Ο σύζυγός μου και το παιδί μου
Πολλές φορές, ο πατέρας βλέπει στον γιό του τη «συνέχεια» του εαυτού του και αναμένει να εκπληρώσει τις δικές του προσδοκίες μέσα από τα «κατορθώματα» του παιδιού του. Ωστόσο, μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να προκαλέσει σημαντική σύγχυση και αγωνία στο παιδί που με τη σειρά του αναρωτιέται αν τα «καταφέρνει» με τις γυναίκες και αν στο μέλλον θα είναι «επαρκής» προκειμένου να ανταποκριθεί στη σχέση του με το άλλο φύλο.
Για το λόγο αυτό, ο πατέρας αλλά και η μητέρα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στον τρόπο που προσεγγίζουν το παιδί. Το μήνυμα των γονιών δε θα πρέπει να μεταδίδει άγχος και ανασφάλεια αλλά θα πρέπει να ενισχύει το παιδί και να του επιτρέπει να εμπιστευτεί τους γονείς του για τα θέματα της σεξουαλικής του υγείας και των διαπροσωπικών σχέσεων.
Σε πολλές περιπτώσεις διαφωνώ με τη στάση και τη συμπεριφορά του άνδρα μου στο παιδί. Τι πρέπει να κάνω για αυτό;
Πολύ συχνά συμβαίνει οι δύο σύζυγοι να διαφωνούν για τον τρόπο που θα πρέπει να συμπεριφέρονται στα παιδιά τους. Ο ένας γονιός είναι δυνατό να θεωρεί αυστηρή, αυταρχική και πιεστική τη συμπεριφορά του άλλου γονέα και εκείνος με τη σειρά του να θεωρεί πολύ ελαστική και χωρίς όρια τη δική του συμπεριφορά. Η παραπάνω κατάσταση δημιουργεί εντάσεις στο ζευγάρι, αλληλοχρεώσεις και διαπληκτισμούς για το ποιος τελικά έχει δίκιο. Ακόμα και αν διαφωνούν οι γονείς, που είναι αναμενόμενο να συμβεί σε κάποιες περιπτώσεις, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διαφωνούν μπροστά στο παιδί και να ακυρώνει ο ένας τη στάση του άλλου. Έτσι, μεταφέρονται διπλά μηνύματα στο παιδί και αυτό μπερδεύεται, μη καταλαβαίνοντας τελικά τι είναι περισσότερο σωστό να κάνει και ποιος από τους δύο γονείς έχει δίκιο.
Οι γονείς οφείλουν σε προσωπικό επίπεδο και χωρίς να είναι παρών το παιδί να συζητήσουν για τις διαφωνίες τους, να βρουν ένα κοινό κώδικα και να υιοθετήσουν μια σταθερή και από κοινού συμπεριφορά σε ζητήματα διαπαιδαγώγησης. Διαφορετικά προκαλούν αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας που επιδρούν αρνητικά στον ψυχισμό του μικρού παιδιού.
Το τελευταίο διάστημα με το σύζυγό μου έχουμε συνεχείς καυγάδες με αποτέλεσμα πολλές φορές εκείνος να μην κοιμάται στο κρεβάτι μας αλλά στο καναπέ. Ο γιος μας, συχνά γίνεται θεατής αυτής της κατάστασης. Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για την ψυχική του υγεία;
Η συγκρουσιακή σχέση των γονιών έχει σαφώς επιβαρυντικό χαρακτήρα για την ψυχολογία του παιδιού. Ένα παιδί που αντιλαμβάνεται την ψυχρότητα και την απομάκρυνση των γονιών του νιώθει το ίδιο ανασφάλεια για την ύπαρξη του αλλά και για τους γονείς του. Η εικόνα του γονιού που απουσιάζει από το κρεβάτι του ζευγαριού εύκολα γίνεται αντιληπτή από το παιδί, ακόμα και αν είναι μικρό, ως μια αλλαγή στην σχέση των γονιών του και μια απειλή για την οικογενειακή ισορροπία. Για αυτό είναι σημαντικό να προστατεύουμε τα παιδιά από τέτοιους είδους σκηνές και πολύ περισσότερο από μεγάλες εντάσεις και καυγάδες.
Έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά, ότι το κλίμα έντασης και η κακή σχέση μεταξύ των γονέων μπορεί να τραυματίσει τη συναισθηματική ισορροπία του παιδιού και να υπονομεύσει τη δική του προσωπική συναισθηματική εξέλιξη στο μέλλον. Συχνά, τα συμπτώματα αγχωδών ή καταθλιπτικών διαταραχών πηγάζουν ή ενισχύονται από τέτοιες αρνητικές καταγραφές που το παιδί μπορεί να ζει από πολύ νωρίς, σε μικρή ηλικία. Άλλες φορές, η διαταραγμένη ισορροπία στο οικογενειακό περιβάλλον γεννά στο παιδί αντιδραστικές ή και αντικοινωνικές συμπεριφορές που παρεμποδίζουν την ομαλή κοινωνική και διαπροσωπική του ζωή και εξέλιξη.
Ακόμα, όμως, και όταν το παιδί δεν βλέπει τον γονιό του να κοιμάται στον καναπέ ή δεν γίνεται μάρτυρας άλλων παρόμοιων σκηνών, μπορεί να αντιληφθεί ότι κάτι δεν πάει καλά στην γονεική σχέση. Το πιο σημαντικό είναι, λοιπόν, οι γονείς να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες στον γάμο τους και να δουλεύουν συστηματικά για να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα.
Θάνος Ασκητής
