Λύσεις σε ένα λεξικό
Η Κλάρις χαιρέτησε την Μπέτι και τους γονείς της κι έφυγε για το σπίτι. Έψαξε και βρήκε το μεγάλο λεξικό που είχαν στη βιβλιοθήκε και κλείστηκε στο δωμάτιο της. Όταν το άνοιξε, διαπίστωσε ότι υπήρχαν μέσα τόσες πολλές λέξεις, που και 90 χρονών να έφτανε αποκλέιεται να προλάβαινε να τις χρησιμοποιήσει όλες.
Δεν ήξερε απο που να αρχίσει.
Προτίμησε όμω;ς να αρχίσει απο το Ζ, που δεν είχε πολλές λέξεις. «Τελικά έχει πλάκα να διαβάζεις το λεξικό ...
Δεν ζορίζομαι καθόλου να μάθω τα Ζ και παρ' ότι ζεσταίνομαι και ακούω το ζώο μας να γαβγίζει εκνευρισμένο γιατί κάποιο ζωύφιο θα το ζουλάει, ζυγίζω καλά τα πράγματα και σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα για ζητωκραυγές.
Το ζήτημα όμως είναι ότι δεν πολυπροσέχω την ορθογραφία των λέξεων, αλλά τη σημασία τους, κι έτσι δεν είμαι ακόμη σίγουρη αν θα τα καταφέρω στους αγώνες ορθογραφίας.
Τότε άκουσα το μπαμπά να φωνάζει ότι είναι ώρα για φαγητό κι εγώ βγήκα απο το δωμάτιο μου και του απάντησα: «Πολύ ζωηρό σε ακούω μπαμπά. Ζουζούνι σε τσίμπησε ή ζωύφιο; Σε ένα λεπτό ζηγώνω.»
Ο μπαμπάς με κοίταξε παραξενεμένος. Στο χέρι του κρατούσε ένα μπουκάλι μπύρα.
«Θα πιείς ζύθο μπαμπά;» τον ρώτησα. Ο μπαμπάς γέλασε και μου απάντησε:
«Ναι θα πιώ ζύθο και θα φάω τη ζεματιστή ζύμη που ζύμωσε η μαμά στο ζυμωτή»
«Εγώ θα προτιμούσα να φάω ζαχαρωτά ή ζαχαρώδη ζελέ» είπα.
«Θα σε πείραζε να φας ζύμη με στρώση ζαμπόν;» Με ρώτησε.
«Ζουρλαθήκατε εσείες οι δύο» ρώτησε η μαμα.
«Ούτε ζουρλαθήκαμε ούτε ζουληχτήκαμε» της απάντησα.
«Δεν μου λες, λεξικό κατάπιες» με ξαναρώτησε η μαμά.
«Κανείς δε ζημιώνεται όταν ζητάει λύσεις σ' ένα λεξικό» της απάντησα σοβαρά.
«Μαμά» πετάχτηκε ο Μίκι, «η Κλάρις έφαγε όλα τα μπισκότα χτες το βράδυ και τώρα δεν έχει να φάω εγώ.»
«Ζηλοφθόνε» (αυτός που ζηλεύει και φθονεί)» του απάντησα.
«ΖΙΩΠΗ» είπε η μαμά, αλλά η λέξη δεν αρχίζει απο «Ζ».
Στο απόσπασμα αυτό η Κλάρις χρησιμοποιεί πολλές λεξεις που μόλις έιχε μάθει. Όλες ξεκινούν απο Ζ! Θέλεις να γράψεις κι εσύ ένα κέιμενο χρησιμοποιώντας όσο περισσότερες λέξεις μπορείς που να αρχίζουν απο Η;
