Αποφασίζοντας το χωρισμό, έχοντας μικρά παιδιά.

Μία νέα μητέρα μας λέει: «Ότι, ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να χωρίσουμε. Έτσι τώρα προσπαθώ να βρω καινούργιο σπίτι, να βρω δουλειά και κάποιον που να μένει με τα παιδιά όταν είμαι στη δουλειά μου. Εν τω μεταξύ, τα δύο παιδιά μου, ενάμισι και δυόμισι ετών, δείχνουν εκνευρισμένα, με αλλαγές στη συμπεριφορά τους σαν να είναι πάλι μωρά. Πως μπορώ λοιπόν να αντιμετωπίσω καλύτερα το διαζύγιο μου και τα παιδιά μου»;

Είναι ένα θέμα που αξίζει να εξετάσουμε πολλές φορές, γιατί σήμερα, απασχολεί όλο και περισσότερες οικογένειες.

Οι ειδικοί σύμβουλοι στα θέματα της οικογένειας δηλώνουν και συμβουλεύουν:

«Η αντίδραση των παιδιών της φίλης αναγνώστριας είναι απολύτως φυσιολογική και κατανοητή. Δεν είναι μόνο δύο πολύ μικρά παιδιά για να κατανοήσουν μία τέτοια περίπλοκη κατάσταση, αλλά είναι επίσης σε μία ηλικία που η άνεση έρχεται όταν όλα εξακολουθούν να είναι ίδια. Ακόμη και οι μικρές αλλαγές στο πρόγραμμά τους μπορεί να τα κάνει να αισθανθούν άσχημα. Αλλά τα παιδιά είναι ανθεκτικά και όσο αισθάνονται την αγάπη των γονέων νιώθουν κάποια ασφάλεια. Έτσι προσπαθήστε να μην ανησυχείτε για το πώς αυτό θα επηρεάσει το μέλλον τους, και επικεντρωθείτε στο τώρα.

Κατ’ αρχήν, ας αντιμετωπίσουμε την οπισθοδρόμηση που συνήθως έρχεται με το διαζύγιο και τα νήπια,  (ή οποτεδήποτε υπάρχει μία μεγάλη οικογενειακή αλλαγή στη ζωή ενός μικρού παιδιού). Μην πιέζετε τώρα το παιδί να συνηθίσει το γιογιό του γιατί αυτή η προστιθέμενη πίεση δεν θα είναι καλή για κανέναν στην οικογένεια. Ξεχάστε το για λίγο καιρό, και όταν επανέλθετε κάντε το με θετική διάθεση με ηρεμία και ανταμείβοντας το με δωράκια.  Αν έχουν αρχίσει να φέρονται σαν μωρά, μην δώσετε καμία σημασία, αντιθέτως δείξτε μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό, όταν κάνουν κάτι σαν μεγάλα παιδιά! Αφήστε τα να σας βοηθούν και τονίστε πόσο πολύ εκτιμάτε την βοήθειά τους, ακόμη και αν αυτό δημιουργεί περισσότερη δουλειά για σας.

Όσο για τα ξεσπάσματα της συμπεριφοράς τους, μείνετε όσο πιο ήρεμοι μπορείτε δείχνοντας κατανόηση, όμως αυτό δεν θα πει ότι πρέπει να καταργηθούν όλοι οι κανόνες του σπιτιού και ιδίως μην αφήσετε την ενοχή σας (επειδή αποφασίσατε να χωρίσετε) να σας κάνει ιδιαίτερα επιεικείς. Τα παιδιά, δεν έχει σημασία τι συνθήκες αντιμετωπίζουν, έχουν απαραιτήτως την ανάγκη να έχουν όρια, όσο και αν προσπαθούν να τα πολεμήσουν με όλη τους την δύναμη.

Τα όρια και οι κανόνες, ανάλογα με την ηλικία τους, που επιβάλλονται με συνέπεια, τα κάνει να αισθάνονται ασφαλή και τα βοηθά να ξέρουν τι να περιμένουν. Όταν τα ξεπερνούν, η πειθαρχία είναι αναγκαία αλλά με ήρεμο τρόπο και ως διόρθωση της συμπεριφοράς και όχι σαν κριτική.

Για να τα βοηθήσετε να είναι ήρεμα σε αυτή την δύσκολη περίοδο, βρείτε χρόνο να είστε μαζί τους, να τα αγκαλιάζετε, να παίζετε και να τους λέτε πόσο πολύ τα αγαπάτε. Μην ξεχνάτε να τους λέτε πόσο πολύ τα αγαπά και ο μπαμπάς τους και ας μην μένει τώρα μαζί τους. Αν κάποια στιγμή σας δουν να κλαίτε πείτε απλά «η Μαμά είναι λυπημένη» και αγκαλιάζοντάς τα συμπληρώστε «όμως τώρα που σε αγκαλιάζω είμαι ευτυχισμένη». Έτσι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δικό τους λάθος που είστε στενοχωρημένη.

Διαβάστε τους. Βρείτε όμορφα βιβλία με εικόνες που μιλούν για γονείς που δεν ζουν μαζί. Αφήστε τα να καταλάβουν ότι δεν είναι κακό να είσαι θυμωμένος ή λυπημένος. Πολύ σημαντικό, ενθαρρύνετε το μεγαλύτερο παιδί σας να εκφράσει τα συναισθήματά του. Θα τους κάνει καλό να δώσουν μερικές μπουνιές στο μαξιλάρι τους! Κάτι επίσης πολύ σημαντικό, επιμείνετε σε κάθε ρουτίνα που μπορείτε βέβαια και ζητήστε από τον πατέρα τους και τους άλλους συγγενείς να κάνουν το ίδιο. Τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη να ξέρουν, ότι ακόμη και αν κάποια πράγματα αλλάζουν, πολλά θα παραμείνουν ίδια. Όπως για παράδειγμα, αν μοιράζεστε τα Σαββατοκύριακα με τον πατέρα τους, καθιερώστε ένα γεύμα με πίτσα όταν γυρίζουν σε εσάς.

Και να θυμάστε: Τα παιδιά διαθέτουν ισχυρό ραντάρ και μπορούν να καταλάβουν αμέσως το επίπεδο του άγχους σας, που φυσικά είναι υψηλό. Επίσης καταλαβαίνουν την ένταση ανάμεσα σε σας και τον πατέρα τους, κάτι που θα τα κάνει να ανησυχήσουν πάρα πολύ. Πρέπει να κάνετε μία συντονισμένη προσπάθεια για να αποφύγετε να μιλάτε για τον άλλο υποτιμητικά. Ακόμη και αν νομίζετε ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι λέτε, «αρπάζουν» τα σημάδια του προσώπου, της φωνής και της συμπεριφοράς σας.

Είναι ασφαλώς μία δύσκολη περίοδος για όλη την οικογένεια. Προσπαθήστε να είστε ήρεμη, ψύχραιμη και συγκεντρωμένη σε όλα αυτά τα δύσκολα και τα εύκολα, τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα που είναι μπροστά σας».