Ράνια Θρασκιά: "Όταν σε πρωτοείδα..."
Όταν σε πρωτοείδα, είδα το πιο μεγάλο μου όνειρο να ζωντανεύει…
Είδα να κλαις με τα δάκρυα μου και να παίρνεις τις πρώτες σου ανάσες στη ζωή. Μια ζωή που θα άλλαζε τη δική μου για πάντα και θα τη στόλιζε με μια αγάπη που δεν μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις, ακόμα κι αν ήταν λόγια ποιητή. Μια αγάπη που δεν υπάρχουν χρώματα να τη ζωγραφίσουν, ούτε νότες να την τραγουδήσουν. Που την νιώθω σε κάθε μου κύτταρο κάθε φορά που μου γελάς, κάθε φορά που με κοιτάς με αγωνία στα μάτια για να καθρεφτίσεις τον εαυτό σου και να μάθεις να αγαπάς και εσύ… κάθε φορά που με αφήνεις να σου μάθω κάτι μικρό ή μεγάλο και εσύ μου δίνεις την ευκαιρία να τα μάθω όλα από την αρχή.
Όταν σε πρωτοείδα, άρχισα να καταλαβαίνω τι είναι σημαντικό και τι όχι και να βλέπω την ομορφιά παντού στη φύση. Στις πρώτες μας αγκαλιές βρήκα το μυστικό του κόσμου και η λέξη ευτυχία, έγινε πιο φωτεινή από ποτέ. Όταν με κοίταξες πρώτη φορά κατάματα, ήσουν μόλις λίγων ωρών και ήταν σαν να με ήξερες από αιώνες… Όμως εγώ δεν ήξερα μέχρι τότε ότι ένας άλλος άνθρωπος θα μπορούσε να κοιτάξει απευθείας την καρδιά μου και να την κάνει να χτυπάει τόσο δυνατά από χαρά, από αγωνία και από συγκίνηση! Πώς να περιγράψω το βλέμμα σου; Με τι λόγια να πω πόσο μακριά ταξίδεψα στο κοινό μας μέλλον; Στη ζωή που μου ζητούσες να σου στολίσω με αγάπη, με σεβασμό, με αποδοχή, με ασφάλεια και με γέλια…
Όταν σε πρωτοείδα, κατάλαβα τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον περισσότερο από όσο αντέχεις. Με τι λόγια να περιγράψω,
- Την πρώτη φορά που σε πήρα αγκαλιά, όταν έτρεμα από φόβο μήπως σπάσεις στα χέρια μου
- Την ιερή στιγμή του θηλασμού, όταν όλη σου η ύπαρξη ήταν εξαρτημένη από το σώμα μου
- Την αγωνία που μου έλιωνε την καρδιά, όταν έκλαιγες και δεν μπορούσα να σε παρηγορήσω, τότε που δεν ήξερα ότι μια αγκαλιά αρκεί…
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα, προσπαθώ να είμαι η μαμά που σου αξίζει να έχεις. Προσπαθώ να μην σε πληγώσω ανεπανόρθωτα με τα λάθη μου. Προσπαθώ να είμαι δίπλα σου, χωρίς να σε πνίγω. Προσπαθώ να σε στηρίζω και την ίδια στιγμή να μαθαίνεις να πατάς στα πόδια σου. Προσπαθώ να σε προστατεύω από ότι μπορεί να σε τραυματίσει, αλλά και να σου μάθω πώς να γιατρεύεις μόνος σου τις πληγές σου. Προσπαθώ να σε κάνω να νιώθεις ασφαλής, για να μπορείς να ονειρεύεσαι. Προσπαθώ να κεντήσω φτερά στους ώμους σου και να σε βοηθήσω να βρεις τη δύναμη να διαλέξεις ελεύθερος προς τα πού θα πετάξεις…
Προσπαθώ να μην σου φορτώσω τα όνειρά μου, αλλά να σου εμπνεύσω τα δικά σου όνειρα. Προσπαθώ να μην σε αδικώ με συγκρίσεις και απαιτήσεις θολές και περιττές. Προσπαθώ να σε αγαπήσω το ίδιο και όμως διαφορετικά από τον αδερφό σου. Προσπαθώ να σου πω συγνώμη για κάθε φορά που σε τρόμαξα με φωνές και μαλώματα. Προσπαθώ να παίζω μαζί σου όσο πιο πολύ μπορώ και να μοιραζόμαστε όσο πιο πολλές στιγμές γίνεται στην κάθε μας μέρα. Προσπαθώ να γεμίσω τις αναμνήσεις σου με γέλια και το μέλλον σου με ελπίδα. Προσπαθώ να σου δώσω ότι σημαντικό και καλό έχω μέσα μου.
