…ένιωσα ανακούφιση.
Τα είχες καταφέρει, είχες γεννηθεί γερή, σε κρατούσα στην αγκαλιά μου, γεμάτη δέος και ευγνωμοσύνη.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έφαγες την πρώτη σου μπουκιά. Γκρίνιαζες πολύ εκείνη την ημέρα, όλα σε ενοχλούσαν κι εγώ δεν ήξερα τι να κάνω...
Γράφει η Μυρσίνη,
