Διαλογισμός στις διακοπές
Σε αυτή την ρομαντική εικόνα, καθώς και σε πολλές άλλες που μπορεί ο καθένας να φέρει στο μυαλό του, θα παρατηρήσουμε κάτι. Το υποκείμενο στέκεται. Δεν κινείται. Δεν μιλάει. Δεν αντιστέκεται. Δεν παρασέρνει κάτι άλλο μαζί του. Αλλά και δεν πάει κόντρα σε κάτι άλλο. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, θα ήταν αυτό. Το να μην κάνουμε τίποτα. Να μην ανησυχούμε για τίποτα. Να μην προνοούμε και σχεδιάζουμε τα πάντα… Τόσα εκατομμύρια χρόνια, η φύση μια χαρά τα έχει καταφέρει! Εν αντιθέση, εμείς οι άνθρωποι, ότι φτιάχνουμε, φοβόμαστε μην χαλάσει. Ανησυχούμε μήπως το χάσουμε, ακόμα και όταν κάνουμε διαλογισμό… Η ύλη κατάφερε να γίνει σκέψη. Οι σκέψεις πολλές. Έγιναν εμμονές. Και οι εμμονές φόβοι…
Αλλά… τι σημαίνει τελικά διαλογίζομαι; Τι εννοούμε με την έννοια διαλογισμός; Πρέπει να είμαι μυημένος γκουρού; Ή μήπως είναι καταβολή κάποιου θρησκευτικού δόγματος οπότε και ενάντια σε αυτό που πιστεύω;
Πολλοί μύθοι και ανακρίβειες υπάρχουν συγκεχυμένα στο μυαλό πολλών ανθρώπων. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή (ή έστω από κάπου!).
Διαλογισμός σημαίνει: «Η παύση των διακυμάνσεων του νου».
Ας φανταστούμε τις σκέψεις μας σαν μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. Η κάθε μια από αυτές συνθέτει την ορμή ενός κύματος, όπου όλα τα κύματα μαζί προκαλούν μια βαβούρα, μια βοή στο κεφάλι μας και το ένα κύμα (η μια σκέψη) παρασύρεται από το επόμενο και ούτω καθεξής. Και να θέλεις να απομονώσεις το ένα κύμα (σκέψη), δεν μπορείς. Υπάρχει μια ταραχή.
Φανταστείτε τώρα μια ακρογιαλιά, όπου η θάλασσα είναι γαλήνια, ήρεμη, ο ορίζοντας είναι πεντακάθαρος, υπάρχει τόση ακινησία όπου μπορείς να ξεχωρίσεις και την παραμικρή πέτρα στον βυθό της θάλασσας. Κάθε κίνηση που υπάρχει, ακόμα και αυτή ενός ανεπαίσθητου κύματος, μπορείς πια να την ξεχωρίσεις επ΄ακριβώς. Από πού ξεκίνησε, που τελείωσε, που χάθηκε, τι ήχο έκανε, τι παρέσυρε μαζί του.. ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ. Και όταν μπορείς να παρατηρήσεις, είσαι στο δρόμο να απομονώσεις τα πάντα γύρω σου. Να τα αφήσεις να συμβαίνουν. Ακόμα και αν παρατηρείς την οποιαδήποτε κίνηση ή δράση. Ακόμα και την ίδια την ησυχία… γιατί όταν εσύ ησυχάσεις μέσα σου… θα μπορείς να ακούσεις την ησυχία, να την παρατηρήσεις και να την αφήσεις και αυτή να χαθεί, να φύγει… Γιατί όταν αναγνωρίσεις το δικό σου εσωτερικό μεγαλείο της σιωπής, αυτό θα σκεπάσει ακόμα και αυτό όλου του σύμπαντος…
