Οικογένεια με άρρωστο παιδί

Όταν στη ζωή σας μπαίνει μια «τελεία» μην τη μετατρέπετε σε «ερωτηματικό».

Το «γιατί σε εμάς» δεν βοηθάει την κατάσταση , πρέπει η οικογένεια να αποδεχτεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα το γεγονός και να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα.

Το παρελθόν (άρα και η εμφάνιση της ασθένειας) δε μπορούμε να το αλλάξουμε, το μέλλον όμως; Το αύριο ακολουθεί το σήμερα και χτίζεται πάνω σε αυτό.

Αντί λοιπόν να περιμένουμε το αύριο έχοντας μια παθητική στάση, μπορούμε να ενεργήσουμε με στόχο τη βελτίωση της κατάστασης και την αντιμετώπιση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο της ασθένειας και των επιπτώσεων που αυτή συνεπάγεται.

Τι μπορώ να κάνω για το παιδί μου; Πως θα χειριστώ τον κοινωνικό περίγυρο; Πως επηρεάζονται γονείς και αδέλφια ενός άρρωστου παιδιού; Βασικά ερωτήματα για τα οποία θα μιλήσουμε στη συνέχεια.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς

Όντας γονιός ενός άρρωστου παιδιού καλείσαι καταρχήν να κατανοήσεις την κατάσταση, έπειτα να την αποδεχτείς, να καταλάβεις πως νιώθει το παιδί και να συμβάλλεις στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η ζωή με ένα άρρωστο παιδί δεν είναι εύκολη, υπάρχουν ωστόσο κάποια βήματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για την καλύτερη διαχείριση της κατάστασης.

• Καταρχήν αφού βιώσετε θυμό, ενοχή, πανικό και όλα τα αναμενόμενα αρνητικά συναισθήματα που προκαλεί μια τέτοια κατάσταση, προσπαθήστε να απεγκλωβιστείτε από αυτά. Οπλιστείτε με νέα ψυχικά εργαλεία και δείτε ρεαλιστικά το πρόβλημα.

• Μην μένετε στο «μαύρο», αν δεν μπορείτε να είστε στο «άσπρο», περάστε τουλάχιστον στο «γκρι». Δηλαδή δείτε τα πράγματα όσο πιο θετικά γίνεται. Μερικές φορές πάνω στον πανικό μας μεγαλοποιούμε τα πράγματα. Η ψυχραιμία και η ψυχική δύναμη είναι σύμμαχοι μας στη σωστότερη αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.

• Το άρρωστο παιδί έχει ανάγκη για μεγαλύτερη συναισθηματική κάλυψη. Κάνετε το να νιώσει ασφάλεια, μιλήστε μαζί του για την κατάσταση με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία του και μην αλλάζετε υπερβολικά τη συμπεριφορά σας απέναντι του. Μπορείτε να είστε πιο ελαστικοί αλλά μην του κάνετε όλα τα χατίρια ή μη δείχνετε «οίκτο». Μια ραγδαία αλλαγή στη συμπεριφορά σας πιθανόν να αναστατώσει το παιδί.

• Μην κάνετε το παιδί να νιώθει ανήμπορο. Ίσως η αρρώστια δεν του επιτρέπει να ακολουθεί ένα δραστήριο πρόγραμμα αλλά είναι αναγκαίο για την αυτοπεποίθηση του παιδιού να έχει κάποιες ασχολίες που θα το κάνουν να νιώθει παραγωγικό και χρήσιμο.

• Ενισχύστε τα ψυχικά αποθέματα του παιδιού. Μετά από μια εγχείρηση ή μια θεραπεία τονώστε το ψυχικά. Το να αισθανθεί το παιδί ότι «νίκησε σε μια μάχη με την αρρώστια», θα του δώσει αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα του.

• Συνεργαστείτε με γιατρούς και ψυχολόγους που θα σας βοηθήσουν να βγείτε από πιθανά αδιέξοδα.

• Γίνετε μέλη σε συλλόγους γονέων με παιδιά που πάσχουν από παρόμοιες ασθένειες. Το να μοιράζεσαι σκέψεις και συναισθήματα με ανθρώπους που βιώνουν την ίδια κατάσταση και να νιώθεις πως «δεν είσαι ο μόνος που το περνάει αυτό» είναι μια «ένεση» δύναμης.

• Τέλος μιλήστε στο οικογενειακό, σχολικό και κοινωνικό σας περιβάλλον. Άτομα που με τη συμπεριφορά τους πληγώνουν εσάς ή το παιδί προσπαθήστε να τα ευαισθητοποιήσετε και αν δεν το πετύχετε, αποστασιοποιηθείτε από αυτά.

Επιπτώσεις στα αδέλφια

• Τύψεις ή ενοχές που ο αδελφός-η τους πάσχει από κάποια ασθένεια ενώ αυτά όχι

• Φόβο ότι ίσως αρρωστήσουν και αυτά

• Ζήλια γιατί δεν είναι στο επίκεντρο προσοχής της οικογένειας

• Άγχος και αυξημένο αίσθημα ευθύνης, νιώθουν πως πρέπει να προσέχουν συνεχώς το αδελφάκι τους

• Αμηχανία απέναντι στις παρέες τους

• Άγχος και ψυχολογική πίεση για επιτυχία. Νιώθουν πως πρέπει αυτά να κάνουν τους γονείς τους περήφανους και χαρούμενους

Προσπαθήστε λοιπόν να βρείτε την ισορροπία αρχικά μέσα σας και έπειτα στη ροή της οικογενειακής ζωής. Αφιερώστε χρόνο σε όλα τα μέλη της οικογένειας και να θυμάστε πως « όταν δεν μπορείς να αλλάξεις μια κατάσταση, η μοναδική λύση είναι να βρεις τη δύναμη να την αντέξεις».

Ἀννα Γραβάνη