Κοινωνική ανάπτυξη παιδιού ηλικίας 3 έως 4 ετών

Μπορεί να τσακώνεται με τους φίλους αλλά θέλει και την παρέα τους.
Είναι ολοένα και πιο ικανό να μοιράζεται και να παίζει ομαδικά παιχνίδια χωρίς τη βοήθεια των μεγάλων.
Η ικανότητα αυτή μπορεί να αναπτυχθεί νωρίτερα στα παιδιά που έχουν αδέλφια ή περνούν περισσότερο χρόνο στον παιδικό σταθμό.

Χωρισμός και ανεξαρτησία.
Τι να περιμένετε.
Πολλά παιδιά έχουν το άγχος του αποχωρισμού μετά τα τρία χρόνια τους.
Αλλά μην εκπλαγείτε αν, όταν το μικρό σας ξεπεράσει το άγχος αυτό, εξακολουθήσει να το βιώνει από καιρό σε καιρό.
Τι θα δείτε.
Τα παιδάκια αυτής της ηλικίας αγαπούν να νιώθουν ανεξάρτητα, όμως χρειάζονται και την άνεση και ασφάλεια του μπαμπά και της μαμάς.
Βοηθώντας το να διαχειριστεί σωστά τον χωρισμό, θα του είναι πιο εύκολο να το διαχειριστεί αργότερα.

Ιδίως αν το παιδί είναι ντροπαλό, έχει άγχος ή ντροπαλή ιδιοσυγκρασία, γεγονός που το κάνει πιο ευαίσθητο στο χωρισμό από τους γονείς.

Η ανεξαρτησία που θα δείξει μετά τα τρία χρόνια του, είναι ένα θετικό σημάδι ότι αισθάνεται πιο σίγουρο και η αίσθηση της δικής του προσωπικότητας είναι ισχυρότερη.

Για παράδειγμα τώρα παίζει με άλλα παιδιά με ευχαρίστηση και δεν είναι κολλημένο δίπλα σας.
Επίσης στην ηλικία αυτή τρώει μόνο του και χρησιμοποιεί το γιογιό ή την τουαλέτα με λίγη ή καθόλου βοήθεια από εσάς.

Μπορεί να φορέσει μία μπλούζα, να βουρτσίσει τα δόντια του με τη βοήθειά σας βέβαια και να βάλει στο πιάτο του δημητριακά.
Όλα αυτά στα 4 χρόνια του.

Όμως μην ξεχνάτε ότι κάθε παιδάκι έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης.

Τι μπορείτε να κάνετε.
Είναι απλό.
Ενθαρρύνετε την ανεξαρτησία του παιδιού σας.

«Η πρόκληση του γονικού ρόλου έγκειται στην εξεύρεση της ισορροπίας μεταξύ της γαλούχησης, της προστασίας και της καθοδήγησης του παιδιού, επιτρέποντάς του να εξερευνήσει, να πειραματιστεί και να γίνει ένα ανεξάρτητο και μοναδικό άτομο», δηλώνουν οι ειδικοί.

Έτσι αφήστε το παιδί να δοκιμάσει με ασφάλεια κάτι νέο, ένα διαφορετικό φαγητό, να διαφωνήσει με τον καλύτερο φίλο του, ή να μάθει ποδήλατο και αντισταθείτε στον πειρασμό να παρέμβετε.
Αν πείτε, «άστο θα το κάνω εγώ» θα προωθήσετε την εξάρτηση του από εσάς και θα μειώσετε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Επίσης πρέπει να βρείτε την ισορροπία ανάμεσα στις κατάλληλες προκλήσεις που προσφέρετε στο παιδί σας, που μπορεί να περιλαμβάνουν και απογοητεύσεις και στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει αναπτυξιακά ακατάλληλες εργασίες, οι οποίες μπορεί να βλάψουν κάπως την ανεξαρτησία του.

Για παράδειγμα, αφήστε το να παιδευτεί για να ξεκουμπώσει τα κουμπιά του, αλλά μην το αφήσετε να αποτύχει περιμένοντας να κόψει το σάντουιτς σε τέσσερα τρίγωνα!

Στο σπίτι.

Αν έχει άγχος αποχωρισμού στο σπίτι, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να καταλάβετε τι φοβάται, για παράδειγμα να πάει για ύπνο μόνο του, και στη συνέχεια να αντιμετωπίσετε τους φόβους με συμπάθεια αλλά όχι πολύ φασαρία, η οποία μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι καλά κάνει και φοβάται.

Για να κάνετε εύκολη την ώρα του ύπνου, καθησυχάστε το παιδί με ήρεμο αλλά αποφασιστικό τρόπο.

Πείτε του «ήπιες νερό, πήγες τουαλέτα έτσι τώρα δεν έχεις κανένα λόγο να σηκωθείς από το κρεβάτι σου.
Είναι ώρα να ξαπλώσεις και να κοιμηθείς. Η μαμά θα είναι στο διπλανό δωμάτιο».

Όταν πρέπει να βγείτε για δουλειές ή για διασκέδαση, ποτέ μην του λέτε ψέματα.

Διαβάστε ακόμη: Είναι πράγματι δύσκολο να είσαι γονιός! 

Πείτε εγκαίρως στο παιδί τι θα κάνετε «σήμερα το βράδυ θα μείνεις με την Ελένη, γιατί η μαμά και ο μπαμπάς θα πάνε σινεμά ή στο εστιατόριο». 

