"Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το φαγητό..."

Τα άτομα αυτά, είναι τελειομανή, κρίνουν πολύ αυστηρά τον εαυτό τους και νιώθουν κατάθλιψη. Κάποια απ’ αυτά, απελπίζονται τόσο πολύ, που καταφεύγουν σε απόπειρες αυτοκτονίας. Είναι επίσης άτομα επιρρεπή στο άγχος, ενώ πολλά απ’ αυτά αποφεύγουν τις κοινωνικές εκδηλώσεις, ιδιαίτερα εκείνες που συμπεριλαμβάνουν φαγητό. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χάσουν το γάμο ή το πάρτυ ενός στενού τους φίλου ή ξαδέλφου, κάτι που πληγώνει και το άτομο με το πρόβλημα, αλλά και τους φίλους και την οικογένειά του.

Επίσης, οι ψυχολογικές μεταπτώσεις αυτών των ατόμων είναι ιδιαίτερα συχνές. Ορισμένα άτομα γίνονται ιδιαίτερα ευέξαπτα. Μάλιστα, ένα ποσοστό γυναικών αυτοτραυματίζεται, προκειμένου να εκτονώσει την ένταση που νιώθει. Επίσης, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, να κάνουν την εμφάνισή τους προβλήματα σε σχέση με τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά.

Στη χειρότερη περίπτωση, δε μένει τίποτα όρθιο στη ζωή του ατόμου. Το πρόβλημα αποσπά τόσο πολύ χρόνο και κόπο, που το άτομο δε μπορεί ν’ ασχοληθεί με τίποτα άλλο. Οι σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους μπορεί μάλιστα να γίνουν αφόρητες.

Όπως είναι φυσικό, το πρόβλημα έχει συχνά αντίκτυπο και στην ανατροφή των παιδιών. Ορισμένοι άνθρωποι που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές, απεχθάνονται τη στρουμπουλή εμφάνιση του παιδιού τους και προσπαθούν να το κάνουν ν’ αδυνατίσει. Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και ιδιαίτερα τα κορίτσια, αναγκάζονται ν’ ακολουθήσουν την αυστηρή δίαιτα της μητέρας τους, με αντίστοιχες φυσικά συνέπειες.

Όλα αυτά τα συναισθήματα, η ένταση, το άγχος και τα διαπροσωπικά προβλήματα υποχωρούν πολύ, με την εξασθένιση του προβλήματος. Σιγά σιγά ο βαθμός συγκέντρωσης βελτιώνεται και τα παλιά ενδιαφέροντα επιστρέφουν.
 
Όπως όμως ανέφερα και την προηγούμενη εβδομάδα, τίποτα δε θα μπορούσε να αποδώσει πιο πιστά όλα τα παραπάνω, από συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν διαβεί τα μονοπάτια των διατροφικών διαταραχών…

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ
 
«Με πιάνει βουλιμία όταν είμαι κουρασμένη, στεναχωρημένη ή αναστατωμένη. Με κυριεύει πανικός και νιώθω πολύ κενή. Ο μόνος τρόπος για ν’ απαλλαγώ απ’ αυτά τα συναισθήματα, είναι να φάω. Πράγματι το φαγητό, απονεκρώνει τα δυσάρεστα συναισθήματα. Αρπάζω στην τύχη οτιδήποτε φαγώσιμο βρω μπροστά μου και το βάζω στο στόμα μου, μερικές φορές μάλιστα χωρίς καν να το μασάω ή να καταλαβαίνω γεύση. Έπειτα όμως νιώθω τύψεις και τρομάζω, καθώς το στομάχι μου αρχίζει να πονά και νιώθω εξάψεις. Μόνο όταν αισθανθώ πραγματικά άρρωστη σταματάω να τρώω. Κάποιες φορές, νιώθω τόσο φουσκωμένη, που ακόμη και το να αναπνεύσω μου είναι δύσκολο και επίπονο»
 
«Τρώω έως ότου δε μπορώ στην κυριολεξία να φάω άλλο. Στη συνέχεια, βάζοντας τα δάχτυλά μου μέσα στο φάρυγγά μου, κάνω εμετό. Την επόμενη μισή ώρα, πίνοντας νερό μετά από κάθε τέτοια πράξη, καθαρίζω το στομάχι μου από όλες τις τροφές. Έπειτα νιώθω απογοήτευση, κατάθλιψη, μοναξιά και τρόμο γιατί έχω πάλι χάσει τον έλεγχο. Το σώμα μου διαμαρτύρεται: νιώθω εξουθένωση, ζαλάδα, αδυναμία, τα μάτια μου πρήζονται και ο λαιμός μου πονάει. Επίσης φοβάμαι, γιατί ξέρω πως είναι επικίνδυνο. Αφού κάνω αρκετές φορές εμετό, έως ότου αρχίζω πια να βγάζω αίμα, προσπαθώ να σταματήσω. Τότε ξαναρχίζω να τρώω, αλλά ο φόβος που με κυριεύει είναι τόσο έντονος, που με ωθεί στο να  απαλλαγώ και πάλι από τις τροφές»
 
«Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το φαγητό. Ζυγίζομαι διαρκώς, σε ορισμένες περιπτώσεις και 15 φορές τη μέρα. Δε μπορώ να συγκεντρωθώ πια στη δουλειά μου, με αποτέλεσμα να έχει μείνει πίσω. Το πρόβλημά μου προκαλεί οικογενειακούς καυγάδες. Οι φίλοι μου έχουν ανησυχήσει για τις απότομες αλλαγές της διάθεσής μου. Δεν είμαι πια σε θέση να απολαμβάνω τα γεύματα με τη οικογένεια ή τους φίλους μου. Απομονώθηκα, έγινα εσωστρεφής και έχασα όλη την αυτοπεποίθησή μου. Δε θέλω να βγαίνω πια έξω. Η βουλιμία με κάνει να μισώ τον εαυτό μου»
 
«Καθώς μεγαλώνω, συνειδητοποιώ με μεγάλη λύπη, πόση ενέργεια έχω καταναλώσει στο να ελέγχω το βάρος και τη διατροφή μου, καθώς και όλη τη δυστυχία που μου φέρνουν τα επακόλουθα επεισόδια βουλιμίας. Θα μπορούσα να διοχετεύσω δημιουργικά την ενεργητικότητά μου, να δημιουργήσω σχέσεις, να διαβάσω, να γράψω. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω, αλλά δε θέλω ο τάφος μου να γράφει «Η Τζέην επιθυμούσε να είναι αδύνατη». Ήταν αυτό τελικά που μ’ έκανε ν’ αποφασίσω ν’ αλλάξω»

ΠΗΓΗ: Christopher Fairburn «Βουλιμία: Ξανακερδίστε τον Έλεγχο» από τις εκδόσεις Πατάκη.

Για οποιαδήποτε απορία έχετε ή αν θέλετε την συμβουλή μου για κάποιο θέμα που σας απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα σχολίων ακριβώς κάτω από τα άρθρα μου. Θα ήταν χαρά μου να σας βοηθήσω να λύσετε προβλήματα που αντιμετωπίζετε μέσα στην οικογένειά σας.  Σε περίπτωση που θέλετε να έχετε μια προσωπική επικοινωνία μαζί μου, περιμένω τα e-mails σας στη διεύθυνση:  klairhseiradaki@gmail.com