Οι έφηβοι θέλουν στοργή, όχι εξηγήσεις
Η εφηβεία είναι μία περίοδος όπου επικρατούν τα συναισθήματα. Όμως σαν γονείς προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε την λογική με τα παιδιά μας και έτσι δεν καταλήγουμε πουθενά.
Οι έφηβοι θέλουν στοργή και ενσυναίσθηση και αυτό το δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε για να δημιουργήσουμε μία υγιή επικοινωνία μαζί τους.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γονείς πρέπει να αλλάξουν την προσέγγισή τους. Στη βρεφική ηλικία, δίνουμε στα μικρά μας «διαταγές» και συνήθως μας ακούν. Αλλά με τους εφήβους δεν συμβαίνει το ίδιο. Φυσικά και πρέπει να τους προσέχουμε όμως ταυτόχρονα, πρέπει να αρχίσουμε να τους αφήνουμε να έχουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ευθύνη.
Η εφηβεία είναι μία πολύπλοκη περίοδος, τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά. Η προσπάθεια των γονέων είναι να δείχνουν κατανόηση και ενδιαφέρον. Τα παιδιά θέλουν στοργή και αυτό είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να συνδεθούμε μαζί τους.
Γιατί οι έφηβοι θέλουν στοργή και όχι εξηγήσεις;
Πολλοί γονείς προσπαθούν να λογικέψουν τα παιδιά τους ή να τους επιβάλλουν τα δικά τους κριτήρια χωρίς να λάβουν υπόψη τα συναισθήματά τους. Έτσι όμως τα παιδιά «κλείνονται» στον εαυτό τους και δεν υπάρχει επικοινωνία.
Καθοδηγώντας σωστά τους εφήβους μας.
Ως γονείς είναι σημαντικό να τους δείξουμε ότι τους σεβόμαστε, τους φροντίζουμε και είμαστε πρόθυμοι να μιλήσουμε για οτιδήποτε έχουν ανάγκη. Χωρίς ένα θεμέλιο φροντίδας και κατανόησης, είμαστε χαμένοι.
Συνομιλία ως βάση για εμπιστοσύνη και εγγύτητα.
Οι έφηβοι και οι γονείς δεν χρειάζεται να μοιράζονται τις ίδιες απόψεις. Προέρχονται από δύο διαφορετικές γενιές και επομένως βλέπουν τα πράγματα, τον κόσμο, την αγάπη, τα χρήματα, με διαφορετικό τρόπο. Επομένως, πρέπει να είμαστε σε θέση να συζητήσουμε αυτά τα πράγματα με τους εφήβους μας χωρίς να παρεμποδίζουν τους συναισθηματικούς μας δεσμούς.
Μην ξεχνάτε ότι η ηλικία αυτή είναι ένα αβέβαιο αναπτυξιακό στάδιο και τα «κηρύγματά μας» δεν θα τους προσφέρουν την ασφάλεια που ζητούν. Οι έφηβοι θέλουν στοργή.
Γιατί μερικές φορές απαντάνε επιθετικά;
Όταν συμβαίνει αυτό, υπάρχει λόγος. Αυτή η επιθετικότητα είναι συχνά ισχυρότερη σε εφήβους που είχαν καλύτερες σχέσεις με τους γονείς τους κατά την παιδική τους ηλικία. Δείχνουν επιθετικότητα επειδή δυσκολεύονται να χωριστούν από τους γονείς τους και αν όμως δεν κάνουν αυτήν την προσπάθεια θα είναι πάντα παιδιά. Μπορεί να είναι δύσκολο να ακολουθήσουν τον δρόμο προς την ενηλικίωση. Πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και να μην έχουν πάντα τη μαμά και τον μπαμπά να τους λένε τι πρέπει να κάνουν.
Πως μπορούν οι γονείς να ξεπεράσουν αυτήν την επιθετικότητα;
Αν καταλάβουμε το νόημα και το κίνητρο πίσω από την επιθετικότητα του εφήβου μας, τότε η οργή θα μειωθεί. Αν το παιδί πει «σε μισώ», αλλά καταλαβαίνουμε γιατί το είπε είναι πολύ καλύτερα, δεν πονάει τόσο πολύ! Όμως μπορούμε να δείξουμε κατανόηση και να μην χειροτερέψουμε τα πράγματα.
Οι έφηβοι θέλουν στοργή: τι πράγματα δεν πρέπει ποτέ να κάνουν οι γονείς.
Μην πείτε πράγματα όπως: «αν δεν κάνεις αυτό που λέω, πάρε τη τσάντα σου και φύγε». Πρέπει να εξηγήσετε στο παιδί ότι κάνει λάθος και ότι δεν αποδέχεστε ή δεν εγκρίνετε αυτό που έκανε. Όμως, ταυτόχρονα το διαβεβαιώνετε ότι το αγαπάτε χωρίς όρους και είστε πάντα δίπλα του. Αυτό θα του δώσει την ασφάλεια που χρειάζεται.
Μην προσπαθείτε να γίνετε τέλεια μητέρα ή τέλειος πατέρας.
Εάν προσπαθήσετε να είστε τέλειοι, τα παιδιά θα αισθανθούν αποξενωμένα. Αντίθετα, αν δεν είστε τέλειοι, θα είναι και αυτά πιο ανοιχτά στην σχέση σας. Θυμηθείτε αισθάνονται ανασφαλείς με τους άλλους. Έτσι αν παρουσιάζεται μία εικόνα τελειότητας και δύναμης, τα παιδιά θα αισθάνονται φοβισμένα και δεν θα θέλουν να μιλήσουν.
Μην φοβάστε να δείξετε τις αδυναμίες και τα λάθη σας. Αυτό θα τα βοηθήσει να αισθάνονται πιο κοντά σας.
Μην δίνετε μεγαλύτερη σημασία στο τηλέφωνό σας ή στην τηλεόραση όταν το παιδί έχει την ανάγκη και την στοργή σας.
Μερικές φορές είμαστε τόσο επικεντρωμένοι στα αγαπημένα μας τηλεοπτικά προγράμματα, τα κοινωνικά μέσα ή στους φίλους μας που δεν δίνουμε προσοχή στα παιδιά μας. Εκείνα μας μιλούν, και εμείς τους λένε να είναι ήσυχα γιατί είμαστε απασχολημένοι με κάτι άλλο.
Και μετά ανακαλύπτουμε το πρόβλημα για το οποίο προσπάθησαν να μας μιλήσουν πριν!
Εάν οι γονείς δεν ακούνε τα παιδιά τους στην κρίσιμη αυτή ηλικία της εφηβείας ή δεν καταλαβαίνουν τις αλλαγές τους, είναι απίθανο να μάθουν τι τους συμβαίνει.
Είναι αλήθεια ότι γυρίζουν σπίτι κουρασμένοι και το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι οι συγκρούσεις με τα παιδιά τους. Οι συζητήσεις μετατρέπονται εύκολα σε διαφωνίες επειδή προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τη λογική και να επιβάλουν τις ιδέες τους. Όμως, άλλη μία φορά, πρέπει να θυμούνται ότι οι έφηβοι θέλουν στοργή και όχι κήρυγμα.
Μην αμφισβητήσετε ούτε για ένα δευτερόλεπτο το γεγονός ότι τα παιδιά θέλουν χρόνο και υπομονή. Και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά πρέπει να είστε πάντα κοντά τους. Αν θέλετε να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα στην περίοδο αυτής της ανάπτυξής τους.
«Η διδασκαλία που επηρεάζει δεν είναι κεφάλι με κεφάλι, αλλά καρδιά σε καρδιά!»
Howard Hendricks.
