Όταν η εικονογράφηση, βγάζει… φτερά! ‘Ένα σκουλήκι με…φτερά’

Σας έχει τύχει ποτέ να διαβάσετε ένα βιβλίο… χωρίς να το διαβάσετε;

Αυτό είναι κάτι που πραγματικά μπορεί να συμβεί. Ειδικά αν είστε παιδί προσχολικής ηλικίας που δεν έχει κατακτήσει ακόμη την αναγνωστική ικανότητα και πέφτει στο χέρι του ένα βιβλίο.
Αυτό ένιωσα κι εγώ όταν έπεσε στα χέρια μου το «Ένα σκουλήκι με…φτερά» της Λήδας Βαρβαρούση, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ χαριτωμένη ιστορία μέσα από την οποία ο αναγνώστης ανακαλύπτει το πώς ένα ταπεινό … σκουλήκι μεταμορφώνεται σε πανέμορφη πεταλούδα.

Το κομμάτι του βιβλίου στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, αφορά στην εικονογράφηση. Και εδώ είναι που μέσω των εικόνων, μπορείς να διαβάσεις την ιστορία χωρίς να κοιτάξεις τις λέξεις!

Κάθε εικόνα, όχι μόνο «περιγράφει» τα γραφόμενα, αλλά τα επεκτείνει, τα εξηγεί, τα ερμηνεύει, «στολίζει» το κείμενο .
Όλη η …πλοκή «αποκαλύπτεται» στο εξώφυλλο, το οποίο σου δημιουργεί το ενδιαφέρον να πάρεις το βιβλίο στα χέρια σου (το σκουλήκι μοιάζει τόσο αξιαγάπητο, που θέλεις να γίνει το κατοικίδιο σου) και να το ξεφυλλίσεις.
Ακόμα και ένα μικρό παιδί που δεν έχει την δυνατότητα να διαβάζει, μπορεί να σου «αφηγηθεί» τη πλοκή.

Η εικονογράφος, μας μεταφέρει κάτω από τη γη όπου ανακαλύπτουμε μια ολόκληρη πολιτεία γεμάτη σκουλήκια. Ένας ..σκοτεινός κόσμος που όμως περιγράφεται με έντονα χρώματα, κάτι που προκαλεί το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών.

Οι εικόνες περιγράφουν συνήθειες, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τον τρόπο ζωής αυτών των ζώων, που ενώ στην πραγματικόητητα δεν είναι και τόσο…συμπαθητικά στην όψη, στο βιβλίο μοιάζουν αξιαγάπητα πλασματάκια.

Όσες φορές και αν ξεφυλλίσεις το βιβλίο θα ανακαλύψεις κάτι, που ίσως δεν το είχες προσέξει πριν. Μια μικρή εικόνα, μια λέξη . Στοιχεία που δεν αναφέρονται στο κείμενο, αλλά το ενισχύουν .

Κάτι που σε προκαλεί για περαιτέρω …εξερεύνηση.

Κάτι που εξάπτει την φαντασία του παιδιού δημιουργώντας του συνεχώς ερωτήματα , τύπου «για πού το έβαλαν αυτά τα σκουλήκια που είναι μέσα στο φορτηγάκι;» «σε αυτή την εικόνα το σκουλήκι γιατί δεν είναι και τόσο χαρούμενο;»….

Και ο πιο …απρόθυμος αναγνώστης θα ανοίξει διάπλατα τα μάτια του για να μπει στον παραμυθένιο κόσμο του «ένα σκουλήκι με φτερά» αλλά και στον κόσμο του βιβλίου γενικότερα. 

Ένα βιβλίο που χάρη στην γεμάτη παιδικότητα εικονογράφηση, ενθαρρύνει τα παιδιά στο να μάθουν να ακούν ιστορίες («διάβασέ μου μαμά τι γίνεται εδώ;» λέει το πιτσιρίκι που βλέπει κάτι σκουλήκια να κοιτάνε με υποχθόνιο ύφος τον ήρωα της ιστορίας) και που τα παροτρύνει να μάθουν να διαβάζουν μόνα τους.

Παναγιώτα Στρίκου-Τομοπούλου