Αντιμετώπιση ψυχικής έντασης που συνδέεται με Peer – pressure
Οι παραπάνω φράσεις, αποτελούν συνηθισμένες κουβέντες παιδιών ή εφήβων που στα μάτια του γονιού φαντάζουν πάντα μικρά παιδιά ανυποψίαστα, αθώα και απονήρευτα.
Τα παιδιά όταν βρίσκονται λίγο πριν την εφηβεία ή και κατά τη διάρκεια αυτής, συχνά βιάζονται να μεγαλώσουν, δεν ξέρουν πώς να οριοθετηθούν, είναι ευάλωτα και ευεπηρέαστα.
Mπορεί να παρασυρθούν εύκολα και να υποκύψουν σε διάφορες πιέσεις των συνομηλίκων τους να προβούν σε πράξεις που δεν τα εκφράζουν πραγματικά, χωρίς την συγκατάθεσή τους.
H ανάγκη τους όμως για να γίνουν αποδεκτά, αγαπητά και δημοφιλή συχνά τα καθιστά πιο ευεπίφορα στην χειραγώγηση που μπορεί να τους ασκείται από τους συνομηλίκους τους.
Έτσι, κυριευόμενα από ανασφάλεια, φόβο για τις συνέπειες της άρνησης και μιας πιθανής περιθωριοποίησής τους ή στοχοποίησής τους, κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Πώς μπορεί όμως ένα παιδί να αντιμετωπίσει την πίεση που μπορεί να δέχεται από άλλα παιδιά;
• Σε περίπτωση που ως γονείς αντιληφθείτε κάτι τέτοιο, εξηγήστε στο παιδί σας τη σημασία και την αξία του να μπορεί να λέει όχι. Αυτό σαφέστατα δεν είναι κάτι που αποκτάται από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά χρειάζεται να το βοηθήσετε από μικρή ακόμα ηλικία να χτίσει σιγά αυτό το χάρισμα και την ικανότητα να οριοθετείται και να διεκδικεί τα «θέλω» του.
• Εάν δείτε πως το παιδί σας πιέζεται πολύ και δεν ξέρει τι να κάνει, πείτε του να ηρεμήσει και να δει την κατάσταση ψύχραιμα.
Εξηγήστε του πως δεν χρειάζεται να παίρνει πάντα στα σοβαρά και κατάκαρδα ό, τι του λένε οι συνομήλικοί του και πως εάν χρησιμοποιεί το χιούμορ στις συζητήσεις του μαζί τους, θα μπορέσει να αποσπάσει το ενδιαφέρον της κουβέντας και να το μεταφέρει αλλού, χωρίς να προσβάλει κάποιον και χωρίς να έρθει σε ρήξη με κανέναν.
• Πείτε στο παιδί να κάνει μια ανοιχτή συζήτηση με τα παιδιά που το πιέζουν και να τους εξηγήσει ήρεμα τους λόγους για τους οποίους δεν θέλει να τους «ακολουθήσει» σε αυτά που τον πιέζουν να κάνει, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα και τονίζοντας τις συνέπειες που πιστεύει πως θα έχουν οι πράξεις αυτές στη ζωή του.
• Ενθαρρύνετε το παιδί να μιλήσει ανοιχτά και να ζητήσει βοήθεια και από άλλα πρόσωπα, αναζητώντας υποστήριξη, όπως άλλους φίλους του, τη δασκάλα του, τα αδέλφια του, ακόμα και κάποιον ειδικό σύμβουλο. Το να μην φοβάται να μιλάει είναι βασική αρχή άλλωστε, της οριοθέτησής του.
Μαρίνα Μόσχα, Ψυχοθεραπεύτρια - Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
