Οι πρώτες μας βόλτες
Έτσι το μωρό τις πρώτες 10 ημέρες της ζωής του είχε ντυθεί, βγει και μπει στο αυτοκίνητο περισσότερες από 6 φορές.
Η πρώτη φορά που ετοιμαστήκαμε για να φύγουμε μας πήρε 2 ολόκληρες ώρες μέχρι να μπούμε στο αυτοκίνητο. Τις επόμενες φορές ο χρόνος μειωνόταν με πραγματικά αισιόδοξους για το μέλλον ρυθμούς.
Τις τελευταίες φορές καταφέρναμε να ετοιμαζόμαστε σε 40 λεπτά.
8 Νοεμβρίου
Το μωρό ήταν μόλις 13 ημερών και αποφασίσαμε να γιορτάσουμε τη γιορτή μου βγαίνοντας έξω για φαγητό με το παιδί και τον Νιάου με την Κάτια.
Ούτως ή άλλως το παιδί είχε βγεί τόσες φορές για να πάει στο μαιευτήριο, καιρός ήταν να βγει και μια φορά για γιορτή!
Εαν έγραφα ότι δεν ήμουν αγχωμένη θα ήταν ψέμα. Προφανώς και είχα μια ανησυχία για το πώς θα κάτσουμε, εάν θα κλαίει, εάν θα καπνίζουν εκεί που θα πάμε, πως θα τον ταϊσω και χιλιάδες άλλα πράγματα που δεν συνέβηκαν ποτέ.
Πήγαμε για φαγητό σε ένα κοντινό μας εστιατόριο το οποίο ακολουθεί το νόμο και δεν επιτρέπει το κάπνισμα.
Ο ιδιοκτήτης μόλις είδε το καρότσι έτρεξε και έφτιαξε χώρο ώστε να χωρέσει το καρότσι στο τραπέζι μας.
Έτσι ο μικρός μας είχε τη δική του θέση στο τραπέζι και κοιμόταν ήσυχος.
Σε κάποια στιγμή άρχισε να τεντώνετε, να τρώει τα χέρια του…
Σε ελάχιστα λεπτά είχαμε ετοιμάσει το γάλα του και ήμασταν έτοιμοι.
Τον τάισα και τον κράτησα στον ώμο μου και μετά ξανακοιμήθηκε.
Τελικά δεν ήταν καθόλου δύσκολο.
Για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα πόσα πράγματα μπορεί να χάσουμε μόνο και μόνο επειδή υποθέτουμε ότι κάποια πράγματα μπορεί να συμβούν.
Και αυτά τα πράγματα δεν γίνονται ποτέ.
Δύο μέρες μετά πήγαμε για τσίπουρα στην πλατεία με το φίλο μας το Στάθη του οποίου η αδερφή γέννησε την επόμενη ημέρα από εμένα.
Αυτή τη φορά δεν ανησυχούσα για τόσο πολλά πράγματα, αλλά κάτι με προβλημάτιζε…
Υποθέτω ήταν το γεγονός ότι η μάνα μου ήταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ήδη από την πρώτη βόλτα, με έκανε να έχω κάποιες ελάχιστες αμφιβολίες για το εάν είναι σωστό να βγαίνω από τόσο νωρίς έξω με το παιδί. ‘Ασε που δεν είχα καν σαραντίσει...
Όλες οι αμφιβολίες μου εξαφανίστηκαν μετά το τηλεφώνημα του γιατρού μου.
Να βγαίνεις έξω! μου είπε. Να παίρνεις το γιο σου και να βγαίνετε βόλτες. Είστε πολύ τυχεροί που ο φετινός χειμώνας μοιάζει πιο πολύ με άνοιξη!
Εκμεταλλευτείτε το. Θα κάνει εξαιρετικό καλό και στη ψυχολογία σου.
Τώρα που είχα και την παρότρυνση του γιατρού μου δε με σταματούσε τίποτα.
Στη βόλτα για τσίπουρα, έμαθα από τον Στάθη ότι και η αδερφή του έχουν πάρει τους δρόμους με το μωρό όπως εμείς και αυτό με έκανε να αισθανθώ ακόμη καλύτερα.
Το μόνο τους ‘κόλλημα’ ήταν ότι η αδερφή του έχει τόσο πολύ γάλα που πρέπει να το αντλεί σχεδόν κάθε ώρα. Θηλάζει αποκλειστικά και έχει ήδη συλλέξει και γάλα για τους επόμενους 2 μήνες!!!
Τώρα μη φανταστείτε ότι αυτές οι βόλτες ήταν πολύωρες.
Πρώτα απ’ολα όλες μας οι έξοδοι φροντίζαμε ώστε να είναι σε απόσταση 15 λεπτών με το αυτοκίνητο.
Στα μαγαζιά που πηγαίναμε καθόμασταν το πολύ δύο ώρες. Συνήθως τάιζα σε αυτές τις δύο ώρες αλλά καθώς δεν κάνω αποκλειστικό θηλασμό, προτιμούσα να δίνω μπιμπερό.
Εκείνη την ημέρα, στο τσιπουράδικο, το όνομα του μωρού άλλαξε από Ιάσωνας σε Οδυσσέας.
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα...
mamaloo
Πατήστε εδώ για να μάθετε περισσότερα για την Αγγελική Μπαμπαλούκα
Γιατί ο γιατρός της mamaloo είπε έξαλλος " Για αυτό ήρθε εδώ? Για να την ξεγεννήσω πρόωρα?"
Ακολουθήστε τη mamaloo στο instagram
Ακολουθήστε τη mamaloo στο pinterest
