ΓΙΑΓΙΑ: Πολύτιμη βοήθεια ή αιτία συγκρούσεων;
Γράφει η ψυχολόγος Κλαίρη Σειραδάκη.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο ζήτημα των σύγχρονων εργαζόμενων μαμάδων, είναι το που θα αφήσουν τα παιδιά τους, τις ώρες που εργάζονται. Πολλές φορές, ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να δώσει λύση σε αυτό, είναι η γιαγιά. Και τότε είναι που ξεκινούν τα ερωτήματα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται η γιαγιά απέναντι στο παιδί…
Αναμφισβήτητα η γιαγιά λατρεύει τα εγγόνια της, αλλά κι εκείνα της έχουν συνήθως ιδιαίτερη αδυναμία. Μάλιστα, πολλές σύγχρονες γιαγιάδες παραμένουν νέες και δραστήριες. Αλλά ακόμα και να μην ήταν πριν, με τον ερχομό του εγγονιού τους, ξανανιώνουν, γεμίζουν δημιουργικά το χρόνο τους, βρίσκοντας ξανά νόημα στη ζωή. Τι γίνεται όμως όταν η γιαγιά παρεμβαίνει στο πρόγραμμα του παιδιού και το χαλάει; Όταν παίρνει αποφάσεις για το παιδί ερήμην της μητέρας; Όταν η αδυναμία που τρέφει στο παιδί, δεν την αφήνει να του απαγορεύσει πράγματα; Όταν δηλαδή το «κακομαθαίνει»;
Ένα πολύ έντονο παράπονο των νέων μαμάδων είναι ότι το πρόγραμμα, που με τόσο κόπο έχουν φροντίσει να διαμορφώσουν στο παιδί, χαλάει μονομιάς όταν αναλαμβάνει δράση η γιαγιά. Και σαφώς, δεν είναι καθόλου εύκολο να συνετίσεις τη γιαγιά, να τη διορθώσεις σε όσα κάνει, καθώς καμία μητέρα με μεγάλη εμπειρία δεν δέχεται διαταγές. Είναι γνωστή σε όλους μας άλλωστε η φράση: «Τόσα παιδιά μεγάλωσα, λες να μη γνωρίζω;». Δυστυχώς, πολλές γιαγιάδες αρέσκονται στο να ανακατεύονται, έχοντας πάντα λόγο στην ανατροφή των εγγονιών τους και πιστεύοντας ότι ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Δεν είναι μάλιστα σπάνιο το φαινόμενο του να ακυρώνουν ακόμα και μπροστά στο παιδί, την ίδια του τη μητέρα.
Όσο κι αν αγαπάμε τις γιαγιάδες, όσο κι αν μας βοηθούν, ο ρόλος τους θα πρέπει να περιορίζεται στην ψυχαγωγία και την φροντίδα των παιδιών, δίνοντας προβάδισμα πάντα στο ρόλο των γονιών (ιδιαίτερα όσον αφορά στη λήψη αποφάσεων). Αν δε συμβεί αυτό, οι παππούδες αναλαμβάνουν περισσότερα δικαιώματα απ’ όσα θα ‘πρεπε, με αποτέλεσμα αφενός να κουράζονται και αφετέρου να συγχέονται οι ρόλοι μέσα στην οικογένεια, δημιουργώντας έτσι ανυπέρβλητες δυσκολίες. Όλο αυτό, έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να μπερδεύεται, μην ξέροντας ποιον κανόνα να ακολουθήσει ή ποιο είναι το πρόσωπο που αποφασίζει στην οικογένειά του και τελικά να εκμεταλλεύεται αυτό που το συμφέρει, χωρίς να είναι πάντα και το σωστό.
Η κατάσταση αυτή, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί από το ίδιο το ζευγάρι, το οποίο οφείλει να διατηρήσει τα όρια γύρω από την πυρηνική οικογένεια, διαχωρίζοντας τους ρόλους «γονέας-παππούς» και προστατεύοντάς την από τέτοιου είδους παρεξηγήσεις. Όταν πρόκειται για τους γονείς μας, τα πράγματα είναι πιο απλά. Τι γίνεται όμως όταν πρόκειται για τα «πεθερικά»; Σε αυτή την περίπτωση, ο κάθε γονιός οφείλει να μιλήσει με τους δικούς του γονείς, ειδάλλως, η αμηχανία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας γίνεται πιο έντονη.
Αξίζει κάπου εδώ να πούμε ότι στις μέρες μας, όπου οι ώρες εργασίας των γονέων είναι εξαντλητικές, οι ίδιοι οι γονείς, δίνουν πολλές φορές το δικαίωμα στους παππούδες να αναλάβουν ρόλο «γονέα» (καθώς πρόκειται για κάτι που τους εξυπηρετεί) και μετά γκρινιάζουν και απαιτούν να πάρουν πίσω το ρόλο που οι ίδιοι τους ανέθεσαν.
Επίσης, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι οι παππούδες είναι απαραίτητα πρόσωπα για την υγιή και ισορροπημένη εξέλιξη του παιδιού. Όταν ένα παιδί έχει παππού ή γιαγιά, ζει μια εμπειρία μοναδική και ασύγκριτη! Άλλωστε οι πιο γλυκές αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, σχετίζονται άμεσα με την ύπαρξη μιας τρυφερής γιαγιάς ή ενός παππού που διηγούνταν ιστορίες και μας πήγαιναν βόλτες. Η ζεστή σχέση του παιδιού με τους παππούδες του, συνεχίζεται και αργότερα, κατά την ενηλικίωσή του, καθώς γνωρίζει ότι στη ζωή του υπάρχουν δυο πρόσωπα στα οποία μπορεί να βασίζεται απόλυτα.
Πρόκειται επομένως, για δύο φιγούρες απαραίτητες για το μεγάλωμα του παιδιού, καθώς καταδεικνύουν τη συνέχιση της οικογένειας και το πέρασμα από γενιά σε γενιά.
Τα πρόσωπα αυτά, μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά, όχι μόνο στην ευτυχία του παιδιού, αλλά και στην εκπαίδευσή του. Και όλα αυτά, χωρίς να ζητούν αντάλλαγμα. Απλά προσφέρουν…Κι αν για τους γονείς, ο ρόλος των παππούδων αποκτά ιδιαίτερη αξία κυρίως εξαιτίας της βοήθειας που παίρνουν, για τα παιδιά, σημαίνει πολύ περισσότερα!
Επομένως, οι παππούδες δεν αντικαθιστούν τη σχέση των γονιών με τα παιδιά, αλλά τη συμπληρώνουν και τη διευρύνουν. Με τον σωστό καταμερισμό της απασχόλησης όλων των μελών, επιτυγχάνεται μια γαλήνια και ξεκούραστη συμβίωση και ένας ολοκληρωμένος κύκλος οικογένειας, με υγιείς και ξεκάθαρους ρόλους των εμπλεκομένων.
Για οποιαδήποτε απορία έχετε ή αν θέλετε την συμβουλή μου για κάποιο θέμα που σας απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα σχολίων ακριβώς κάτω από τα άρθρα μου. Θα ήταν χαρά μου να σας βοηθήσω να λύσετε προβλήματα που αντιμετωπίζετε μέσα στην οικογένειά σας. Σε περίπτωση που θέλετε να έχετε μια προσωπική επικοινωνία μαζί μου, περιμένω τα e-mails σας στη διεύθυνση: klairhseiradaki@gmail.com
