Σύνδρομο υπερβολικής φροντίδας: πώς να φροντίζετε αυτούς που νοιάζεστε

Ίσως κάποια στιγμή στη ζωή σας να φροντίζατε κάποιο άτομο: κάποιον υπερήλικα γονέα, έναν άρρωστο αδερφό ή αδερφή ή ακόμη και κάποιο παιδί με κινητικές δυσκολίες που χρειάζεται καθημερινή φροντίδα.

Το σύνδρομο υπερβολικής φροντίδας είναι μια κοινή πραγματικότητα που μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε είναι υπεύθυνος για τις ανάγκες, την υγεία και την ευεξία ενός άλλου ανθρώπου.

Ωστόσο, σταδιακά, το καθήκον της φροντίδας ενός άλλου ανθρώπου μπορεί να προκαλέσει σωματική όσο και συναισθηματική υπερφόρτωση που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Μπορεί να εμφανιστεί με πολύ αργό ρυθμό αλλά εφόσον η καθημερινή σας ενέργεια επικεντρώνεται σε κάποιον εξαρτώμενο άνθρωπο, καταλήγετε να παραμελείτε τον εαυτό σας. Αφοσιώνεστε ολοκληρωτικά στο ρόλο του φροντιστή και ξεχνάτε πώς είναι να είστε ο εαυτός σας.

Ποια είναι η μέση λύση; Πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε τέτοιες καταστάσεις που είναι τόσο κοινές στις ημέρες μας; Αυτό είναι το θέμα του σημερινού μας άρθρου: το σύνδρομο της υπερβολικής φροντίδας.

Σύνδρομο υπερβολικής φροντίδας, ένα βάρος που συνήθως επιβαρύνει τις γυναίκες

Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα. Σχεδόν πάντα, οι γυναίκες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη φροντίδα ενός εξαρτώμενου ατόμου. Αυτή είναι μια δουλειά που πραγματοποιείται με αγάπη και αφοσίωση, με συναισθηματικούς και σωματικούς δεσμούς – δεν μπορείτε έτσι απλά να εγκαταλείψετε το μέλος της οικογένειάς σας ή έναν άνθρωπο που χρειάζεται τη βοήθειά σας για να βγάλει την ημέρα.

Ωστόσο, όταν οι γυναίκες αναλαμβάνουν το ρόλο του φροντιστή, υπάρχουν ορισμένα βασικά πράγματα που θα πρέπει να θυμούνται:

Σχεδόν το 60% των ανθρώπων που έχουν στην οικογένειά τους ένα εξαρτώμενο μέλος, αναγκάζονται να παραμερίσουν την καριέρα τους για ορισμένο χρονικό διάστημα.

Το να είσαι φροντιστής, σημαίνει να παρακολουθείς αυτό το άτομο 24 ώρες την ημέρα.

Αυτά τα καθήκοντα εκτελούνται με αγάπη και αφοσίωση κι έτσι είναι απολύτως φυσιολογικό να αισθάνεστε αγχωμένοι και να ανησυχείτε ότι το άτομο που φροντίζετε μπορεί να έχει κάποια επείγουσα ανάγκη ή ότι βρίσκεται σε κίνδυνο. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεστε διαλείμματα και κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς σας θα πρέπει να σας βοηθά με αυτή τη δουλειά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αναλαμβάνουν το ρόλο του φροντιστή χωρίς να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Αυτό σημαίνει ότι βιώνουν σωματική υπερφόρτωση, χωρίς να γνωρίζουν πώς πρέπει να μετακινούν το άτομο που φροντίζουν ή κάνουν λάθη όσον αφορά στη διατροφή του, στην υγιεινή, στα φάρμακα και ούτω καθεξής.

Οι φροντιστές συνήθως είναι 50 με 60 ετών, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι προβλήματα υγείας ή είναι σωματικά αδύναμοι.