Με λίγα λόγια, αναφερόμενη στο παραπάνω παράδειγμα παρομοιάζοντας τις σκέψεις με τα κύματα της θάλασσας, ο διαλογισμός συμβαίνει, όταν τα κύματα του νου μας αρχίζουν να ησυχάζουν. Τότε αρχίζει και έρχεται η παρατήρηση, η συγκέντρωση. Όταν χαθεί η παρατήρηση και η συγκέντρωση στο οτιδήποτε, τότε έρχεται ο διαλογισμός. Μπορεί να κρατήσει λεπτά, δευτερόλεπτα, δεν ξέρουμε πόσο. Όπως τα όνειρα… μπορεί να ξυπνάμε και να νομίζουμε πως έχουμε δει ολόκληρα σήριαλ! Όμως το πόσο κράτησε, κανείς δεν μπορεί να μας το επιβεβαιώσει. Στον διαλογισμό όμως είναι άνευ σημασίας ο χρόνος. Δεν έχει σημασία αν κάθισες πολύ ή λίγο. Δεν έχει σημασία καν… αν τα κατάφερες… σημασία έχει ότι προσπάθησες! Σημασία έχει που πήρες την απόφαση να έρθεις έστω και για λίγο σε επαφή με τον εαυτό σου… έστω και αν κατέκλεισαν τελικά οι σκέψεις το μυαλό σου ή πονούσε το σώμα σου ή δεν σε άφησαν τα παιδιά σου… Μην θυμώσεις, μην τα βάλεις με κανέναν. Και κυρίως με τον ίδιο σου τον εαυτό… Μην περιμένεις να έρθει, μην τον ζορίζεις… Ο διαλογισμός είναι όπως ο έρωτας. Όσο και να το προσπαθείς, δεν έρχεται όποτε το θέλεις εσύ… Θα έρθει όταν θα είσαι έτοιμος να τον δεχτείς και να τον απολαύσεις! Να παίξεις μαζί του, να τον χαρείς!
Τώρα, στις καλοκαιρινές σου διακοπές, αναζήτησε τις στιγμές στη ζωή σου που μπορείς να μείνεις μόνος/η σου, με περιθώριο έστω 15 λεπτά. Στάσου άνετα, ανέπνευσε ορθά, σαν να θέλεις να μυρίσεις ένα λουλούδι που βρίσκεται στην άκρη του δωματίου, εξέπνευσε σαν να φυσάς μέσα από ένα καλαμάκι και μετά από λίγο κλείσε τα χείλη… Παρατήρησε την αναπνοή σου από τα ρουθούνια, μετά πως στέκεται το σώμα σου… Άκου το σώμα σου, ίσως σου μιλάει και εσύ δεν ακούς άλλες στιγμές. Μετά παρατήρησε τις σκέψεις σου… σαν υπότιτλους από ξενόγλωσση ταινία. Μην περιμένεις τους τίτλους τέλους όμως. Μην περιμένεις τίποτα. Στάσου και άφησε τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου… Παρατήρησε το ότι συμβαίνει σε ενεστώτα χρόνο και μην προσπαθείς να καταγράψεις τα γεγονότα για να τα αφηγηθείς μετά, ούτε για να τα θυμάσαι. Άσε τα πράγματα να συμβούν. Επέτρεψε στην ροή να σε παρασύρει… Γίνε το κύμα που παρασέρνει τον σέρφερ στη σανίδα. Μην είσαι ο σέρφερ που προσπαθεί να καλπάσει τα κύματα. Γίνε το κύμα που το παρασέρνει η ροή και παραδώσου. Χάσου. Αφέσου… και όταν είναι ξανά η ώρα να συμβεί, θα έρθει. Ποτέ δεν θα είναι καμία φορά ίδια με την προηγούμενη. Μα ποτέ. Γι΄αυτό μην αναζητάς, μην περιμένεις. Μην θυμάσαι πως ήταν πριν. Αφέσου στο τώρα. Στο τόσο σύντομο τώρα, που σε λίγο θα είναι πριν…
