Οι πονεμένες μαντινάδες του παππού της 6χρονης που "έφυγε"

Η 6χρονη Εύχαρις 24 ώρες μετά την εισαγωγή της στο νοσοκομείο δυστυχώς κατέληξε. Μια είδηση που μας συγκλόνισε και μας γέμισε ακόμη μία φορά με "γιατί". Εχθές μέσω του cretalive ο παππούς της μικρής κ. Γιάννης Χατζηανέστης την αποχαιρέτισε με λόγια που σφίγγουν την καρδιά όλων μας. 

Να σημειώσουμε πως ακόμη διερευνόνται τα ακριβή αίτια του θανάτου της 6χρονης. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις το κοριτσάκι προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα καθώς η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασής του παραπέμπει σε σηπτικό σοκ, ωστόσο, τα αποτελέσματα των ειδικών εργαστηριακών εξετάσεων θα καταδείξουν την ακριβή αιτία του θανάτου του παιδιού. Υπήρξαν αρκετές αναφορές και σε πιθανό κρούσμα της γρίπης Η1Ν1 που όμως ακόμη δεν επιβεβαιώνεται. Στο μεταξύ αποφασίστηκε να δοθεί προληπτική φαρμεκευτική αγωγή στους συμμαθητές της. 

Τα λόγια του παππού για την 6χρονη:

«Τα μάθια μου

εστεγνώσανε και μπλιό

δε βγάνουν δάκρυ

σαν το χαμένο κάθομαι

στο σπίτι σε μιαν άκρη.

 

Ιντά ’ναι ο χτύπος

τούτοσές που αλλουνού

δε μοιάζει κι ο πόνος τα κατάβαθα

του μέσα μου σπάράζει.

 

Πώς να το πιάσω το χαρτί,

δε φέγγω από το κλάμα,

θέλω να γράψω θάλασσες

μα δε μου βγαίνει πράμα.

 

Βουβά πνιχτά μοιρολογώ,

τη σκέψη ανεγυρίζω.

και στο γραφτό μου

ότι θα βρώ

ελπίζω.

 

Σπλάχνο του σπλάχνου

μου εσύ επέταξες μακριά

μου,

κι ο πόνος κάνει κατοχή

εις τα σωθέματά μου.

 

Πως τον ε ζωγραφίζουνε

οι λέξεις δε κατέχω,

γιατί μυαλό δε μου ‘μεινε

και δάκρυ μπλιό δεν έχω.

 

Πώς να το πω κι

αντιληπτό να γίνει απ’ το

καθένα, που ο μισεμός σου μ’

έσφαξε κι επήρε αλάργο

εσένα.

 

Εσένα πλάσμα μου γλυκό

αγγελοκάμωτό μου,

που πεταρίζεις στσ’

ουρανούς

γλυκό ζαχαρωτό μου.

 

«Ζαχαρωτό» της σ’ έλεγε

η δόλια η αδερφή σου,

κι εσύ επέταξες ψηλά

μα καίει η θύμησή σου.

 

Ώφου καλέ μου άγγελε

που βιάστηκες στα ύψη,

φτερό να παίξεις στσ’

ουρανούς κι ο πόνος να με

πνίξει.

 

Στ’ απέραντα του ουρανού

σε Παραδείσου μέρη,

τη νύχτα στην

αστροφεγγιά το φώς σου

φώς θα φέρει.

 

Έν’ αστεράκι καθ’ αργά θα

βγαίνω να γυρεύω,

και με την αστερόσκονη

το πόνο μου θ’ αρνεύω.

 

Καλό ταξίδι σου στο φώς

κι αγγελολουλουδένιο,

στεφάνι από λεμονανθούς

ασημοσιντεφένιο,

 

με νοερούς τση αγάπης

μου κλώνους

σφιχτοπλεγμένο,

και με ζαφειρομπάλασα

σου το ‘χω στολισμένο.

 

Με τη φωτογραφία σου

πάνω στο μαξελάρι,

απόψε κάνω προσευχή ο

ύπνος να με πάρει.

 

Θέλω στον ύπνο μου να

`ρθείς μα να μη με

ξυπνήσεις,

κι όλη τη νύχτα στ’ όνειρο

μόνο να μη μ’ αφήσεις.

 

Εγώ θα σ’ έχω συντροφιά

στα βάθη τση καρδιάς μου,

να σε φιλώ ζωγραφιστή

μέσ’ απ’ τα βλέφαρά μου

Μια στάση κάνω ως εδώ

να πέψω τη γραφή μου,

για να προκάμει να σε βρει

Αγγελοκάμωτή μου...»

 

4 του Φλεβάρη 2019

Ο παππούς

Γιάννης Χατζηανέστης