Συνήθως ο φροντιστής έχει και άλλα μέλη στην οικογένειά του ή εξαρτώμενα μέλη επίσης, συμπεριλαμβανομένων των εγγονιών, παιδιών…

Οι φροντιστές καταλήγουν να χάνουν το χρόνο που μπορούν να αφιερώσουν στον εαυτό τους, να ασχοληθούν με κάποιο χόμπι, να ψυχαγωγηθούν. Η ζωή τους είναι γεμάτη με σωματική και συναισθηματική πίεση που μπορεί να δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο, προκαλώντας σοβαρή ζημιά.

Τα προειδοποιητικά σημάδια του συνδρόμου υπερβολικής φροντίδας

Συνήθως, ο φροντιστής δεν αντιλαμβάνεται τη συναισθηματική και σωματική φθορά στην οποία υπόκειται. Στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου περίεργο το εξαρτώμενο άτομο να είναι υγιές και να έχει καλή ποιότητα ζωής ενώ ο φροντιστής να βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση, υποφέροντας από χρόνια κόπωση, προβλήματα με την πλάτη, κρίσεις στρες ή άγχους, και το πιο σύνηθες από όλα, από κατάθλιψη.

Τα προειδοποιητικά σημάδια είναι τα εξής:

• Σωματική και πνευματική εξάντληση
• Προβλήματα ύπνου
• Συχνές εναλλαγές της διάθεσης
• Αλλαγές στο βάρος
• Εξάρτηση από τα παυσίπονα
• Κοινωνική απομόνωση
• Γνωστικές δυσκολίες, όπως απώλεια μνήμης και βραχεία έκταση προσοχής

Συμβουλές για την πρόληψη του συνδρόμου υπερβολικής φροντίδας

Ορίστε μερικές ώρες της ημέρας, τις οποίες θα αφιερώνετε στον εαυτό σας.

Μάθετε να μεταβιβάζετε τις ευθύνες – αυτό είναι ζωτικής σημασίας.

Τη φροντίδα ενός εξαρτώμενου ατόμου δεν πρέπει να την επωμίζεται αποκλειστικά και μόνο ένα άτομο.

Επομένως, καλό είναι να κάνετε μια συμφωνία με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς σας ή με κάποια κοινωνική υπηρεσία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ασχολείστε πλέον με τον ασθενή. Αντιθέτως, όσο περισσότερη βοήθεια θα έχετε τόσο περισσότερο θα βοηθάτε το εξαρτώμενο μέλος.

Να θυμάστε ότι όταν είστε εσείς καλά, μπορείτε να τους προσφέρετε πολύ περισσότερα αλλά αν είστε μελαγχολικοί ή εξαντλημένοι δεν θα είστε σε θέση να τους προσφέρετε τον καλύτερό σας εαυτό.

Μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε για την πάθηση ή το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ασθενής. Απευθυνθείτε σε επαγγελματίες οι οποίοι θα σας συμβουλεύσουν και θα σας κατατοπίσουν ώστε να μπορείτε να εκτελείτε σωστά τα καθήκοντά σας.

Να διατηρείτε πάντα την κοινωνική σας ζωή και να περνάτε χρόνο με φιλικά σας πρόσωπα όποτε έχετε την ευκαιρία. Φροντίστε και για τη δική σας ευτυχία και συναισθηματική υγεία.

Να αφιερώνετε λίγο χρόνο για να ασκείστε καθώς είναι εξαιρετικά σημαντικό. Να περπατάτε καθημερινά, όταν πηγαίνετε σπίτι, να ξαπλώνετε και να φροντίζετε ιδιαίτερα την πλάτη σας.

Μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από κάποιον ειδικό, αν αισθάνεστε υπερφορτωμένοι. Δεν χρειάζεται να πηγαίνετε στο γιατρό μόνο για τον άνθρωπο που φροντίζετε αλλά και για σας τις ίδιες. Είστε εξίσου σημαντικές.

Αν η υγεία σας αρχίσει να επιβαρύνεται, αυτό θα επηρεάσει τα πάντα. Να ζητάτε βοήθεια όταν είστε υπερφορτωμένες – είναι κάτι απαραίτητο.

πηγή: meygeia.gr