"Το αφήνω να κλαίει ή όχι;"
Καλησπέρα και πάλι!
Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω! Η συζήτησή μας για το θέμα του θηλασμού με βοήθησε πάρα πάρα πολύ!
Αυτή τη φορά θα ήθελα να ρωτήσω κάτι που αφορά στο παιδί. Ενώ δεν ήταν καθόλου γκρινιάρης, τις τελευταίες μέρες έχει αλλάξει πολύ! Ζητάει συνεχώς την προσοχή μας και δε μένει μόνος του σχεδόν καθόλου στο πάρκο ή στο ριλάξ. Δεν κοιμάται ποτέ από μόνος του (παρά μόνο το βράδυ) και θέλει να τον πάρουμε αγκαλιά να κοιμηθεί και μετά να τον βάλουμε στο κρεβάτι του, όπου ξυπνάει μετά από λίγο. Δεν είμαι της άποψης "άσε το να κλάψει" και πάντα του δίνω την προσοχή μου όταν κλαίει (κάτι που μέχρι πριν λίγο καιρό δε γινόταν καθόλου), αλλά τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα παρά μόνο να του μιλάω. Εκτός αυτού δεν θέλει καθόλου να είναι ξαπλωμένος. Αν ήταν δυνατόν, θα περπατούσε κιόλας!
Θέλω να μου πείτε τί μπορώ να κάνω για να μένει και λίγο μόνος του, χωρίς να πρέπει να είμαι από πάνω του συνεχώς. (Σημειωτέον, τον έχω αφήσει να γκρινιάξει, αλλά στο τέλος η γκρίνια γίνεται κλάμα και τότε τρέχω).
Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια,
Χαρά
Αντιλήφθηκα αμέσως ότι η συγκεκριμένη μητέρα είχε εγκλωβιστεί, έχοντας άθελά της ενισχύσει «δυσλειτουργικές συμπεριφορές» του παιδιού της. Η απάντησή μου, ήταν η εξής:
Καλησπέρα σας και πάλι.
Χαίρομαι που κατάφερα, έστω και από απόσταση να βοηθήσω... Ξέρω ότι πολλοί λένε διάφορες θεωρίες σχετικά με το κλάμα του μωρού και με το αν πρέπει να το αφήσεις να κλαίει ή όχι. Θα σας πω ποιά είναι η δικιά μου άποψη.
Τα μωράκια (και όσο περισσότερο μεγαλώνουν τόσο πιο έντονο θα γίνεται αυτό), δοκιμάζουν διαρκώς τα όρια των γονέων. Ακριβώς επειδή δε γεννήθηκαν γνωρίζοντας τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται, είναι σε θέση να τα δοκιμάσουν όλα. Ακόμα και "λανθασμένες" συμπεριφορές. Εκεί λοιπόν, καλείται ο γονιός να του δείξει τί επιτρέπεται και τί όχι. Γι’ αυτό θεωρείται ο γονιός εξολοκλήρου υπεύθυνος για το παιδί του. Επίσης, το μωρό, επειδή δεν έχει ακόμα αναπτύξει πολλούς άλλους τρόπους επικοινωνίας (κυρίως επικοινωνεί με το κλάμα), θα το χρησιμοποιήσει ό,τι κι αν θέλει, αλλά ακόμα κι αν δε θέλει κάτι, θα το χρησιμοποιήσει "χειριστικά", θεατρινίστικα, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή. Το κλάμα είναι που αργότερα (όταν το παιδί έχει πια άλλους τρόπους να επικοινωνήσει), θα μετατραπεί σε φτύσιμο, σε κακές κουβέντες, στο να χτυπάει το μπαμπά και τη μαμά και πολλές άλλες "προβληματικές" συμπεριφορές.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ: Καλό είναι να μπορεί η μητέρα να ξεχωρίσει πότε το κλάμα είναι πραγματικό και άρα να ανταποκρίνεται άμεσα. Όταν όμως το κλάμα γίνεται χειριστικά, εκεί ναι, σαφώς και θα πρέπει κάπου να αδιαφορήσει, προκειμένου να του δείξει οτι δεν περνάει το δικό του και οτι δεν είναι αυτός ο τρόπος για να ζητάει κάτι που θέλει. Υπάρχουν άλλοι τρόποι να το ζητάει, πιο ήρεμοι και αποδεκτοί...
Τί έχετε πάθει εσείς: Έκλαψε μια φορά ο μικρός και τρέξατε. Έκλαψε μια δεύτερη και πάλι η μαμά από πάνω του. Το μωρό, αντιλαμβάνεται μετά από δυο τρεις φορές, οτι το κλάμα είναι ένας τρόπος που φέρνει τη μαμά κοντά του, έτοιμη να του δώσει όλη της την προσοχή... Επομένως, όποτε θέλει κάτι, θα το ζητάει μ' αυτό τον τρόπο. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Να αλλάξει από εσάς! Όχι από το παιδί. Το παιδί απλά θα ακολουθήσει…
Στην αρχή, θα είναι λίγο δύσκολο να ξέρετε, διότι τώρα τον μάθατε να τρέχετε και θα του κακοφανεί αν δεν πάτε, άρα θα κάνει μεγαλύτερο σαματά. Μην ανησυχείτε τόσο πολύ όμως. Είναι χειριστικό, προκειμένου να περάσει το δικό του και σε καμία περίπτωση δεν αφήνει τραύμα. Για σκεφτείτε από δω και πέρα να τρέχετε να ικανοποιήσετε όλες τις παράλογες απαιτήσεις που θα έχει σαν παιδάκι, προκειμένου να μην τον δυσαρεστήσετε... Κάτι τέτοιο έχει συμβεί με τα παιδάκια που συναντάμε συχνά στο δρόμο να κρέμονται από το χέρι της μαμάς και να ουρλιάζουν πεισματικά ή να χτυπιούνται, επειδή η μαμά δεν τους έκανε το χατίρι.
Να ξέρετε ότι τα μικρά, αν καταλάβουν την ανησυχία της μαμάς ή το άγχος της γι αυτά, το εκμεταλλεύονται στο έπακρον. Έχω παιδάκια που κάνουν επίτηδες εμετό (τον λεγόμενο αυτοπροκαλούμενο εμετό), διότι είναι ένας τρόπος να κάνουν τη μαμά να τρέξει...Έχουν βρει τον τρόπο!!! Και η μαμά, φυσικά τρέχει...πάντα…
Για να δείτε στην πράξη τι ακριβώς εννοώ, σας στέλνω ένα βιντεάκι, το οποίο ενδέχεται να βρείτε χαριτωμένο αρχικά, αλλά αν σκεφτείτε οτι απλώνεται σε πολλές συμπεριφορές του παιδιού, τότε μιλάμε για ένα πραγματικά "κακομαθημένο" παιδάκι...
Για οποιαδήποτε απορία έχετε ή αν θέλετε την συμβουλή μου για κάποιο θέμα που σας απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα σχολίων ακριβώς κάτω από τα άρθρα μου. Θα ήταν χαρά μου να σας βοηθήσω να λύσετε προβλήματα που αντιμετωπίζετε μέσα στην οικογένειά σας. Σε περίπτωση που θέλετε να έχετε μια προσωπική επικοινωνία μαζί μου, περιμένω τα e-mails σας στη διεύθυνση: klairhseiradaki@gmail.com
