Για τον αδερφό μου
Όντας ένας άνθρωπος που δεν έχει υποκύψει ποτέ στη δίνη των ναρκωτικών, ούτε σε καμία άλλη εξάρτηση, μπορώ να μιλήσω μόνο από αυτήν την οπτική γωνία. Η άποψή μου για τον δικό σου κόσμο αδελφέ μου, έχει σχηματιστεί μόνο μέσα από την παρατήρηση της δική σου ζωής. Δε θα ήθελα να δω τον κόσμο από τα δικά σου μάτια, αλλά μπορώ να σου πω πως είναι να ζεις από τη δική μου την πλευρά - αυτή της νηφαλιότητας.
Κάθε μέρα μου γεννιούνται καινούριες ανάγκες, που ως επί το πλείστον δεν μπορώ να τις ικανοποιήσω. Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται, πιστεύω ότι το κέντρο της ύπαρξης του καθενός μας περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο και μόνο. Θέλω υλικά πράγματα, θέλω να νιώσω συναισθήματα, θέλω οι άλλοι να αλλάξουν, θέλω, θέλω, θέλω. Τα θέλω μου δεν τελειώνουν ποτέ! Πιστεύω ότι η δύναμη της επιθυμίας δεν διαφέρει σε ένα χρήστη ναρκωτικών και ένα μη χρήστη.
Καθημερινά συναντώ ανθρώπους που μου λένε “όχι!” -το αφεντικό μου, οι φίλοι μου, οι γονείς μου, οι γύρω μου, ο σύντροφος μου- και όλο αυτό είναι μέρος της ζωής. Η απογοήτευση και ο πόνος είναι μέρος της ζωής μας, ακριβώς όπως και η χαρά, η ευτυχία και η αγάπη. Ο πόνος υπάρχει είτε είσαι ναρκομανής, είτε όχι. Η διαφορά είναι το πώς αντιδράς και διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου, είτε είναι ευχαρίστα, είτε είναι δυσάρεστα. Δεν ξέρω τι μπορούν να σου προσφέρουν τα ναρκωτικά για να σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις την απογοήτευση, ούτε ξέρω με ποιο τρόπο η χρήση μεγεθύνει τη χαρά και την ευτυχία που ζεις. Αυτό που ξέρω είναι ότι η ζωή θα ήταν πολύ άχρωμη χωρίς τα πάνω και τα κάτω της.
Δεν έχω καμία αμφιβολία παρατηρώντας σε, ότι μισούσες την κάθε μέρα που έκανες χρήση ναρκωτικών. Τώρα βλέπω ξεκάθαρα ότι η ζωή σου ήταν εκτός ελέγχου, ακροβατώντας ανάμεσα στον πόνο και την απελπισία. Ήσουν τόσο χαμένος που δεν μπορούσες να αρπάξεις κανένα χέρι βοηθείας που σου προσφέρθηκε.
Βλέπω τους αγώνες σου για να ξεφύγεις από όλο αυτό. Πιο πολύ πόνος από ότι χαρά. Εδώ και πολύ καιρό στη ζωή σου δεν υπάρχει ισορροπία. Προσπαθείς σκληρά να επιβιώσεις και όλοι γύρω σου σού λένε “όχι”. Οι απογοητεύσεις είναι πολλές, το βλέπω. Θα αναρωτιέσαι σε τι ωφελεί όλο αυτό που περνάς…
Θέλω να ξέρεις ότι ο οξύς πόνος που τώρα νιώθεις, θα εξασθενίσει σιγά σιγά… Πρέπει να διαγράψεις την παλιά σου ζωή, το ξέρω ότι θα θρηνήσεις και θα πονέσεις πολύ για αυτήν τη ζωή που είχες επιλέξει και τώρα καλείσαι να θάψεις. Κάθε μέρα θα θέλεις να κάνεις χρήση για άλλη μια φορά, για μια τελευταία φορά. Ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές σου, αλλά τα σημάδια από αυτές, θα είναι εκεί για πάντα…
Με τον καιρό η ζυγαριά θα ισορροπήσει και εσύ θα νιώθεις πιο πολύ χαρά και ευτυχία από ότι πόνο. Αλλά για τώρα πρέπει να διαβείς αυτό το δύσκολο μονοπάτι και μέσα από αυτό θα βρεις τη θέληση να ζήσεις. Θα γίνεσαι δυνατότερος κάθε φορά που θα επιλέγεις να απομακρύνεσαι από τη δελεαστική λύση των ναρκωτικών. Μπορεί να δυσκολεύεσαι και να μην μπορείς να το δεις τώρα, αλλά να ξέρεις ότι δεν περπατάς μόνος. Σε κάθε σου βήμα είμαστε εδώ, δεκανίκια, για να βγεις νικητής και από αυτήν τη μάχη!
Αδερφούλη μου σε αγαπάω πολύ, σε θέλω πίσω, διπλά μου, μαζί μου!
Η Φουφού σου…
