"Εξέταση Β' επιπέδου και διακοπές ΑΑ'"
Έτσι πήγα στο Έλενα.
Ο γιατρός ήταν σε ένα ολοκαίνουργιο κτίριο στο οποίο όμως είχε χαλάσει το air condition.
Στην αναμονή υπήρχαν περίπου 6-7 γυναίκες πριν από εμένα και με τον Χρήστο είχαμε στήσει αυτί να ακούμε ιστορίες για μωρά και γέννες και γιατρούς.
Από όσο καταλάβαμε οι περισσότερες κοπέλες που βρίσκονταν εκεί θα γεννούσαν τον Αύγουστο και όσο να πεις μια αγωνία την είχαν για το ποιος θα τις ξεγεννήσει.
Επιπλέον ακούσαμε να λένε ότι τα δωμάτια είναι σούπερ καθαρά και μεγάλα.
Για το προσωπικό έλεγαν ότι είναι εξυπηρετικό και ιδιαίτερα ευγενικό.
Δε σας κρύβω ότι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα τα σχεδόν πέντε χιλιάρικα που θα δώσω το ΙΑΣΩ αντί του δωρεάν –ή σχεδόν δωρεάν- στο δημόσιο μαιευτήριο.
Όσο να το πεις η διαφορά είναι τεράστια.
Ο γιατρός ήταν μέσα στην καλή χαρά κι ας έσκαγε από τη ζέστη κι ας είχε δει καμιά 50αριά έγκυες σε μια μέρα.
Όλο χιούμορ και αστειάκια – ξέρετε αυτά που κάνουν οι μεσήλικες και γελάνε μόνοι τους...
Μόνο για το μωρό κι εμένα δε μιλήσαμε...
Είπαμε για το capita control, για τις πολιτικές εξελίξεις, για το ότι θα φύγει να παει στην Αμερική μαζί με το γιατρό μου να ανοίξουν σουβλατζίδικο στη Νέα Υόρκη… τάχα μου - τάχα μου.
Και μετά μου λέει: "έτοιμη".
-"Τι έτοιμη;" του λέω.
-"Όλα καλά το μωρό σου είναι υγιέστατο - όλα καλά. Τον τράχηλο, να τον παρακολουθείτε με το Βασίλη (ο γιατρός μου) και όλα καλά'.
-"Διακοπές να πάω στη Χαλκιδική; ρώτησα εγώ (ο καθένας με τον πόνο του… καταλαβαίνετε)...
-"Βεβαίως να πας".
-"Με αεροπλάνο ή αυτοκίνητο";
-"Με ότι θες"!
Και έτσι άρχισα να φτιάχνω βαλίτσες για Χαλκιδική.
Αφού είχα και τις ευλογίες του γιατρού το αποφασίσαμε. Θα πάμε Χαλκιδική με το αυτοκίνητο.
6 ωρίτσες, θα φύγουμε απόγευμα για να μη φάμε όλη τη ζέστη.... όλα καλά.
Και όντως μέχρι και λίγο πριν τη Θεσσαλονίκη όλα καλά, εκεί κοντά στην Κατερίνη άρχισα να δυσανασχετώ.
Λίγο η μέση μου, λίγο ο πισινός μου.... το κάθισμα δε με βόλευε... μια γκρίνια... εσωτερική!
Πλησιάζοντας στη Θεσσαλονίκη λέω του Χρήστου, πόση ώρα έχουμε ακόμη? 1?
-"Μπαααα 90 λεπτά λέει το navigator.
-"Μήπως να μείνουμε εδώ σήμερα και πάμε αύριο Χαλκιδική?
-"Σιγά μη μείνουμε εδώ. Εγώ δε μένω εδώ. Μόνο μιάμιση ωρίτσα είναι".
-"Καλά..... είπα.
Ξέρετε ποιο καλά.... αυτό που ούτε ανοίγεις το στόμα σου για να το πεις.
Μόλις μπήκαμε στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης, χωρίς να έχουν περάσει περισσότερο από 15 λεπτά, πατάω κάτι κλάματα! Με αναφιλητά.
Σοκ ο Χρήστος
-"Τι έπαθες";
-"Ούτε να μιλήσω δεν μπορούσα"...
Κάνει δεξιά και βγαίνει στην πρώτη έξοδο. Και σταματάει στην άκρη του δρόμου.
Όσο μου έλεγε τι έχω...τόσο πιο πολύ έκλαιγα.
-"Δε με αγαπάααααααας..." μπουχου χου χου.
Και ξεκίνησα...
-"δε νοιάζεσαι για μένα, με έχει πάρει το παράπονο γιατί σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και εγώ έχω κουραστεί, και πονάω, και δε θέλω να πάω πουθενά.... και το καλύτερο το κράτησα για το τέλος.... είσαι τσιγκούνης! "
-"Αντί να με πας στο Μακεδονία palace σκέφτεσαι μη χαλάσουμε 100 ευρώ παραπάνω".
Άγιος άνθρωπος ο Χρήστος!
-"Να πάμε μωρό μου. Δεν είχα καταλάβει ότι ζοριζόσουν τόσο πολύ. Συγνώμη".
Άλλα μεταξύ μας τώρα, σε αυτή τη σχέση είναι γεγονός ότι η τσιγκούνα είμαι εγώ ...
Δεν πειράζει τώρα... ας συνεχίσουμε... θα μου περάσει... είπα και φύσηξα τη μύτη μου.
Με τόσο κλάμα κι αναφιλητό με πήρε ο ύπνος αμέσως μόλις πήραμε πάλι το δρόμο για τη Χαλκιδική.
Ξύπνησα φρέσκια φρέσκια στον όρμο Παναγιάς στις 10:30 το βράδυ και αφού τακτοποιηθήκαμε στο σπιτάκι μας βγήκαμε και για φαγητό.
Συμπέρασμα να λέτε πάντα ότι νοιώθετε και ότι θέλετε... και αυτό ισχύει πάντα!!!
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα
mamaloo
Πατήστε εδώ για να μάθετε περισσότερα για την Αγγελική Μπαμπαλούκα
Γιατί ο γιατρός της mamaloo είπε έξαλλος " Για αυτό ήρθε εδώ? Για να την ξεγεννήσω πρόωρα?"
Ακολουθήστε τη mamaloo στο instagram
