Η αξία της γυναίκας χωρίς παιδιά

Στο κόσμο του κινηματογράφου, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 58% των ρόλων των γυναικών περιστρέφεται γύρω από τη θέση της γυναίκας στο σπίτι σαν σύζυγο ή μητέρα.
Συγχωρήστε με αν η αρχή αυτού του άρθρου μοιάζει σαν μία ταινία καταστροφής, αλλά η γη έχει κατακτηθεί από μία εξωγήινη μορφή «τη γυναίκα χωρίς παιδί».

Αυτές είναι οι γυναίκες κάθε ηλικίας, οι οποίες ως εκ θαύματος, δεν έχουν παιδιά.
Είναι σοκαριστικό.
Το ξέρω!

Ως κοινωνία, έχουμε τοποθετήσει τη μητρότητα σε ένα υψηλό βάθρο, από την Παναγία μέχρι την τρέχουσα λατρεία της μητρότητας στο διαδίκτυο και τις διάσημες μητέρες.
Αυτές οι μητέρες στα μάτια του κοινού, που είναι μερικές από τις πιο διάσημες και επιτυχημένες προσωπικότητες, οι αποφάσεις των οποίων επηρεάζουν και εμπνέουν τις άλλες μητέρες ή μέλλουσες μητέρες, είναι μέρος μιας βιομηχανίας που αναμένεται να φτάσει σε 463 εκ. λίρες σε πωλήσεις μέχρι το 2019 σύμφωνα με τη Euromonitor.

Δεν πειράζει αν σκέφτεστε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να υπάρχουν σε άλλη μορφή από αυτή της μητέρας, της μέλλουσας μητέρας και μετά της γιαγιάς.
Και αν θέλετε να κερδίσετε ένα Όσκαρ, τότε στατιστικά είναι σίγουρο ότι θα είναι στο ρόλο της συζύγου.

Σχεδόν 1 στα 3 Όσκαρ απονέμεται σε γυναίκες στο ρόλο της συζύγου ή χήρας.
Στον κόσμο της διαφήμισης, το όραμα της θηλυκότητας μόλις διαφέρει ελάχιστα από το έντονο κλισέ της «εργαζόμενης μητέρας».

Η «νοικοκυρά με παιδιά» είναι μία εξίσου δημοφιλής ονομασία, έχουμε όμως ξεχάσει το γεγονός ότι το 1950 οι εργαζόμενες μητέρες ήταν η μειοψηφία, και σήμερα πάνω από 70% των γυναικών με παιδιά έχουν μία καλή καριέρα.
Η ιδέα μιας γυναίκας που είναι μόνο μητέρα γίνεται ολοένα και πιο σπάνια και περιττή.

Στη συνέχεια βέβαια υπάρχει και η αγαπημένη πολιτική φράση: «η σκληρά εργαζόμενη οικογένεια» που κάνει το καλύτερο δυνατό για τους απογόνους της. Έτσι τι συμβαίνει αν δεν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία;
Τι συμβαίνει όταν δεν έχετε παιδιά;
Στις εκλογές, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως αναφέρθηκε σε περιοδικό της Νέας Υόρκης, ανύπαντρες και μόνες γυναίκες ήταν αυτές που επηρέασαν την εκλογή του Προέδρου της Αμερικής.
Αντιπροσώπευσαν το 23% του εκλογικού σώματος και περίπου το 40% των αφροαμερικάνων στις εκλογές το 2012.

Επίσης περίπου στα 20 χρόνια τους, οι Βρετανίδες και Αμερικανίδες χωρίς παιδιά, είχαν μεγαλύτερο εισόδημα από τους άνδρες συναδέλφους τους, και αυτό σημαίνει ότι αποτελούσαν μία σημαντική πηγή φορολογητέων εσόδων για την οικονομία.

Το 2015 έγινε η πρώτη Σύνοδος Κορυφής των γυναικών χωρίς παιδιά, ενός οργανισμού που ιδρύθηκε από την Karen Malone Wright για την προώθηση και προστασία των γυναικών που επιλέγουν να μην αποκτήσουν παιδί.

Σε μία κοινωνία όπου ο Πάπας Francis προειδοποίησε τις γυναίκες χωρίς παιδί ότι είναι εγωίστριες ή τις κατηγόρησε δημόσια ότι δεν τα αγαπούν, αυτή ήταν και η κριτική που ασκήθηκε στη Julia Gillard στο αυστραλιανό κοινοβούλιο από τον ηγέτη των εργατικών, Mark Latham.
Έτσι η ανάγκη των γυναικών αυτών να έχουν κάποιον στο πλευρό τους είναι τεράστια.

Και ενώ η δυνατότητα των γυναικών να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί είναι κάτι υπέροχο για πάρα πολλά άτομα, προτιμώ να βλέπω τις ωοθήκες με τον ίδιο τρόπο όπως τα πυρηνικά όπλα: «δεν τα χρησιμοποιούμε για να αποκτήσουμε δύναμη».

Οι δυνάμεις μας εκτείνονται πέρα από την ικανότητα να κάνουμε παιδιά.
Και αν το 86% των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο αισθάνεται ότι η θηλυκότητα είναι δύναμη και όχι αδυναμία, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την ιδέα της «γυναίκας κεφάλαιο» και των αξιών που φέρνουν στον κόσμο σαν γυναίκες και όχι απαραίτητα σαν μητέρες.

Προσωπικά ανυπομονώ να δω την «άνοδο» της γυναίκας χωρίς παιδιά, γιατί είναι ήδη εδώ, κινεί τα νήματα στο παρασκήνιο και είναι καιρός να αναγνωριστεί η αξία της στην κοινωνική συμβολή.

Πηγή The Independent