Μαμά βαριέμαι, τι να κάνω;
Συνήθως πιστεύουμε ότι φταίμε εμείς για αυτό και σπεύδουμε να κάνουμε κάτι για να «σώσουμε» το παιδί από τη βαρεμάρα, δίνοντάς του ένα ηλεκτρονικό ή ανοίγοντας την τηλεόραση…
Είναι όμως αυτή η αντίδραση μας αυτό που χρειάζεται το παιδί; Ή μήπως είναι ευκαιρία να δώσουμε στο παιδί τη δυνατότητα να εξερευνήσει τον εαυτό του; Μήπως προσφέροντάς του την εύκολη λύση μιας οθόνης ή προτείνοντάς του εμείς τι να κάνει για να του δώσουμε τη λύση του στερούμε τη δυνατότητα να ανακαλύψει τι είναι αυτό που πραγματικά θα του άρεσε να κάνει ή να επιδοθεί σε κάτι που εμείς θεωρούμε άσκοπο;
Τι απαντάμε, λοιπόν, σε ένα παιδί που βαριέται;
Είναι πολύ σημαντικό να σκεφτούμε για λίγα δευτερόλεπτα πόσο χρόνο έχουμε περάσει με το παιδί μας τον τελευταίο καιρό.
Εάν νιώσουμε ότι έχουμε περάσει χρόνο αρκετό με το παιδί είναι η στιγμή να το βοηθήσουμε να γίνει ακόμα πιο δημιουργικό. Αντί να του δώσουμε την εύκολη λύση της οθόνης ή να του προτείνουμε οι ίδιοι τι να κάνει, μπορούμε να το ρωτήσουμε: «Τι σκέφτεσαι να κάνεις;» ή «κοίτα γύρω σου ή βγες έξω-αν υπάρχει η δυνατότητα- και κοίτα γύρω σου για λίγο και κάνε ό,τι σε ευχαριστεί». Αν επιμείνει και πει «δεν ξέρω τι να κάνω» μπορούμε να απαντήσουμε γελώντας «Δεν πειράζει. Μην κάνεις τίποτα ώστε να θελήσεις κάτι να κάνεις» ώστε να το ωθήσουμε να αφουγκραστεί το περιβάλλον του και έτσι η βαρεμάρα να γίνει η αρχή για να ανακαλύψει το παιδί μας τον εαυτό του.
Η ζωή των παιδιών σήμερα είναι γεμάτη από οργανωμένες δραστηριότητες «κλέβοντάς» τους έτσι λίγη από την παιδικότητα και τη δημιουργικότητά τους και έτσι αναπόφευκτα όταν αυτές εκλείψουν το παιδί αναρωτιέται: «τι να κάνω τώρα»; Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει ένα μαγικό ταξίδι για τα παιδί…. Μπορεί να παίξει με το νερό σε μια λεκάνη στη μπανιέρα, να γράψει ένα παραμύθι, να παίξει με τα χώματα, να ψάξει για μυρμήγκια στο μπαλκόνι ή στον κήπο, να ζωγραφίσει, να φτιάξει ένα «σπιτάκι» στον καναπέ ή στο κρεβάτι του, να ξεκινήσει ένα φυτολόγιο, να βάλει μουσική και να χορέψει, να φτιάξει ένα τραγούδι, να κάνει σαπουνόφουσκες, να οργανώσει ένα κυνήγι θησαυρού με χαρτάκια μέσα στο σπίτι, να φτιάξει μία κατασκευή από ρολά χαρτιού υγείας, να φτιάξει μία κάρτα για κάποιον που αγαπάει, να φτιάξει ένα κολάζ, να ξεκινήσει συλλογή από κουμπιά, να φτιάξει ένα γλυκό, να οργανώσει με τα αδέρφια του ένα θεατρικό έργο, να διαβάσει ένα βιβλίο …. Ασχολίες που μπορεί να είναι απίστευτα δημιουργικές για να ένα παιδί και ας μην φαίνεται και που μπορεί και να το οδηγήσουν σε αυτό που το ενδιαφέρει πραγματικά. Και ο κατάλογος μπορεί να γίνει πολύ μακρύς ακόμα.
Αν όμως μετά την ερώτηση «μαμά, μπαμπά, βαριέμαι, τι να κάνω»; καταλήξουμε στο ότι δεν έχουμε παίξει ή ασχοληθεί μαζί του αρκετά τον τελευταίο καιρό, μόλις βρέθηκε η ευκαιρία να το κάνουμε. Ανάλογα με την ηλικία του μπορούμε να παίξουμε ο,τιδήποτε μαζί, να ζωγραφίσουμε μαζί, να φτιάξουμε μαζί μία ιστορία, να μαγειρέψουμε μαζί, να πάμε μια βόλτα, να συζητήσουμε, να κάνουμε μαζί τις δουλειές του σπιτιού, να παίξουμε με τις λέξεις, να φυτέψουμε λουλούδια, να πάμε σινεμά, να δούμε μαζί και να συζητήσουμε μία ταινία, να φτιάξουμε σαλάτα, να χορέψουμε, να κυλιστούμε στο πάτωμα, να φτιάξουμε μαζί μία λίστα με πράγματα που μπορεί να κάνει όταν βαριέται!!... και πάλι ο κατάλογος μπορεί να γίνει μακρύς.
Σημασία, λοιπόν, έχει όταν το παιδί μας λέει ή εμείς νιώθουμε ότι βαριέται, να το «αφουγκραστούμε» και αν καταλήξουμε απλά ότι όντως βαριέται είτε να το βοηθήσουμε να οδηγηθεί μόνο του στο τι να κάνει ή να το βοηθήσουμε να διαλέξει από πολλές επιλογές που θα του πούμε. Αν όμως αποφασίσουμε ότι λέει ότι βαριέται επειδή μας έχει ανάγκη μάλλον είναι η στιγμή από τον «μακρύ κατάλογο» των επιλογών να κάνουμε κάτι μαζί.
Ας θυμόμαστε ότι ο πραγματικά ελεύθερος χρόνος των παιδιών, ο χρόνος κατά τον οποίο θα πουν «βαριέμαι» μπορεί να γίνει πολύτιμος για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τον κόσμο και να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα τους. Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά μας να «βαρεθούν». Είναι πολύτιμο! Και όταν έρθει η στιγμή που θα έχουμε πονοκέφαλο ή πολλή δουλειά στον υπολογιστή ή μια άσχημη μέρα στη δουλειά, τότε μπορούμε χωρίς ενοχές να τους ανοίξουμε την τηλεόραση…
