Εμβολή αμνιακού υγρού - Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται
Η εμβολή αμνιακού υγρού, είναι μία πολύ σπάνια επιπλοκή της κύησης κατά την οποία αμνιακό υγρό εισρέει στην αιματική κυκλοφορία της επιτόκου, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση μίας σειράς αντιδράσεων, που εξελίσσονται ταχύτατα. Το σύνδρομο είναι συνήθως αιφνίδιο και οδηγεί στο θάνατο κατά ένα ποσοστό 85%. Η διάρκειά του συνήθως δεν υπερβαίνει τη μία ώρα με αποτέλεσμα η αντιμετώπισή του να μην προλαβαίνει να αναπτυχθεί όσο πρέπει.
Παθοφυσιολογικός μηχανισμός
Η εμβολή προέρχεται εξαιτίας των συστατικών του αμνιακού υγρού και έχει παρατηρηθεί ότι όταν αυτό περιέχει μηκώνιο η εμβολή που προκαλεί είναι βαρύτατης μορφής, γεγονός που επιβεβαιώνεται καθώς σε περιπτώσεις που το αμνιακό υγρό, περιέχει μηκώνιο, όπως συμβαίνει στην εμβρυική δυσφορία, το σύνδρομο εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα και βαρύτερη μορφή.
Για να γίνει η εισροή του αμνιακού υγρού στη μητρική κυκλοφορία, προυποτίθεται εκτός από τη ρήξη των εμβρυικών υμένων και ύπαρξη ανοικτών αγγειακών στελεχών στη μήτρα, οπότε και εισρέει από τις φλέβες του τραχήλου της μήτρας, της περιοχής της πλακουντιακής άλου, ή ύστερα από τραυματισμό τους, λόγω κολπικών επεμβάσεων, ρήξης μήτρας ή καισαρικής τομής. Στη συνέχεια το αμνιακό υγρό εμβάλλεται στην πνευμονική αρτηριά, μέσω των μεγάλων αγγείων.
Κλινική εικόνα
Τα συμπτώματα της επιπλοκής αυτής είναι αναπνευστική δυσχέρεια, κυάνωση, υπόταση, νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια, σπασμοί και κώμα, καρδιοπνευμονικό shock. Εάν η ασθενής επιβιώσει είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει το σύνδρομο της διάχυτης ενδαγγειακής πήξης, η οποία οφείλεται στη βλέννη που υπάρχει στο αμνιακό υγρό, που ενεργοποιεί ένα παράγοντα πήξης του αίματος.
Διάγνωση
Η διάγνωσή της εμβολής αμνιακού υγρού στηρίζεται στην κλινική εικόνα και στην ύπαρξη συστατικών αμνιακού υγρού στο αίμα και στις εκκρίσεις των άνω αεροφόρων οδών. Εργαστηρικά διαπιστώνεται υποξαιμία, υπινωδογοναιμία, παράταση του χρόνου πήξης και του χρόνου ροής του αίματος και ελάττωση του αριθμού των αιμοπεταλίων. Το ηλεκτροκαρδιογράφημα δείχνει δεξιοκαρδία και ταχυκαρδία, ενώ η ακτινογραφία θώρακος ορισμένες φορές παρουσιάζει εικόνα πνευμονικού οιδήματος.
Αντιμετώπιση
Η θεραπεία αποσκοπεί σε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις
- Στην αποκατάσταση της οξυγόνωσης, με αναπνευστήρα με τραχειοσωλήνα
- Στην αποκατάσταση του μηχανισμού πήξης του αίματος
- Στην καρδιοτόνωση.
Σημειωτέον ότι το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών δεν υπερβαίνει το 15%, καθώς λόγω της ταχείας εξέλιξης του συνδρόμου, η θεραπευτική αντιμετώπιση δν προλαβαίνει να ολοκληρωθεί και τα αποτελέσματα είναι μοιραία.
