Μόλις έκλεισα τα 35. H οικογένεια μου και οι φίλοι μου άρχισαν να με πιέζουν για να αποκτήσω παιδάκι. Σε κάθε μας συνάντηση η ερώτηση ήταν η ίδια: «πότε με το καλό;»
Άνοιξη πια. Και επίσημα. Με την καινούργια της ώρα, με τα χρώματα της, με τα αρώματα της. Και με την κρυμμένη ελπίδα για την αναγέννηση που μας τάζει κάθε χρόνο τέτοια εποχή η ζωή…
Τα σκιρτήματα της φύσης μας αγγίζουν, μας ξυπνούν και μας αναστατώνουν σαν αφύπνιση για κάτι που πρέπει να τελειώσει και να δώσει τη θέση του στο καινούργιο.
