«Η Κοκκινοσκουφίτσα»

«Η Κοκκινοσκουφίτσα»  Έκθεση Φωτογραφίας Κλεοπάτρας Χαρίτου.

Μετά από εξαντλητικές επαναλήψεις αφηγούμενη την Κοκκινοσκουφίτσα, η Κλεοπάτρα Χαρίτου επιχειρεί τη γεφύρωση της παιδικής ηλικίας με την ενήλικη, καταλήγοντας σε μία σειρά φωτογραφιών με την ηρωίδα Κοκκινοσκουφίτσα.

Ποιός είναι ο κοινός τόπος ενός παιδιού και ενός ενήλικα μέσα στη χιλιοπερπατημένη διαδρομή μέσα στο δάσος; Μέσα από ποιές υποσυνείδητες προβολές ενηλικιώνεται το παιδί στην Κοκκινοσκουφίτσα  και ποιούς φόβους συντηρεί εμμονικά ο ενήλικας;

Το καλό και το κακό παραμένει το ίδιο με το πέρασμα των χρόνων;
 
Η πορεία της Κοκκινοσκουφίσας προς το σπίτι της γιαγιάς της (όπως και μέσα στην Οικία Κατακουζηνού), ξεκινά από την παιδική ηλικία, έτσι όπως αυτή συμβολίζεται όχι μόνο από την παιδική φιγούρα της αλλά και από διάφορα αντικείμενα ή τόπους που την σηματοδοτούν.

Σταδιακά η παιδικότητα αρχίζει να χάνεται. Με την παρουσία του λύκου (το αρσενικό) αλλά και του δάσους πλέον (η κοινωνία), το μικρό κορίτσι εμβαπτίζεται σε γυναίκα, πάντα με τη χρήση του κόκκινου χρώματος όπως η γυναικεία φύση άλλωστε προστάζει και καταλήγει στην ύφανση της ενηλικίωσης και της γονιμοποίησης.

&

«Παραμύθια των αδερφών Γκρίμ»
Σκηνοθετημένες φωτογραφίες με τους μαθητές του 15ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών

Εντωμεταξύ, η Κλεοπάτρα  Χαρίτου απευθύνθηκε σε μία οικογένεια γεμάτη παιδιά, του 15ου Δημοτικού Αθηνών, (άλλωστε, πως να χτιστεί η γέφυρα που θα ενώσει τα παιδιά και τον ενήλικα χωρίς την συμμετοχή τους, αναρωτήθηκε), με τα οποία συνεργάστηκε στη δημιουργία σκηνοθετημένων φωτογραφιών από επιλεγμένα παραμύθια των αδερφών Γκρίμ.

Μετά από ανάγνωση των αυθεντικών παραμυθιών, με πολύ κουβέντα, ζωγραφική και με τα αυτιά ανοιχτά, κατέγραψε, μαζί με την καταλυτική συμμετοχή και υποστήριξη των δασκάλων τους, τις εντυπώσεις τους, μετατρέποντάς τις σε φωτογραφίες, με την ενεργή συμμετοχή τους.

Στόχος υπήρξε η ανάπτυξη ικανότητας της κατασκευής και διαπραγμάτευσης του νοήματος με την αξιοποίηση των τρόπων της γλώσσας, της ψηφιοποιημένης εικόνας, του φωτός, των χρωμάτων και του χώρου.
 
«Το εθελοντικό αυτό ταξίδι με τους μαθητές του 15ου Δημοτικού Αθηνών είχε αφετηρία την ανάγνωση των αυθεντικών παραμυθιών που επιλέχτηκαν από τους δασκάλους.

Όπως λέει η ίδια: “Έπειτα, μέσα από κουβέντα με την κάθε τάξη/ομάδα, στύψαμε τα παραμύθια σαν τα φρούτα και το χυμό που συλλέξαμε, (το νόημα που μας έδωσε η αποδόμηση αλλά και η ανάλυση τους), τα παιδιά το έκαναν ζωγραφιά ή απευθείας, εικόνα.

Μαθητές, γονείς και δάσκαλοι κατασκευάσαμε μάσκες, ρούχα, κομμώσεις κλπ, και περάσαμε στην τελική φάση της ψηφιακής επεξεργασίας, μέρος του εκπαιδευτικού αυτού προγράμματος.

Το τελικό αποτέλεσμα στοχεύει στο tableau vivant, γραμμικό ή ναΐφ ανά την περίσταση, με σκόπιμη υπερβολή στην επεξεργασία καθώς τα μέσα που διαθέταμε ήταν πενιχρά αλλά και η ευχέρεια μετακίνησης περιορισμένη, τα στοιχεία που συνθέτουν το αποτέλεσμα κάθε φωτογραφίας, βαυκαλίζονται σαν μία νοθευμένη ισορροπία  μεταξύ της επίπλαστης πραγματικότητας, της φαντασίας και του ρεαλισμού».

18 & 19 MAΪΟΥ 2013 & 25-26 MAΪΟΥ και ώρες 13.00-16.00 και ελεύθερη είσοδο.