Με απατάει αλλά θα σιωπήσω.
Ο άντρας μου είναι μεγαλοδικηγόρος.
Τον γνώρισα στο 3ο έτος της σχολής (business marketing) σε γνωστό ιδιωτικό κολλέγιο το οποίο πλήρωνα με τα τιπς που έβγαζα μιας και δούλευα νύχτα. Η εμφάνιση βλέπετε ήταν είναι και θα είναι μεγάλο ατού. Μεγάλο δόλωμα… Η δική μου εμφάνιση προσέλκυσε τον Πάρη (ψεύτικο όνομα για χάρη της διήγησης).
Γόνος πλούσιας οικογένειας με σπουδές, έτοιμο δικηγορικό γραφείο και μέτρια εμφάνιση. Εύγλωττος, γλυκομίλητος, ευγενικός. Με φλέρταρε καιρό, μου έδειχνε ότι δεν τον ενδιαφέρει τίποτα παρά μόνο ο χαρακτήρας μου. Με μάγεψε δεν λέω. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο με έπεισε να παρατήσω τις σπουδές, τη «νύχτα» και να παντρευτούμε σε ένα νησί (Τήνο) με όλες τις λαμπρότητες. Δεν μου έλειπε τίποτα και δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό αλλά κυρίως αναφέρομαι στο συναισθηματικό κομμάτι. Έμοιαζε πρίγκιπας. Τελικά ήταν πρίγκιπας, μόνο που όταν τον φίλησα έγινε βάτραχος.
Κάναμε γρήγορα το πρώτο μας παιδί και πήρα δέκα κιλά. Μέχρι να χάσω 15 κιλά δεν με άγγιζε. Μου έλεγε πώς έχω γίνει έτσι. Ότι «κάθομαι όλη μέρα σπίτι και πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου». Έχασα όλα τα κιλά και περισσότερα, έβαψα τα μαλλιά μου ανανεώθηκα και κάθε μέρα γυμναζόμουν και τον περίμενα με όρεξη, ένιωθα ότι είχε δίκιο. Η σχέση μας βελτιώθηκε. Κάναμε άλλα δύο παιδιά και όλα έμοιαζαν μια χαρά. Πρόσφατα (εδώ και ένα χρόνο) ανακάλυψα ότι από την πρώτη χρονιά του γάμου μας με απατάει ασύστολα. Με μικρές, με μεγάλες, με ωραίες, με άσχημες, όλων των ειδών τις γυναίκες.
Μου πήρε καιρό να το καταλάβω. Βλέπετε δεν έδινε δικαίωμα. Δεν έκρυβε το τηλέφωνό του, δεν παραλάμβανε μηνύματα σε περίεργες ώρες, ήταν τύπος και υπογραμμός. Από ότι έμαθα απλά ξεκαθάριζε στις «κυρίες» ότι είναι ευτυχισμένος στο γάμο του, ότι δεν θα με χωρίσει ποτέ και ότι τους απαγορεύει να τον ενοχλούν σε ώρες εκτός ωραρίου…
Έτσι παρέμενα ανυποψίαστη και αν δεν είχε συμβάλει, η μοίρα, το κάρμα ή όποια δύναμη συνέβαλλε για να το μάθω (σε ένα κομμωτήριο από μια καινούρια κομμώτρια που την είχε ψαρέψει στο δικαστήριο που ήταν μάρτυρας σε μια υπόθεση) θα έμενα στην πλάνη μου για πάντα.
Ξέρετε τι με σόκαρε περισσότερο; Η δική μου αδυναμία να τον χωρίσω. Πλέον τα έχω μάθει όλα. Πλήρωσα, ρώτησα, παρακολούθησα, έμαθα. Δεν περνάει εβδομάδα (παρά μόνο στις διακοπές μας) που να μην αγγίζει άλλη. Και όμως δεν θα τον χωρίσω. Είναι καλός πατέρας, φροντίζει την οικογένεια του και παρέχει όσα χρειάζονται για να μεγαλώνουν ήρεμα και σωστά τα παιδιά μας. Εγώ τι θα τους προσφέρω; Χωρίς δουλειά, χωρίς σπουδές, χωρίς οικογένεια να στραφώ; Έπειτα και εγώ έμαθα να έχω τα πάντα. Ακόμη και το χάδι δεν μου το στερεί. Μετά την πρώτη εγκυμοσύνη που με πίεσε για τα κιλά δεν άκουσα ποτέ ξανά κακό λόγο.
Δεν ξέρω ποιά από όσες το διαβάσετε μπορεί να με καταλάβει. Ξέρω όμως ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Έχω μπλεχτεί και τίποτα δεν με τρομάζει περισσότερο από το να χάσουν τα παιδιά μου όσα έχουν. Είναι ευτυχισμένα.
Μόνο φοβάμαι εκείνες τις στιγμές που τον κοιτάω και τον μισώ. Με αγγίζει και τον σιχαίνομαι. Φοβάμαι μονάχα ότι θα πεθάνω και η ψυχή μου θα είναι μόνη.
Αναρωτιέμαι γιατί. Γιατί το κάνει αυτό. Τι δεν του προσφέρω. Γιατί.
Ελπίζω να με καταλάβετε. Θέλω να νιώθω οτι έχω πάρει τη σωστή απόφαση.
Ελίνα.
