Η ιστορία μου με ένα παιδί "Asperger"
Γράφει η ψυχολόγος Κλαίρη Σειραδάκη
Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα που βρέθηκα σε κάποιο σχολείο, προκειμένου να δώσω ορισμένες κατευθύνσεις σε μία δασκάλα που με χρειάστηκε, μου τράβηξε την προσοχή ένα αγόρι της Γ’ Δημοτικού, ο Μ. Ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα, που ενέπνεε καλοσύνη κι ευαισθησία. Το έντονο βλέμμα του πίσω από τα γυαλιά του, έπεσε πάνω μου γεμάτο περιέργεια και καχυποψία μαζί.
Ο Μ. για πολλές μέρες με αντιμετώπιζε επιφυλακτικά. Άρχισα να τον προσεγγίζω διακριτικά και με μεγάλη προσοχή, προκειμένου να μην νιώσει απειλή. Του πήρε καιρό να καταλάβει τις καλές μου προθέσεις. Όταν πια το συνειδητοποίησε, με άφησε να τον πλησιάσω.
Αρχίσαμε να μιλάμε…Να μιλάμε γι’ αυτόν. Για τα πράγματα που τον ενοχλούσαν, για τις φοβίες που είχε, για τα πράγματα που απολάμβανε να κάνει. Φτάσαμε στο σημείο να ζητάει κάθε που αναστατώνεται, να βγαίνει από την τάξη και να με ψάχνει προκειμένου να μιλήσουμε. Ο ίδιος είχε επιλέξει να καθόμαστε σε ένα παγκάκι, απομακρυσμένο από την έντονη κινητικότητα και τη βουή του σχολείου. Εκεί φαίνεται αισθανόταν ασφάλεια…
Μέσα στην τάξη, όταν γινόταν φασαρία ο Μ. και πάλι αναστατωνόταν έντονα. Ήθελε ηρεμία στο περιβάλλον του, τάξη και συνέπεια στο πρόγραμμά του. Τη μεγαλύτερη ένταση την έβγαζε στο μάθημα της μουσικής. Ειδικά εκείνη τη μέρα που η δασκάλα έφερε ορισμένα μουσικά όργανα προκειμένου να τα γνωρίσουν τα παιδιά, ο Μ. άρχισε να κλείνει πεισματικά τα αυτιά του και να αρνείται κατηγορηματικά να συμμετάσχει.
Ήταν όμως ιδιαίτερα αγαπητός στα άλλα παιδιά. Τον είχαν αγκαλιάσει και τον προστάτευαν. Παρ’ όλ’ αυτά, ο ίδιος επέλεγε συχνά τη μοναχικότητά του και έδειχνε να την απολαμβάνει. Δεν του άρεσαν καθόλου οι αλλαγές. Ούτε οι αγκαλιές του άρεσαν και γενικότερα απέφευγε κάθε σωματική επαφή. Όταν κάποιο παιδί παρασυρόταν απ’ την παιδική αφέλεια και τον πείραζε, ο Μ. θιγόταν πολύ και μπορεί αυτό να τον επηρέαζε για μέρες. Μία και μόνο λέξη μου ερχόταν τότε στο μυαλό για να τον χαρακτηρίσω: «Εύθραυστος».
Κάποιο πρωί, έκανε επίσκεψη στο γραφείο μου, ένας κύριος. Μπήκε δυναμικά στο χώρο μου, κρατώντας κάποια βιβλία για μένα και έτοιμος να μ’ ενημερώσειγια το παιδί του. Ήταν ο πατέρας του Μ. Μιλήσαμε πολύ ώρα. Μου έκαναν τρομερή εντύπωση οι γνώσεις του για το σύνδρομο Asperger! Βγαίνοντας από το γραφείο, ένα πράγμα είπα στον εαυτό μου: «Χρειάζεται πολύ δύναμη για να το αντιμετωπίζεις όπως οι συγκεκριμένοι γονείς…»
Δυστυχώς, ήταν θέμα χρόνου ο Μ. κάποια στιγμή να ενοχληθεί και από μια δικιά μας συζήτηση. Εκείνη τη μέρα, κάτι είπα που φάνηκε να τον πειράζει πολύ. Με κοίταξε απότομα και είδα πάλι στο βλέμμα του εκείνη την καχυποψία των πρώτων ημερών. Σηκώθηκε ενοχλημένος, με κοίταξε επίμονα για τελευταία φορά και απομακρύνθηκε απ’ το παγκάκι. Τον άφησα. Είχα καταλάβει ότι ο Μ. είχε ενοχληθεί από τα λόγια μου. Τις επόμενες μέρες, τον είχα έντονα στο μυαλό μου. Δε σταμάτησα να τον παρακολουθώ. Μέχρι το σημείο που αντιλήφθηκα ότι το Μ. τον ενοχλούσε ακόμα και η παρουσία μου κοντά του. Ήξερα ότι ήθελε χρόνο. Και αποφάσισα να του τον δώσω… Πέρασε πάνω από ένας χρόνος, προκειμένου να μάθω ότι ο Μ. μιλάει ξανά θετικά για μένα στους γονείς του. Προκειμένου να δω ξανά το βλέμμα του...
Σήμερα ο Μ. πηγαίνει στο γυμνάσιο. Μπορεί να δυσκολεύεται λίγο σε κάθε νέα αλλαγή, αλλά έχει μάθει να διαχειρίζεται με ομαλό τρόπο πια, τις προσωπικές του σχέσεις. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να συναναστρέφεται όμορφα με τα άλλα παιδιά, έναν ιδιαίτερο τρόπο να συμμετέχει στο παιχνίδι τους. Το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Σε όλα έχει το δικό του ξεχωριστό τρόπο…
Δεν είναι όμως μόνο η προσπάθεια που έχει κάνει το ίδιο το παιδί. Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στις πολύχρονες θυσίες των γονιών του αλλά και στον τρόπο που αυτοί το αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να το αντιμετωπίζουν. Η έγκαιρη διάγνωση, και οι συνεχείς θεραπείες είναι ένα μόνο κομμάτι της προσπάθειάς τους. Η πιο σπουδαία προσφορά τους είναι η ίδια η ύπαρξή τους, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο γι’ αυτό το παιδί.
Είμαι σίγουρη πως αν ο Μ. είχε άλλους γονείς, δε θα είχε κατακτήσει σήμερα όσα έχει κατακτήσει. Δε θα μπορούσε να βρίσκεται μόνος του ανάμεσα σε τόσα άλλα παιδιά, δε θα μπορούσε να συμμετέχει τόσο αρμονικά σε θεατρικές παραστάσεις, δε θα μπορούσε να είναι ενταγμένος τόσο ομαλά σε ένα υγιές σχολικό περιβάλλον.
Για οποιαδήποτε απορία έχετε ή αν θέλετε την συμβουλή μου για κάποιο θέμα που σας απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα σχολίων ακριβώς κάτω από τα άρθρα μου. Θα ήταν χαρά μου να σας βοηθήσω να λύσετε προβλήματα που αντιμετωπίζετε μέσα στην οικογένειά σας. Σε περίπτωση που θέλετε να έχετε μια προσωπική επικοινωνία μαζί μου, περιμένω τα e-mails σας στη διεύθυνση: klairhseiradaki@gmail.com
