Οι αυστηροί κριτές των μαμάδων έχουν παιδιά;

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει ακόμη το περισταστικό με τη μαμά που είχε πάει με το παιδί της στο ζωολογικό κήπο και την ώρα που ήταν στο κλουβί με το γορίλα το παιδί της ξέφυγε από τα χέρια της και πήγε και τρύπωσε εκεί…

Την συνέχεια αυτού του συμβάντος δεν είναι εύκολο να την ξεχάσεις καθώς, μετά από αυτό οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου θανάτωσαν, το γοριλά… Και τώρα ήρθε η σειρά »της μαμάς ΙΚΕΑ» όπως την έχουν αποκαλέσει!!

Δεν παίρνει και πολύ για να σε αποκαλέσει κάποιος απαίσια μάνα…Αυτή την εβδομάδα το ρόλο της απαίσιας μαμάς τον »κέρδισε» η  Kayli Shoff, η οποία άφησε τα δίδυμα νήπια της να παίζουν μόνα στο δωμάτιο τους για μερικά λεπτά, ενώ αυτή ένας θεός ξέρει τι έκανε… Μήπως έκανε ντουζ; πήγε να βάλει πλυντήριο; Μήπως είχε πάει στην τουαλέτα;;;

Όπου και να ήταν, το αδιανόητο συνέβη  εκείνες τις στιγμές: Τα παιδιά άρχισαν να σκαρφαλώνουν στην συρταριέρα και τελικά αυτή έπεσε επάνω τους και το χειρότερο είναι οτι όλα αυτά καταγράφηκαν στην κάμερα που είχαν στο παιδικό δωμάτιο για να βλέπουν τι κάνει η νταντά. Η Kayli και ο σύζυγός της δημοσίευσαν το βίντεο από το δωμάτιο τους, ως μια προειδοποίηση προς άλλους γονείς ώστε να τονίσουν τη σημασία της εξασφάλισης ασφάλειας στα έπιπλά τους, και όπως μπορεί να φανταστεί κανείς τα σχόλια για την ακαταλληλόλητα αυτής της μάμας έπεσαν βροχή..

Θα υπάρξουν και άλλες, και οι επικριτικές στιγμές για τις μαμάδες δεν πρόκειται να τελειώσουν..
Τα σχόλια στο βίντεο που δημοσιεύτηκε στο facebook ξεπέρασαν τα 20.000. Πάρτε μια γεύση από τα επικριτικά σχόλια για αυτή τη μαμά:

«… Αυτή η μαμά είναι μια απαίσια μαμά και πρέπει η πρόνοια να της πάρει τα παιδιά μακρυά. Όπου και να πας πρέπει να παίρνεις το monitor μαζί σου προκειμένου να δεις τι κάνουν τα παιδιά σου όταν δεν είσαι εκεί.. Προφανώς αυτή η μαμά δεν ενδιαφέρθηκε τόσο… »

Και… «Πού ήταν αυτή η μαμά και δεν άκουσε που έπεσε η συρταριέρα;  ….. μήπως έβγαζε selfie στο μπάνιο;»

Στην όλη συζήτηση συμμετείχαν εξίσου και αυτοί που είχαν και αυτοί που δεν είχαν παιδιά. Ωστόσο, αυτοί που είχαν παιδιά ήταν πιο προσεκτικοί στα λόγια τους, καθώς ήξεραν οτι μπορεί να είναι οι επόμενοι κάποια άλλη φορά. Είναι εύκολο να κρίνεις οταν δεν έχεις παιδιά έτσι δεν είναι;;

Το να μιλάς άσχημα και να κρίνεις ένα γονιό για κάτι που έγινε με το παιδί του ενώ δεν έχεις παιδιά δεν είναι σωστό. Δεν γνωρίζεις τι περνάει ο γονιός αυτός κάθε μέρα και τι αντιμετωπίσει ση ζωή του. Όλα είναι διαφορετικά όταν έχεις παιδί, τίποτα δεν είναι εύκολο. Μπορείς να αισθανθείς έστω και λίγο την θλίψη που ένιωσε αυτός ο γονιός, όταν συνέβει αυτό; Η το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κρίνεις μια μαμά για την ανατροφή των παιδιών της;

Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν και καλά να κρίνουν. Όχι επειδή είναι γονείς, αλλά λόγω της εμπειρίας που βίωσαν ώς babysitters. Αλλά, σοβαρά; Είναι το ίδιο, να κρατάς ένα παιδί για λίγες ώρες και το ίδιο να είσαι υπόλογος για το μεγάλωμα αυτού του παιδιού κάθε δευτερόλεπτο και κάθε λεπτό της ημέρας;

Αυτοί που δεν έχουν παιδιά είναι εύκολο να κρίνουν αλλά χωρίς να έχουν στο μυαλό τους, τις εβδομάδες, τους μήνες, αλλά και τα χρόνια της συνεχούς επαγρύπνησης που περνάει ένας γονιός. Κανείς δεν καταλαβαίνει οτι ένας γονιός, ακόμη και αν κοιμάται το παιδί του έχει το άγχος, μην του συμβεί κάτι στον ύπνο.

Κάθε θόρυβος, ακόμη και η ησυχία, φαντάζει απειλή για ένα γονιό.  Και είναι όλα τρομακτικά.

Όταν είστε γονιός, ξέρεις οτι κάποια πράγματα δεν πρόκειται να συμβούν αλλά εξακολουθείς να φοβάσαι για το "αν συμβούν"..

Είναι τρομακτικό για ένα γονιό, όταν πηγαίνει για ψώνια με το παιδί του και αυτό, κρύβεται σε μια γωνία μέσα στο κατάστημα για να παίξει κρυφτό.. Τα δευτερόλεπτα που περνάνε μέχρι να πω το όνομα του και να εμφανιστεί μου φαίνονται εφιαλτικά καθώς το χειρότερο πράγμα περνάει από το μυαλό όλων μας εκείνη την στιγμή.

Κάθε φορά που βλέπω το παιδί μου να κατεβαίνει από τις σκάλες και ακούω το θόρυβο»μπαμ, μπαμ» η ψυχή μου τρεμουλιάζει. Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν ήταν τεσσάρων που ενώ έτρεχε να κατέβει από τις σκάλες γλίστρησε σε ένα παιχνίδι και προσγειώθηκε κάτω… Τώρα μπορεί να έχει μεγαλώσει και να πάει πανεπιστήμιο, αλλά ακόμη έχω αυτή την αίσθηση. Τι θα έπρεπε να πάω σε μια γωνία και να κλαίω για αυτό που συνέβει;

Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την στιγμή που συνέβει αυτό το περιστατικό και θυμάμαι τότε δεν ήθελα να το πω σε κανένα, παρόλου που το παιδί μου δεν έπαθε τίποτα. Καθώς έλεγα οτι οι καλοί γονείς πάντα προσέχουν τα παιδιά τους, πάντα γνωρίζουν και πάντα είναι εκεί να αντιδράσουν.

Δύο μέρες μετά από αυτό που είχε συμβεί τότε. Άκουσα ένα μεγάλο θόρυβο από το δωμάτιο του. Κάτι είχε πέσει.. Τοτε είπα όχι θεέ μουυυυ πάλι…. Τελικά είχε πέσει ένα παιχνίδι από το ράφι του.. Κοίταξα το γιό μου κοιμόταν ειρηνικά στο σημείο του κρεβατιού που τον είχα αφήσει. Γύρισα πίσω στον κρεβάτι μου, αλλά αυτή η τρομακτική σκέψη και αυτό το απαίσιο συναίασθημα που ένιωθα δεν έλεγαν να φύγουν. Τρόμαζα στην ιδέα οτι το παιδί μου μπορεί να πάθει πάλι κάτι.
Οι γονείς πάντα βρίσκονται πίσω μια ανάσα από την χειρότερο τους εφιάλτη..

Είναι πολύ εύκολο να πάθετε ό,τι έπαθαν οι άλλοι γονείς. Μια στιγμή είναι αρκετή για να συμβεί το κακό. Δεν μπορείς να παρακολουθείς 24 ώρες το παιδί σου..  Πρέπει να υπάρχει αλληλουποστήριξη μεταξύ των γονιών είναι πολύ σημαντικό.

Η "μαμά ΙΚΕΑ" δεν ήταν η πρώτη ούτε όμως και η τελευταία. Θα υπάρξουν και άλλες, και οι επικριτικές στιγμές για τις μαμάδες δεν πρόκειται να τελειώσουν.. Καθώς το να επικρίνουν μια μαμά είναι από τα αγαπημένα πράγματα αρκετών ανθρώπων…

πηγη:cafemom.com