"Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια...Το μισώ το σχολείο!"

Σύμφωνα με έρευνες αλλά και με τον Διεθνή Οργανισμό Δυσλεξίας, τα παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες, εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των άλλων, βιώνουν τα αρνητικά συναισθήματα της απογοήτευσης και της αποθάρρυνσης. Αυτό συναντάται κατά κόρον στα παιδιά που οι γονείς τους έχουν υψηλές απαιτήσεις και χαρακτηριστικά τελειομανίας. Έτσι, όσο αυτά μεγαλώνουν, τόσο μεγαλώνει και η πεποίθηση που τους έχουν εμφυσήσει οι γύρω τους, ότι είναι τρομερό να κάνουν λάθη, παρόλο που οι μαθησιακές δυσκολίες σχεδόν εξ ορισμού υποδηλώνουν ότι αυτά τα παιδιά θα κάνουν πολλά απρόσεκτα ακόμα και χαζά (για κάποιους) λάθη.

Τα κύρια συναισθήματα λοιπόν, που βιώνουν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι τα παρακάτω:

Άγχος

Το άγχος είναι το πιο συχνό συναίσθημα που βιώνουν τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη προσπάθεια, για να ανακαλέσουν τις πληροφορίες που έχουν συλλέξει. Για παράδειγμα, ένα ξαφνικό τεστ στην τάξη: σε όλους επιφέρει μια μικρή αναστάτωση, στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες προκαλεί ένα έντονο άγχος, καθώς τα βγάζει από το αναμενόμενο πρόγραμμά τους. Στη σχολική καθημερινότητα, μη θέλοντας να δείξουν ότι υπολείπονται σε κάτι, αποφεύγουν να εκφράσουν οποιαδήποτε απορία έχουν και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους, προκειμένου να μην γελοιοποιηθούν στα μάτια των γύρω τους. Όλοι οι άνθρωποι, όταν νιώθουν άγχος ή φόβο τείνουν να αποφεύγουν την κατάσταση που τους το προκαλεί. Επομένως είναι ότι πιο φυσιολογικό, αυτά τα παιδιά να διστάζουν να συμμετέχουν σε σχολικές δραστηριότητες και καθήκοντα. Πολλοί γονείς και δάσκαλοι μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτή τη συμπεριφορά, τα χαρακτηρίζουν τεμπέλικα και αδιάφορα, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Αριστέας: «Μη σας πείθει κ. Κλαίρη! Μια σκέτη τεμπέλα είναι που το μόνο που ξέρει να κάνει, είναι να κλαίγεται ότι προσπαθεί!». Όμως, όλη αυτή η συμπεριφορά τους σχετίζεται πολύ περισσότερο με το άγχος και τη σύγχυση που νιώθουν, παρά με την απάθεια.

Θυμός

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απογοήτευση μπορεί να οδηγήσει στο θυμό – κάτι που παρατηρείται αρκετά συχνά στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Ο πιο συνηθισμένος στόχος αυτού του θυμού (ο οποίος ενδέχεται να εκδηλώνεται με μια συμπεριφορά απάθειας) είναι το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί, λόγω της ματαίωσης που βιώνουν καθημερινά αυτά τα παιδιά στο σχολικό περιβάλλον. Όμως είναι επίσης αρκετά συχνό φαινόμενο να στρέφουν το θυμό τους προς τους γονείς τους και ιδιαίτερα προς στις μητέρες και να τον εκφράζουν δείχνοντας έντονη αδιαφορία για μελέτη με το που επιστρέφουν στο σπίτι. Αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια της μαμάς της Αριστέας «Όλη μέρα την κυνηγάω!!! Αν δεν είμαι από πάνω της, δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα!».

