Την προηγούμενη εβδομάδα, ανάμεσα στα άτομα που διάβασαν την ιστορία μου με το Μ., ήταν και ένα πιο ξεχωριστό. Ο πατέρας του! Την επόμενη κιόλας μέρα, είχα την τιμή να λάβω ένα κείμενο από τον ίδιο. Δεν θέλησα να αλλάξω τίποτα απ’ όσα μου παρέθεσε γραπτώς, όχι μόνο διότι είναι άκρως κατατοπιστικά, αλλά κυρίως διότι ξέρω πως είναι η απόλυτη αλήθεια του, έτσι όπως τη ζει οκτώ ολόκληρα χρόνια… Και ξέρω πως θα συνεχίσει να μάχεται…όσο κι αν χρειαστεί…
13 Σεπτεμβρίου η ημέρα της γέννησής της. Η λάμψη της μικρής μου «ηλιαχτίδας» πλημμυρίζει με αγάπη και ομορφιά την ψυχή και το μυαλό μου. Με μιας, ανακαλύπτω μια απέραντη γοητεία στο θέαμα της ζωής.