Πατέρας στο τοκετό
Κάποτε το μάθαιναν περιμένοντας ανυπόμονα σε μια αίθουσα αναμονής, τώρα πολλές φορές οι μπαμπάδες είναι αυτοί που ανακοινώνουν στην εξουθενωμένη γυναίκα τους τα νέα για το νεογέννητο μωράκι τους. Είναι όμως χρήσιμη η παρουσία των μπαμπάδων στον τοκετό ή μήπως προκαλούνται περισσότερα προβλήματα;
Ο Γάλλος γιατρός Michel Odent υποστηρίζει την άποψη πως πολλοί μπαμπάδες μπορεί να είναι ακόμη και υπεύθυνοι για τον αυξημένο αριθμό των καισαρικών τομών! Μία θέση την οποία παρουσιάζει και σε συνέδρια για μαίες και νοσοκόμους.
Όταν ο άντρας είναι παρών δημιουργεί πολλές φορές στρες στη γυναίκα η οποία με τη σειρά της δεν μπορεί να παράγει την ορμόνη ωκυτοκίνη, με συνέπεια να δυσκολεύει ο τοκετός και πολλές φορές να καταλήγει στο χειρουργείο.
Η ωκυτοκίνη λέγεται και ορμόνη της αγάπης, βοηθάει τη διαδικασία του τοκετού και υποστηρίζει τη δημιουργία συναισθηματικού δεσμού μεταξύ μητέρας και νεογέννητου. Ο Οdent χαρακτηρίζει την ορμόνη ως «ντροπαλή» για να δείξει ότι δεν εκκρίνεται αν η γυναίκα είναι περιτριγυρισμένη με ανθρώπους ή μηχανήματα και έχει στρες.
Έχοντας την εμπειρία πάρα πολλών τοκετών σε Γαλλία,Αγγλία και Αφρική ο Odent παρατηρεί ότι ο τοκετός είναι εύκολος όταν η γυναίκα συνοδεύεται μόνο από μία έμπειρη και ήρεμη μαία και κανέναν άλλο.
Αλήθεια ή μύθος;
Από στατιστικής πλευράς υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ της αύξησης των καισαρικών τομών και το ποσοστό των αντρών οι οποίοι θέλουν να είναι παρόντες στον τοκετό. Στην Αγγλία τη δεκαετία του 60 μόνο το 25% των ανδρών ήταν μαζί με τη γυναίκα τους κατά τη διάρκεια του τοκετού. Στις σημερινές μέρες το ποσοστό κυμαίνεται στα 90%.
Το να παραστεί ο άντρας στο πλευρό της γυναίκας του με αυτό τον τρόπο θεωρείται πια ένα κομμάτι της κοινωνικής μας ανάπτυξης. Απο το στάδιο του «Η γυναίκα γεννάει μόνη της» έχουμε περάσει στο στάδιο «ο άντρας πρέπει να είναι μαζί της» μιας και που πρόκειται για θέμα που αφορά και τους δύο.
Αν όμως άντρας σοκαριστεί κυριολεκτικά από την όλη διαδικασία του τοκετού και τον επιρρεάσει άμεσα ο πόνος που βιώνει η γυναίκα του, τότε εκτός των άλλων δυσκολιών που έχει να αντιμετωπίσει η γυναίκα έπιβαρρύνεται και με το στρες του πατέρα.
Προφανώς η συνθήκη έχει να κάνει με το πόσο ψύχραιμος είναι ένας άνθρωπος και το κατα πόσο μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτή την κατάσταση. Βέβαια πολλές φορές η αντιμετώπιση των μαιών μπορεί να μην είναι τόσο καλή και έτσι η γυναίκα να χρειάζεται την συμπαράσταση ενός δικού της ανθρώπου.
Η άλλη όψη του νομίσματος
Απο την άλλη πλευρά, ο Αμερικάνος γιατρός Robert Bradley, ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της παρουσίας του πατερα στον τοκετό,δημοσίευσε ήδη απο το 1962 ότι με την παρουσία και την συμπαράσταση του άντρα οι φυσικοί τοκετοί αυξήθηκαν στο 90%.
Άλλο ένα παράδειγμα μας δίνει πρόσφατα το Ιράν, το οποίο είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό καισαρικών στον κόσμο (70%). Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο επέτρεψαν πρόσφατα την παρουσία του άντρα στον τοκετό. Ως κύρια αιτία για τη μη ομαλή εξέλιξη του τοκετού και την κατάληξη στο χειρουργείο είναι ο φόβος των γυναικών (και το στρες) ο οποίος φαίνεται να μειώνεται αν ο άντρας τους είναι παρών.
Ο τοκετός είναι μια έντονη εμπειρία για το ζευγάρι . Πρέπει όμως να υπάρχει μια ξεκάθαρη και ουσιαστική συζήτηση μεταξύ του ζευγαριού αν πράγματι η παρουσία του πατέρα στον τοκετό θα είναι ωφέλιμη ή όχι. Ο πατέρας, πρέπει να είναι ενημερωμένος για τον τοκετό και να ξεκαθαρίσει αν μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτή την κατάσταση.
Σε μια συζήτηση με τον γιατρό (μαία) μπορεί να πάρει τις πληροφορίες που χρειάζεται, να δει πόσο τον χρειάζεται η γυναίκα του, και την ημέρα του τοκετού να κρατήσει τις αποστάσεις που χρειάζεται για να μην βιώσει δυσάρεστα αυτή την εμπειρία.Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τις γυναίκες, αλλά το γυναικείο σώμα, σε αντίθεση με το αντρικό, αντιδρά κατά τη διάρκεια του τοκετού (και πριν) με την έκκριση ορμονών οι οποίες βοηθούν επιπλέον τη γυναίκα να ξεπεράσει τον τοκετό σωματικά και ψυχικά.
