Κεφάλαιο: Κατάθλιψη
Στην αρχή ένοιωσα ότι έπρεπε να πάω επειγόντως στην τουαλέτα, μετά ένοιωθα ότι θα κάνω εμετό.
Ζήτησα από τη γραμματεία να απομακρύνει τον όχλο από το δωμάτιο. Ναι! Όχλος!!! Φώναζαν! Γέλαγαν!Και προς στιγμήν έφυγαν αλλά μετά από 5 λεπτά ξαναγύρισαν!
Όλοι καθώς έσβησαν τα κεράκια στην τούρτα της νέας γιαγιάς.
Εκεί φρίκαρα.
Τα συμπτώματα έγιναν πιο έντονα και πηγαίνοντας στην τουαλέτα, φρίκαρα ακόμη περισσότερο καθώς ήταν πενταβρώμικη. Ο όχλος είχε εισβάλλει κι εκεί.
Βγήκα από την τουαλέτα και μάλλον είχα το βλέμμα της τρελής! Ο Χρήστος μου πρότεινε να δώσουμε το παιδάκι μέσα στις μαιες και να βγούμε μια βόλτα.
Είχα ήδη αρχίσει να τρέμω... όχι γιατί κρύωνα.
Έτσι και κάναμε. Αφήσαμε το πάρτυ και βγήκαμε βόλτα με το αυτοκίνητο.
Μέσα στο αυτοκίνητο είχα αρχίσει να τρέμω σα' το ψάρι έξω από το νερό και έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω εμετό και κακά μου ταυτόχρονα.
Ευτυχώς είμαστε σε μια περιοχή του Αμαρουσίου που ήταν έρημη.
Ήδη είχα αποφασίσει ότι δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στο μαιευτήριο.
O Χρήστος προσπαθούσε να με ηρεμήσει αλλά μάταια.
Όσο περισσότερο μου έλεγε ότι τα πηγαίνω τέλεια με το μωρό τόσο περισσότερο αγχωνόμουν.
Όσο μου έλεγε πόσο όμορφος και γλυκός είναι ο γιος μας τόσο χειρότερα γινόμουν.
Του ζήτησα να γυρίσουμε πίσω στο μαιευτήριο και να πάρουμε τηλέφωνο το γιατρό μου να μας πει τι κάνω πως να το αντιμετωπίσω.
Έτσι κι έγινε.
Ανεβήκαμε στον όροφο και ζήτησα να μιλήσω με την υπεύθυνη της βάρδιας.
Ήρθε ένα κοριτσάκι το οποίο το μόνο που την ένοιαζε να μου πει ήταν ότι εάν άλλαζα δωμάτιο θα χρεωνόμουν τη διαφορά.
Προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι δεν είναι το θέμα μου το δωμάτιο αλλά είναι πιο σοβαρό αυτό που μου συμβαίνει.
Δεν κατάλαβε και πολλά.
Με άφησαν να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα ενός δωματίου που δεν είχε κάποιον μέσα και στη συνέχεια με φώναξαν να μιλήσω στο τηλέφωνο με το γιατρό μου.
Ήταν σίγουρο ότι είχα πάθει κρίση πανικού. Ο γιατρός μου πρότεινε να πάρω ένα ηρεμιστικό και να γυρίσω στο δωμάτιο μου.
Δε βοήθησε πολύ. Κατάλαβα ότι δεν υπήρχε κάποιος να με βοηθήσει πέραν του ίδιου μου το εαυτού.
Ζήτησα από το Χρήστο και πήγαμε στο σαλονάκι του ορόφου, όπου εκεί ξάπλωσα στους καναπέδες και με σκέπασε με πάπλωμα που έφερε από το δωμάτιο.
Κοιμήθηκα! Κοιμήθηκα πολύ βαριά. Δε θυμάμαι εάν ονειρεύτηκα και τι.
Κάποια στιγμή ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μια νοσοκόμα να μιλά με το Χρήστο ψιθυριστά.
Τι συμβαίνει ρώτησα.
-Το μωρό σας κλαίει γιατί πεινάει. Θα το ταΐσετε? με ρώτησε η νοσοκόμα.
Είναι αδύνατον να περιγράψω το συναίσθημα εκείνης της στιγμής.
Δεν ήταν ντροπή, στεναχώρια.... μάλλον δεν έχει και σημασία να του βάλω ταμπελίτσα.
Πετάχτηκα αμέσως από τον καναπέ και της είπα -Βεβαίως και θα τον θηλάσω.
Δεν υπήρχε καμία απολύτως αμφιβολία στο μυαλό μου για το θέλω να κάνω.
Μπήκα στο δωμάτιο ταυτόχρονα με το μωρό μου λες και όλα είχαν εξαφανιστεί! Όλα είχαν περάσει!
Την επόμενη ημέρα μας επέτρεψαν να φύγουμε από το μαιευτήριο με την προϋπόθεση ότι θα πηγαίναμε το μωράκι μας για επανεξέταση ικτέρου την μεθεπόμενη.
Έτσι βρεθήκαμε σπίτι το βραδάκι ... όλοι!
Την επόμενη ημέρα το βραδάκι ξαναήρθε... πολύ πιο ελαφριά συναισθήματα πανικού αλλά ξαναήρθαν. Κάθε φορά που κάποιος μου έλεγε πόσο τέλειο είναι το μωράκι, πόσο τυχεροί είμαστε, πόσο ωραία θα είναι η ζωή μας τώρα... το στομάχι μου σφιγγόταν! ανακατευόμουν, γινόμουν μούσκεμα στον ιδρώτα.
Αμέσως μόλις έπαιρνα το παιδί αγκαλιά ηρεμούσα γινόμουν άλλος άνθρωπος.
Ήρεμη! Χαρούμενη! Ευτυχισμένη!
Μόλις δύο μέρες μετά το παιδάκι μας ξαναμπήκε στο μαιευτήριο γιατί ο ίκτερος ανέβηκε αντί να πέσει.
Τώρα ήταν η ευκαιρία μου να λύσω τα ‘θέματα’ που είχα με τον εαυτό μου.
Στο μαιευτήριο το επισκεπτήριο ήταν 5 φορές την ημέρα.
Έχασα μόνο ένα.
Είχα χρόνο για μένα, για να δω με τον εαυτό μου τι είχε συμβεί, τι είχε αλλάξει και να χαρώ την αλλαγή αυτή.
Η διάθεση μου έκανε bungee jumping σχεδόν κάθε ώρα. Από τα γέλια και την τρελή ευτυχία βρισκόμουν στο να κλαίω με αναφιλητά.
Τι πράγμα κι αυτό.
Ο Χρήστος έλεγε ότι καταλαβαίνει αλλά πολύ αμφιβάλλω ... έτσι κι αλλιώς αμφιβάλλω για όλα αυτές τις μέρες.
Το παιδάκι σε 3 μέρες ήταν πίσω μαζί μας.
Εγώ σε αυτές τις 3 μέρες κατάφερα και έδιωξα το φόβο και τον πανικό από το μυαλό μου και ήμουν έτοιμη να ζήσω με ευτυχία τη νέα μου εξελιγμένη ζωή.
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα...
mamaloo
Πατήστε εδώ για να μάθετε περισσότερα για την Αγγελική Μπαμπαλούκα
Γιατί ο γιατρός της mamaloo είπε έξαλλος " Για αυτό ήρθε εδώ? Για να την ξεγεννήσω πρόωρα?"
Ακολουθήστε τη mamaloo στο instagram
Ακολουθήστε τη mamaloo στο pinterest
