Όλοι είναι πιο ευγενικοί ή μου φαίνεται;

Μέρες που’ναι είπα να θίξω ένα θέμα ... αγάπης!

Εδώ και πολύ καιρό έχω παρατηρήσει ότι αισθάνομαι μεγάλη αγάπη από τους γύρω μου - ειδικά από τη γέννα και μετά.

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν μόνο κάτι που εισέπραττα στην παιδική χαρά και φαντάστηκα ότι συμβαίνει γιατί είναι το περιβάλλον τέτοιο.

Παιδάκια παντού, γέλια, παιχνίδι... λογικό!

Προχθές είχαμε βγει για ψώνια και περπατώντας στους δρόμους του Χαλανδρίου παρατήρησα ότι οι άνθρωποι μας χαμογελούσαν πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά και πολύ συχνά μας μιλούσαν κιόλας.

Τι μας έλεγαν;

Αρχικά μιλούσαν στον Οδυσσέα, κι έλεγαν κάτι τύπου – Τι ωραία μαλλάκια που έχεις –Πώς σε λένε εσένα κοριτσάκι (!!!!) μου, κ.ο.κ.

Στη συνέχεια απεύθυναν το λόγο σε εμένα συνήθως με μια καλημέρα ή μια ευχή πχ. να σας ζήσει, ενώ κάποιοι μου έπιαναν κουβέντα ξεκινώντας με ερωτήσεις ηλικίας και κάποιοι άλλοι αναφέροντας με λεπτομέρειες την οικογενειακή τους κατάσταση... πόσα παιδιά έχουν, πόσα εγγόνια, εάν τα εγγόνια πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό ... εάν έχουν βγάλει δόντια κ.λ.π.

Μετά από τη μαζική επικοινωνία με αγνώστους, το συζήτησα με το Χρήστο και αρχίσαμε να το παρατηρούμε όλο και περισσότερο.

Το βλέπαμε παντού, στα φανάρια, στο σούπερ μάρκετ, στο φούρνο και κυρίως στα εμπορικά μαγαζιά!

Είναι πραγματικά μαγικό και συνάμα πολύ... ανθρώπινο να ανακαλύπτεις την ευγενική πλευρά και την παιδικότητα των ανθρώπων στην καθημερινότητα.

Θυμάστε – οι παλαιότερες- την εκπομπή του Μικρούτσικου που λεγόταν «Χαμογελάστε... είναι μεταδοτικό»;

Ε, μεγάλη αλήθεια είναι αυτό!

Όταν ο κόσμος σου χαμογελά, δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις κι εσύ! Προχθές είχα δουλειά στην εφορία και καθώς δεν μπορούσα να αργήσω στο γραφείο, έπρεπε να είμαι εκεί στις 8 και έτσι πήρα μαζί μου και τον Οδυσσέα.

Πραγματικά ήταν μαγικό αυτό που έζησα...

Η διευθύντρια του ΕΝΦΙΑ, σηκώθηκε κι ήρθε να χαιδέψει τα μαλλάκια του Οδυσσέα και στη συνέχεια με ρώτησε εάν με πειράζει να του δώσει κουλουράκι που έχει φτιάξει μόνη της και είναι με αγνά υλικά

Ο Οδυσσέας της έκανε απίστευτες γλύκες και ματάκια... και έτσι κέρδισε και δεύτερο μπισκότο 

Η ώρα στην αναμονή για το τμήμα Κεφάλαιο (το πιο ζόρικο τμήμα της Εφορίας, κατά τη γνώμη μου) πέρασε πολύ γρήγορα για όλους όσους είμασταν στην ουρά καθώς ο Οδυσσέας μίλαγε σε όλους και τους έδινε από το κουλουράκι του να φάνε για να μη ζηλεύουν

Φυσικά και η κοπέλα που μας εξυπηρέτησε ήταν μια από τα ίδια - είχε 3 παιδιά με το μικρότερο να είναι 6 μηνών.

Ήταν η πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου που η επίσκεψη στην εφορία ήταν τόσο..γλυκιά!

Το συζητούσα με την μητέρα μου. Δεν είναι κρίμα που άνθρωποι δε δείχνουν τη γλύκα που έχουν μέσα τους στην καθημερινότητα τους; Δεν είναι μαγικό πως ένα παιδί τους ‘ξεκλειδώνει’ και τους κάνει ευγενικούς και πρόσχαρους;

Κρίμα είναι ρε γαμώτο! Έχουμε τόσο ανάγκη τα χαμόγελα και τη γλυκιά κουβέντα. Γιατί άραγε τα μοιραζόμαστε μόνο όταν ένα παιδάκι μας κοιτάει;

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι με ή χωρίς τον Οδυσσέα στην καθημερινότητα μου θα είμαι το ίδιο γλυκιά και χαμογελαστή με όλους τους ανθρώπους και επίσης, θα λεω καλημέρα σε όποιον με κοιτάει !

Είπαμε χαμογελάμε γιατί είναι μεταδοτικό!