένα.