«Τίνος είναι η ανάγκη να είμαι φίλος με το παιδί μου – δική μου ή δική του;»
Συνήθως, αυτό που αποζητούν είναι να βρίσκονται συναισθηματικά κοντά τους ώστε εκείνα να μπορούν να τους μιλήσουν για τους προβληματισμούς που τα απασχολούν. Παρ’ όλα αυτά είναι πολύ διαφορετικός ο ρόλος του γονιού που δημιουργεί ένα φιλικό κλίμα μέσα στην οικογένεια, παραμένοντας όμως στη θέση του και ο ρόλος του φίλου που αμφίδρομα τα δύο μέρη μοιράζονται τις προσωπικές τους ανησυχίες.
Πιο συγκεκριμένα είναι χρήσιμο και βοηθητικό για το παιδί να νιώθει άνετα να εκφράσει στο γονιό του οτιδήποτε το απασχολεί αλλά για το γονιό δεν ισχύει το ίδιο. Για ένα παιδί είναι επιβαρυντικό να συζητάει με τους γονείς του τα προβλήματα που μπορεί να έχει ο πατέρας του και η μητέρα στη μεταξύ τους σχέσης ή άλλες προσωπικές οικογενειακές και επαγγελματικές ανησυχίες. Γεμίζει ανασφάλεια και επωμίζεται ένα βάρος που είναι δυσανάλογο με την ηλικία του και τη θέση του. Επίσης, δε διαθέτει ούτε τα διανοητικά εργαλεία ούτε τη συναισθηματική ωριμότητα να διαχειριστεί τις δυσκολίες των ενηλίκων και ειδικά των γονιών του. Ο ενήλικας γονιός χρειάζεται να βρει κάποιον άλλον ενήλικα για να μπορεί να τα μοιραστεί και να συζητήσει ισότιμα για ό,τι του συμβαίνει. «Τίνος είναι η ανάγκη να είμαι φίλος με το παιδί μου – δική μου ή δική του;», είναι ένα χρήσιμο και βοηθητικό ερώτημα που μπορεί να θέτει ο γονιός στον εαυτό του ώστε να αποφύγει το παραπάνω ολίσθημα.
Πάνω από όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από γονείς που θα τους παρέχουν ένα ασφαλές πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούν να αναπτύσσονται και να ωριμάζουν. Ένα πλαίσιο για να είναι ασφαλές χρειάζεται να έχει σαφώς καθορισμένα όρια, κανόνες και συνέπειες. Για να μπορέσουν οι γονείς να βάλουν όρια και κανόνες χρειάζεται να είναι σταθεροί και να καλλιεργούν ένα περιβάλλον αγάπης, φροντίδας και ζεστασιάς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το παιδί θα μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του και οποιαδήποτε επιθυμία έχει μαθαίνοντας παράλληλα ότι πολλές από αυτές δε θα πραγματοποιηθούν. Οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά ότι έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις και έτσι προετοιμάζονται για την ενήλικη ζωή. Αν τα παιδιά έχουν πάρει αγάπη θα αγαπούν, αν τα έχουν σεβαστεί θα σέβονται, αν τα έχουν εμπιστευτεί θα εμπιστεύονται, αν έχουν μάθει να τα εκτιμούν θα εκτιμούν τους άλλους και αν τελικά έχουν βιώσει ανάλογες εμπειρίες, θα είναι ικανά να χτίσουν αρμονικές σχέσεις και να χαίρονται τη ζωή! Ακολούθως οι γονείς χρειάζεται να τα ενθαρρύνουν και να τους αφήσουν χώρο να ανοιχτούν κοινωνικά και να αναζητήσουν φίλους έξω από το οικογενειακό περιβάλλον. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του είναι όλες αυτές τις συνθήκες τις οποίες παρέχει από τη θέση του γονιού και όχι του φίλου!
Εν κατακλείδι παιδιά με αρκούντος καλούς γονείς, φίλους θα βρουν!
Ανδριανή Σκλιάμη, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Γραμμή "115 25 Μαζί για το παιδί "