Καταθλιπτική διάθεση

Η καταθλιπτική διάθεση (εδώ δε γίνεται λόγος για κατάθλιψη με την κλινική έννοια του όρου) είναι επίσης συχνό συναίσθημα στα παιδιά με  μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία. Αυτά εξωτερικεύουν τα συναισθήματα της ανεπάρκειας και της ντροπής που νιώθουν με ξεσπάσματα οργής απέναντι στο σχολείο και τη μάθηση γενικότερα, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν παιδιά που εσωτερικεύουν την οργή τους και την στρέφουν προς τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να καταβάλλονται από συναισθήματα θλίψης και πόνου. Έτσι τα παιδιά αυτά οδηγούνται στο να κάνουν υποτιμητικές σκέψεις για τον εαυτό τους, τείνουν να βλέπουν τον κόσμο αρνητικά και δυσκολεύονται να φανταστούν οτιδήποτε θετικό για το μέλλον.

Εύθραυστη εικόνα του εαυτού

Όλα τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αξία τους και την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, σε μεγάλο βαθμό μέσα από το σχολικό περιβάλλον. Όταν πετυχαίνουν στο σχολείο, το πιθανότερο είναι ότι θα αναπτύξουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους. Αντίθετα, τα παιδιά που αποτυγχάνουν και απογοητεύονται στο σχολείο, τις περισσότερες φορές, νιώθουν κατώτερα από τα άλλα και ότι η προσπάθειά τους δεν είναι ποτέ αρκετή. Στην περίπτωση των μαθησιακών δυσκολιών, η επιτυχία αποδίδεται σε τυχαίους παράγοντες ενώ η αποτυχία στην ανικανότητα του ίδιου του ατόμου. Για παράδειγμα, τα άλλα παιδιά βρίσκουν πιθανό ο καθηγητής ή ο γονιός να μην εξήγησε με κατανοητό τρόπο το μάθημα και δίνουν στην πραγματικότητα στον συνομιλητή τους μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να εκφραστεί με έναν τρόπο που θα γίνει πιο κατανοητός. Αντίθετα τα παιδιά- έφηβοι-ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες, θεωρούν μόνιμα τον εαυτό του υπεύθυνο για την μη κατανόηση όσων λέγονται. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε όλοι ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες όσο πλησιάζουν προς την εφηβική ηλικία, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να μετατρέψουν την αρνητική εικόνα του εαυτού τους σε θετική και αυτό αποτελεί έναν από τους λόγους που κρίνεται αναγκαία η έγκαιρη παρέμβαση.

Κλείνοντας, αυτό που θα πρέπει να θυμούνται όλοι οι γονείς είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός με το δικό του τρόπο και τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες δεν αποτελούν εξαίρεση. Η αγάπη, η αποδοχή και ο σεβασμός είναι τα κλειδιά που θα βοηθήσουν το κάθε παιδί να δημιουργήσει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του και θα του επιτρέψουν να επιδιώξει και να προσπαθήσει για το καλύτερο!

ΠΗΓΗ:  www.parentshelp.gr

Για οποιαδήποτε απορία έχετε ή αν θέλετε την συμβουλή μου για κάποιο θέμα που σας απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα σχολίων ακριβώς κάτω από τα άρθρα μου. Θα ήταν χαρά μου να σας βοηθήσω να λύσετε  προβλήματα που αντιμετωπίζετε μέσα στην οικογένειά σας.  Σε περίπτωση που θέλετε να έχετε μια προσωπική επικοινωνία μαζί μου, περιμένω τα e-mails σας στη διεύθυνση:  klairhseiradaki@gmail.com

'Αραγε τα παιδιά μπορούν μέσα από τα παραμύθια να εκδηλώσουν τις βαθύτερες σκέψεις τους για διάφορα θέματα που τα προβληματίζουν; Την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 18.30 μ.μ, στο βιβλιοπωλείο Ευρυπίδης στη Στοά στο Χαλάνδρι, σας προσκαλώ σε μια συζήτηση που θα κάνουμε για τη σημασία των παραμυθιών στην ανάπτυξη του παιδιού και τη σημασίων των ιστοριών και των παραμυθιών στη ζωή μικρών και μεγάλων.