Νερό, νεράκι και γρήγορο αλογάκι

Ο κύκλος του νερού και η αέναη μεταλλαγή του από στερεό σε υγρό και από υγρό σε αέριο, είναι το κεντρικό θέμα της παράστασης που επιμελείται η Βίλια Χατζοπούλου, συγγραφέας και παιδαγωγός με μεγάλη εμπειρία στο θέατρο για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την κυρία Χαρά Δήμα  στο τηλέφωνο   210 3814592 .

Για την παράσταση και όχι μόνο...

Συναντώντας την  Κα Βίλια Χατζοπούλου που επιμελείται την παράσταση, μιλήσαμε για το έργο αλλά γενικότερα για το  θέατρο και τα παιδιά.

Πρόκειται για μία πρόταση που έγινε από εσάς στο εθνικό; Για ποιο λόγο εστιάσατε στην προσχολική ηλικία;

Για πρώτη φορά το Εθνικό θέατρο ξεχωρίζει την προσχολική ηλικία και περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του μια παράσταση ειδικά σχεδιασμένη για τα μικρότερα παιδιά. Νομίζω ότι είναι δύσκολο να κατασκευάσεις ένα θέαμα και να το απευθύνεις σε παιδιά απ’ την ηλικία των 4 ως την ηλικία 12. ‘Το Νερό, νεράκι και γρήγορο αλογάκι’, θα μετακινηθεί στα νηπιαγωγεία και θα προσπαθήσει ν’ ‘ανοίξει’ και να ζωντανέψει το χώρο που ζουν τα παιδιά καθημερινά. Να τον κάνει πιο πολυμορφικό, πολυχρηστικό, πολυσήμαντο. Η τεχνική που χρησιμοποιούμε, είναι αυτή που ακολουθούν και τα ίδια τα παιδιά – σ’ αυτή την ηλικία – όταν παίζουν. Συνηθίζουν να παίρνουν ένα πιρούνι και να το μεταμορφώνουν σε άγκυρα, σπαθί, κιάλι , κουπί κι ό,τι άλλο τους χρειάζεται για να προχωράει η ιστορία τους. Σ’ αυτή τη διαδικασία είναι πολύ αφοσιωμένα, τολμηρά και εφευρετικά. Κι απ’ το δικό τους παιχνίδι, ξεκινάει η δική μας παράσταση. Τώρα, η πρόταση έγινε απ’ το Εθνικό θέατρο, αν και θα μπορούσα να την είχα κάνει κι εγώ.

Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον και ασχοληθήκατε γενικότερα με το παιδικό θέατρο;

Μ’ αρέσουν τα παραμύθια! Η ταχύτητα, η ελευθερία, οι συμβολισμοί, οι αναπάντεχες λύσεις, η καθαρότητα των στόχων. Δεν μου φαίνονται απλοϊκά, μου φαίνονται συναρπαστικά. Δεν χρειάζονται επεξηγήσεις και περιττές περιγραφές. Τα γεγονότα τρέχουν με το ρυθμό του απολύτως επείγοντος.

Το έργο πραγματεύεται τον κύκλο του νερού. Συμπεριλαμβάνεται στο γνωστικό κομμάτι της ύλης του νηπιαγωγείου. Πέρα από το γνωστικό μέρος τι άλλο εισπράττουν οι μικροί θεατές;

Το νερό είναι κεντρικό βίωμα για όλους τους ανθρώπους- όχι μόνο για τα παιδιά. Το έργο αναφέρεται στη μάχη για το νερό. Δεν το αντιμετωπίζουμε σαν γνωστικό αντικείμενο, αλλά σαν ποθητό στοιχείο – αναγκαίο για συνεχίζετε η ζωή – που δεν θα το χάσουμε, θα βρούμε τρόπο να το κερδίσουμε. Το θέατρο έχει τη δική του γλώσσα και μ’ αυτή τη γλώσσα, θα μιλήσουμε.

