Προτάσεις για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας

Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις που
έγιναν αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι η διαμόρφωση καλού σχολικού κλίματος
και επικοινωνίας, διαλόγου και εμπιστοσύνης ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και
μαθητές κι αυτό θεωρείται ότι είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό βήμα. Μεγάλη
ευθύνη για αυτό έχει ο διευθυντής-διευθύντρια της κάθε σχολικής μονάδας, που θα
πρέπει να βρίσκεται κοντά στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Να ακούει
τακτικά τις απόψεις τους, να τους εμπνέει και να εγγυάται τη σωστή λειτουργία
του σχολείου.

Επίσης θα πρέπει να δημιουργηθούν
και να διασαφηνιστούν ξεκάθαροι κανόνες, που θα συνοψίζονται στο Σχολικό
Κανονισμό. Ο Σ. Κ. δε θα είναι αυθαίρετο δημιούργημα ειδικών αλλά θα είναι
προϊόν  της επικοινωνίας και της συνεργασίας
εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων. Μέσω του Σχολικού Κανόνα θα προβλέπονται
μεταξύ άλλων και οι βασικοί τρόποι διαχείρισης βίαιων συμπεριφορών στην
καθημερινή σχολική ζωή.

Ακόμη θεωρείται απαραίτητη η
αξιοποίηση του θεσμού των μαθητικών συμβουλίων έτσι ώστε να επιτευχθεί η  κατανόηση, η διαμόρφωση και η τήρηση των
σχολικών κανόνων.

Επιπλέον, θα πρέπει τα σχολεία να
προχωρήσουν στη διεξαγωγή προγραμμάτων και βιωματικών εργαστηρίων που στόχο θα
έχουν τη βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων και των σχέσεων συνύπαρξης -
συνεργασίας. Στα εργαστήρια αυτά θα μπορούν οι μαθητές να συμμετέχουν εθελοντικά,
λαμβάνοντας κατάλληλα κίνητρα.

Μια ακόμη πρόταση είναι να
υπάρχουν σε κάθε σχολική μονάδα εκπαιδευτικοί, που θα έχοντας λάβει την
κατάλληλη εκπαίδευση θα λειτουργούν ως διαμεσολαβητές μεταξύ των μαθητών που
έχουν εμπλακεί σε διαμάχη. Μέσω της διαδικασίας της ακρόασης θα πρέπει οι
μαθητές να εξηγούν τα κίνητρα που τους οδήγησαν στις συγκεκριμένες συμπεριφορές
και μαζί με τους καθηγητές τους θα προσπαθούν να βρίσκουν μια λύση. Σε
περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο, προτείνεται η  συμμετοχή υποστηρικτικών μηχανισμών
(ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών κλπ), για την επίλυση σοβαρών ζητημάτων που
σχετίζονται και με παράγοντες εξωτερικούς των σχολείων, όπως προσωπικά ή
οικογενειακά προβλήματα.

Τέλος, πρέπει να δημιουργηθεί
μεταξύ γονιών και εκπαιδευτικών ένα δίαυλος επικοινωνίας, συνεχώς ανοιχτός, που
θα επιτρέπει στους γονείς να συζητούν τους προβληματισμούς τους ή να βρίσκουν
λύσεις στις απορίες τους. Θα πρέπει, με λίγα λόγια, το σχολείο να είναι ένας
χώρος ανοιχτός, έτοιμος να υποδεχτεί τους γονείς και να τους αντιμετωπίσει με
τη δέουσα προσοχή.