«Όταν θα γυρίσουμε εσύ θα κοιμάσαι αλλά θα έρθουμε να σε φιλήσουμε».
Και αν γκρινιάξει μην ανησυχείτε δεν είστε κακοί γονείς.
Είναι ένα σημάδι ότι έχετε ένα ισχυρό δεσμό με το παιδί σας.

Στον παιδικό σταθμό.

Ένα παιδί που δύσκολα φεύγει από τους γονείς του γιατί δεν το έχει συνηθίσει, θα επωφεληθεί πάρα πολύ από τη σταδιακή μετάβαση στον παιδικό σταθμό.
Μείνετε λίγο μαζί του τις πρώτες ημέρες για να προσαρμοστεί σε αυτό το άγνωστο περιβάλλον πριν το αποχαιρετίσετε.
Ίσως χρειαστεί να μείνει μόνο λίγες ώρες στην αρχή και στη συνέχεια σταδιακά να μείνει τις κανονικές ώρες.

Με άλλα πρόσωπα.

Αναγνωρίστε τη σημασία της ανεξάρτητης σχέσης του μικρού σας με τους άλλους που συνεχώς αυξάνεται.
Για παράδειγμα, καλέστε τους φίλους του στο σπίτι.

Είναι σημαντικό για το παιδί να είναι σε θέση να δείξει το σπίτι του, την οικογένειά του και τα παιχνίδια του.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι πρέπει το σπίτι σας να είναι μεγάλο και πολυτελές, απλά να είναι φιλόξενο και ζεστό.

Είναι το μόνο που χρειάζεται.

Η αίσθηση της ανεξαρτησίας ενός παιδιού δυναμώνει και αναπτύσσεται όταν το αντιμετωπίζετε με σεβασμό.
Για παράδειγμα, το σώμα του είναι δικό του. Έτσι μην το πιέζετε να αγκαλιάζει και να φιλάει συγγενείς ή φίλους αν δεν θέλει.

Αντίθετα αφήστε το να έχει το δικό του ρυθμό στις δημόσιες αυτές επιδείξεις.

Και αν η γιαγιά είναι λίγο θυμωμένη, εξηγήστε της ότι δεν θέλετε να αναγκάσετε το παιδί να δείξει την αγάπη του όταν το ίδιο δεν το επιθυμεί.
Κατά πάσα πιθανότητα θα βρει άλλους τρόπους για να της δείξει ότι χαίρετε που την είδε.

Τι πρέπει να προσέξετε.
Εάν το παιδί συνήθως κλαίει είναι κολλημένο δίπλα σας ή διαμαρτύρεται έντονα αν φύγετε, μιλήστε με τον παιδίατρο.

Διαβάστε ακόμη: Βοηθήστε τα παιδιά να ξεπεράσουν το φόβο του γιατρού

Μπορεί απλά να σημαίνει ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας του, κάτι που θα ξεπεράσει περίπου στα 6 χρόνια του.
Ή μπορεί να αγχωθεί λόγω της ξαφνικής αλλαγής, δηλαδή ο παιδικός σταθμός, ένα νέο σπίτι ή η απουσία ενός γονέα.

Όμως το πρόβλημα του αποχωρισμού που κρατά πάνω από ένα μήνα, και επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα της ζωής του παιδιού σας, για παράδειγμα δεν θέλει να συναντά τους φίλους του για να αποφύγει το άγχος, πρέπει να το συζητήσετε με το γιατρό του.

Μην πανικοβάλλεστε αν το τετράχρονο μικρό σας αρχίζει να είναι αγενής όταν του ζητήσετε να κάνει κάτι που δεν θέλει.

Όσο δύσκολο και αν είναι να ανεχθείτε τη συμπεριφορά αυτή, μην ξεχνάτε ότι είναι ένα σημάδι ότι μαθαίνει να αμφισβητεί την εξουσία και δοκιμάζει τα όρια της ανεξαρτησίας του.

Απλά πείτε με ήρεμο αλλά σταθερό τρόπο ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι απαράδεκτη. Και μην το συζητήσετε άλλο γιατί μπορεί να έχετε το αντίθετο αποτέλεσμα.

Τι σας περιμένει.
Ο δρόμος προς την ενηλικίωση είναι γεμάτος με αποχωρισμούς.
Η πρώτη ημέρα στον παιδικό σταθμό, μετά στο σχολείο, η πρώτη φορά που θα κοιμηθεί στο σπίτι του φίλου του και το πρώτο έτος των σπουδών στο Πανεπιστήμιο μακριά από το σπίτι.

Γύρω λοιπόν στην ηλικία των 5 ετών το παιδί θα πάει στο νηπιαγωγείο.
Στην ηλικία αυτή, πολύ πιθανόν το παιδάκι σας θα αποχωριστεί άνετα και χωρίς πρόβλημα εσάς και τον μπαμπά του.
Και θα γίνεται όλο και πιο ανεξάρτητο, καθώς ο κόσμος έξω από την άμεση οικογένειά του, όπως οι φίλοι και οι δάσκαλοι/καθηγητές του θα παίζουν ένα μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή του.

Αλλά φυσικά τίποτε δεν έχει τελειώσει για σας, για κάθε γονέα. Το παιδί πάντα θα έχει ανάγκη την καθοδήγηση, την ενθάρρυνση και την αγάπη σας.

Διαβάστε ακόμη: Μεγαλώνοντας ένα ευτυχισμένο και υγιές παιδί.