Τι είναι πιο σημαντικό; Να πηγαίνει το θέατρο στο σχολείο, ή το σχολείο στο θέατρο; Από ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να είναι «καλός θεατής»;

Δεν μπορώ να πω τι είναι πιο σημαντικό. Μπορώ να πω πως το καθένα έχει τη δική του αξία. Και πως αν συμβαίνουν και τα δύο, το ένα συμπληρώνει το άλλο. Κανένα δεν καταργεί το προηγούμενο. Άλλωστε, σημασία έχει πώς κάνεις το καθετί. Στην ερώτηση για την κατάλληλη ηλικία, νομίζω πως το κάθε παιδί έχει τη δική του ‘κατάλληλη’ ηλικία. Αλλά σίγουρα, η προσχολική είναι η ηλικία που θα δοκιμάσει να γίνει θεατής.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι η προσφορά στο θέατρο για παιδιά είναι μεγάλη. Τι είναι αυτό που κάνει μια παράσταση να ξεχωρίζει και να προσφέρει επί της ουσίας στους μικρούς θεατές;

Πιστεύω πολύ στην ιστορία και στους ήρωες της. Νομίζω πως αυτό είναι το πιο ουσιαστικό συστατικό για μια ενδιαφέρουσα παράσταση για παιδιά. Βέβαια, κάθε παράσταση έχει ηθοποιούς, κοστούμια και σκηνικά, φώτα και μουσική κι όλα αυτά φτιάχνουν έναν κόσμο που άλλοτε μας συγκινεί περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Δεν πιστεύω στις συνταγές, αν και καμιά φορά πετυχαίνουν. Τις φοβάμαι, γιατί σου στερούν την εξερεύνηση.

Θέατρο και γενικότερα τέχνη στο σχολείο. Πόσο σημαντικά είναι; Νομίζετε ότι έχουν την θέση που τους αξίζει;

Δεν έχουμε ούτε “όμορφα” , ούτε όμορφα σχολεία. Η Τέχνη με τον τρόπο της θα μπορούσε να τα κάνει ελκυστικά, να δυναμώσει τη σχέση του παιδιού με το σχολείο, να λύσει γρίφους της ζωής, ν’ αυξήσει το ενδιαφέρον του, ν’ αποτελέσει εναλλακτικό τρόπο μάθησης και συναισθηματικής πληρότητας. Όχι, η τέχνη δεν έχει αρκετό χώρο στο σημερινό, ούτε στο χθεσινό σχολείο. Ελπίζουμε στο μέλλον.

Είστε νηπιαγωγός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας. Μήπως αυτή η παράσταση είναι ένα «πάντρεμα» των επαγγελματικών σας ιδιοτήτων;

Δεν το βλέπω έτσι. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά όταν κάνεις θέατρο βάζεις ό,τι έχεις. Συνήθως δεν φτάνει και βρίσκεις κι άλλα που νόμιζες ότι δεν είχες.

Στην παράσταση πρωταγωνιστής είναι το νερό. Τα παιδιά της πόλης θεωρείτε ότι έχουν καλή σχέση με τα στοιχεία της φύσης και γενικότερα με το περιβάλλον;

Η φύση είναι ο φυσικός τόπος για κάθε παιδί. Αν τον έχουμε στερήσει απ’ τα παιδιά μας, είμαστε όλοι υπεύθυνοι και θα πρέπει ν’ αναζητάμε τρόπους να τα βάλουμε στη φύση. Η αναπαράσταση, η διδαχή είναι σημαντικές, αλλά όχι αρκετές. Η φύση, μόνο με φύση αναπληρώνεται.

Ζείτε στην Αθήνα. Τι είναι αυτό που σας αρέσει πολύ και τι είναι αυτό που σας στεναχωρεί. Επίσης θα θέλαμε να μας πείτε ποια μέρη στην Αθήνα θεωρείτε όμορφα για οικογένειες που έχουν παιδιά.

Μ’ αρέσει η πόλη που έζησα τη ζωή μου κι απέκτησα ισχυρούς δεσμούς μαζί της. Με στεναχωρεί η Αθήνα που σε κανένα χρόνο, δεν υπάρχει αρκετός χώρος για όλους. Όμως, οι θάλασσες της Αττικής είναι η αγαπημένη μου διαφυγή. Μου φαίνεται πως βρίσκονται τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά.

Ποιες οι προσδοκίες για την φετινή σας παράσταση;

Να ευχαριστηθούν οι μικρότεροι και οι μικρότερες την παράσταση με το νερό, να συνεχίσουν το παιχνίδι στο νερό, να μην σταματήσουν τη μάχη για το νερό.