Εργαζόμενες μητέρες και υγιή παιδιά

Οι ερευνητές εξηγούν αυτό το γεγονός λέγοντας ότι οι μητέρες που δουλεύουν έχοντας
μειωμένο ωράριο διαθέτουν τον απαραίτητο ποιοτικό χρόνο για τα παιδιά τους. Δεν
μπορούν να εξηγήσουν όμως γιατί δεν ισχύει το ίδιο στις περιπτώσεις που η μητέρα
ασχολείται αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών και τη φροντίδα του σπιτιού
και θεωρούν ότι χρειάζεται βαθύτερη ανάλυση του οικογενειακού συστήματος.

Αντιφατικά
στοιχεία και αποτελέσματα

Οι έρευνες σε αυτόν τον τομέα δείχνουν τα τελευταία χρόνια μόνο αντιφατικά
στοιχεία και αποτελέσματα.

Υπάρχει σχέση μεταξύ του χρόνου εργασίας της μητέρας και της παχυσαρκίας.
Συγκεκριμένα, η πιθανότητα της παιδικής παχυσαρκίας αυξάνεται όταν η μητέρα εργάζεται
παραπάνω από 34 ώρες την εβδομάδα. Επίσης γνωρίζουμε ότι υπάρχει σχέση μεταξύ
της ανατροφής του παιδιού από γιαγιάδες και παππούδες και την  παιδική
παχυσαρκία.

Στον αντίποδα όμως υπάρχουν κι άλλες έρευνες που δείχνουν ότι η εργασία της
μητέρας δεν έχει καμιά αρνητική επιρροή στην ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των
παιδιών.

Σε ότι αφορά τους παιδικούς σταθμούς υπάρχουν έρευνες που συμπεραίνουν ότι
«δημιουργούν»  στρεσαρισμένα παιδιά, τα οποία αναπτύσσουν αντικοινωνικές
συμπεριφορές. Από την άλλη πλευρά όμως φαίνεται να συμβάλουν αποτελεσματικότερα
σε θέματα εκπαίδευσης και παιδείας. Επίσης η επαφή των παιδιών με άλλα παιδιά της
προσχολική ηλικίας ισχυροποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθάει να
αποφευχθούν ασθένειες όπως ακόμη και η λευχαιμία.

Τι να πιστέψει κανείς λοιπόν;

Ας μην ξεχνάμε ότι οι συγκεκριμένες έρευνες  δείχνουν κάποιους συσχετισμούς
και δε δίνουν κάποιες εξηγήσεις.  Το οικογενειακό σύστημα και η δυναμική
του διαφέρει από οικογένεια σε οικογένεια ριζικά. Και ... ας μην ξεχνάμε και
τους μπαμπάδες. Οι έρευνες αυτές γίνονται λες και δεν υπάρχουν μπαμπάδες στο
σπίτι κι όταν το παιδί αναπτύσσει λάθος διατροφικές συνήθειες ευθύνεται  μόνο η
μαμά.

Ο αριθμός των αντρών που επιλέγουν να μείνουν (τουλάχιστον για κάποιο χρονικό
διάστημα) στο σπίτι και να αφιερώσουν το χρόνο τους μόνο στην οικιακή και
οικογενειακή εργασία αυξάνεται και οι έρευνες δεν μπορούν να ενοχοποιούν μόνο τις
γυναίκες.

Επίσης πρέπει να έχουμε στο νου μας να μη βλέπουμε τη μητρότητα ή την πατρότητα
ως επιστήμη. Αυτό θα ήταν τραγικό λάθος γιατί το οικογενειακό σύστημα είναι κάτι
που εξαρτάται από τις καθημερινές συμπεριφορές  των μελών της οικογένειας αλλά
και από τις επιρροές που δέχεται η οικογένεια από την κοινωνία και το
περιβάλλον, δηλαδή από πολλούς παράγοντες που δεν μπορούν να ελεγχθούν εύκολα.
Αν εστιάζουμε λοιπόν μόνο σε έναν παράγοντα (π.χ. το αν εργάζεται η μητέρα η
όχι)  σίγουρα μπορούμε να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα αλλά δεν μπορούμε
να δημιουργήσουμε γενικευμένους κανόνες.

Πολλοί αναφέρονται συχνά στο ότι ορισμένες μητέρες έχουν ποιοτικό χρόνο για τα
παιδιά και άλλες όχι. Γιατί να μη γίνεται συζήτηση για το γεγονός ότι ορισμένες
μητέρες θέλουν να δουλέψουν και δεν μπορούν (π.χ. γιατί  δεν υπάρχουν
παιδικοί σταθμοί) ή άλλες γυναίκες πρέπει να δουλέψουν για να ανταπεξέλθει η
οικογένεια τους στις οικονομικές απαιτήσεις;

Όταν δημιουργείται στρες στη μητέρα και στον πατέρα είναι σίγουρο ότι τα
ενδοοικογενειακά προβλήματα οξύνονται.  Γιατί λοιπόν να μη γίνονται
έρευνες που θα έχουν ως θέμα τους την ποιότητα εργασίας των γονιών, τις
συμβάσεις, τα οικογενειακά επιδόματα και άλλα μέτρα για τη στήριξη της οικογένειας,
που στην Ελλάδα δυστυχώς είναι ανύπαρκτα.  Αγαπητοί ερευνητές .. σκεφτείτε
το. Ένα νέο πεδίο έρευνας ανοίγεται μπροστά σας με πολλά  και άξια προς διερεύνηση
ζητήματα…