Κολικοί πρώτου τριμήνου
Ο πόνος συνήθως είναι πιο οξύς τις απογευματινές ώρες μεταξύ 18.00 και 24.00, όταν η μητέρα αισθάνεται τη μεγαλύτερη κούραση.
Άλλες φορές ωστόσο μπορεί να επιμένει καθ` όλη τη διάρκεια της ημέρας. Είναι πολλές φορές τόσο έντονος ώστε μοιάζει με μαρτύριο καθώς λίγα πράγματα μπορούν να τον καταπραΰνουν.
Οι γονείς τις περισσότερες φορές εμφανίζονται τρομοκρατημένοι, ενώ ακόμα και μετά από τη διάγνωση έχουν άγχος για το πώς θα μπορέσουν καλύτερα να καταπραΰνουν τον πόνο του μωρού.
Οι κολικοί του πρώτου τριμήνου συχνά εμφανίζονται μετά τη δεύτερη εβδομάδα της ζωής στα τελειόμηνα νεογνά. Στα πρόωρα η εμφάνισή τους μπορεί να καθυστερήσει λίγο παραπάνω.
Συνήθως παρέρχονται μετά τον τρίτο με τέταρτο μήνα της ζωής. Τα μωράκια τα οποία πάσχουν από κολικούς του πρώτου τριμήνου συνήθως κλαίνε απαρηγόρητα, πολλές φορές μπορεί και να στριγκλίζουν, ενώ το στομάχι τους είναι συχνά φουσκωμένο και γεμάτο με αέρια.
Δυστυχώς δεν έχει αποσαφηνιστεί η αιτιολογία τους, με αποτέλεσμα η σύγχρονη ιατρική να μην μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για να βοηθήσει τους γονείς.
Τις περισσότερες φορές οι κολικοί ξεκινάνε ως απάντηση σε κάποια ακαθόριστη ευαισθησία του ανθρώπινου σώματος σε κάποιο ερέθισμα.
Η απάντηση αυτή φαίνεται να ελαττώνεται μετά τον τρίτο μήνα, οδηγώντας σταδιακά στην αποδρομή των συμπτωμάτων.
Τα μωράκια που τρέφονται με μπιμπερό μπορεί να εμφανίζουν ευαισθησία σε κάποια από τις πρωτεΐνες της φόρμουλας που χρησιμοποιείται, ενώ τα μωρά που θηλάζουν μπορεί να εμφανίζουν ευαισθησία σε κάποια από τις τροφές που προσλαμβάνει η μητέρα.
Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις οι κολικοί μπορεί να οφείλονται σε ιατρικά προβλήματα όπως κήλες του κοιλιακού τοιχώματος και άλλες ασθένειες.
Στη συντριπτική πάντως πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για μια καλοήθη πάθηση που παρέρχεται σε σύντομο χρονικό διάστημα και η οποία δεν προδιαθέτει σε μελλοντικά προβλήματα υγείας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η αλλαγή του γάλατος φόρμουλας, ή η αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες της θηλάζουσας μητέρας μπορεί να αρκεί για να μειώσει τη συχνότητα και τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.
Στα μωράκια αυτά θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιούμε πάντα ειδικές πιπίλες που βοηθάνε στην ελάττωση του ποσοστού αέρα που καταπίνει το μωρό.
Τα μωρά που συνεχίζουν ακόμα και μετά από αυτούς τους χειρισμούς να εμφανίζουν κολικούς ίσως βρουν παρηγοριά στην αγκαλιά της μητέρας, στο λίκνισμα και στην ελαφριά μάλαξη (μασάζ) της κοιλιάς.
Σε άλλα μωρά μπορεί να βοηθήσει η πιπίλα (αυτή η τακτική ωστόσο σπάνια δουλεύει στα μωράκια που θηλάζουν και τα οποία την απορρίπτουν με επιμονή).
Τέλος υπάρχουν μωρά που αισθάνονται καλύτερα όταν τα τυλίξετε μέσα σε μία κουβέρτα γιατί με αυτό τον τρόπο αισθάνονται θαλπωρή και ασφάλεια.
Σε κάθε περίπτωση προσπαθήστε να παραμείνετε ψύχραιμοι και εφόσον νιώθετε αγωνία ή ένταση φροντίστε να βάλετε κάποιον άλλο να σας βοηθήσει με το μωράκι σας και βρείτε λίγο ελεύθερο χρόνο να ηρεμήσετε.
Το μικρό αυτό χρονικό διάστημα θα σας βοηθήσει να κρατήσετε μία θετικότερη στάση σε αυτή την κατάσταση.
Έτσι και αλλιώς μην ξεχνάτε πως σε λίγες εβδομάδες θα περάσει και το μωρό σας δεν πρόκειται να τη θυμάται ποτέ.
Ελεάνα Γκιώκα
Παιδίατρος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Επιμελήτρια Ιατρικού Κέντρου Αθηνών
www.eleanagkioka.gr
