ΜΗΤΕΡΑ ενος παιδιού με σύνδρομο Down ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ...
Ο Πάρης, είναι ένα παιδί, το οποίο μόλις γεννήθηκε και διαπιστώθηκε το «πρόβλημα» οι γονείς του το εγκατέλειψαν. Τότε οδηγήθηκε στο ΠΙΚΠΑ, όπου και έζησε τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του, στερημένος από τη ζεστασιά και την αγάπη της οικογένειας…
Κι αν η ζωή μέχρι τώρα του είχε δείξει μόνο το σκληρό της πρόσωπο, τα πράγματα έμελλε να αλλάξουν για τον Πάρη! Μια γυναίκα, η οποία πρόσφατα είχε χάσει το σύζυγό της, με άλλα δυο μεγάλα παιδιά, πήρε την απόφαση να μετατρέψει τον πόνο και το πένθος της σε προσφορά και αγάπη! Αυτά την οδήγησαν στο να κάνει μια επίσκεψη στο ΠΙΚΠΑ, γνωρίζοντας όλα τα παιδιά. Την καρδιά της έκλεψε ο μικρός Πάρης, με τα χαμόγελα και τα φιλιά που της χάριζε απλόχερα.
Οι φροντιστές και η διοίκηση του κέντρου ενημέρωσαν την υποψήφια μητέρα ότι περιπτώσεις παιδιών όπως ο Πάρης δύσκολα υιοθετούνται, καθώς η γραφειοκρατία είναι μεγάλη. Η γυναίκα όμως, αρνήθηκε τα όποια εμπόδια και επέλεξε την οδό της αναδοχής, τη διαδικασία δηλαδή κατά την οποία μπορεί κάποιος να αναλάβει τη φροντίδα ενός παιδιού, μέχρι την ενηλικίωσή του. Έτσι κι έγινε.
Ο Πάρης έκτοτε, μεγαλώνει σε ένα φυσιολογικό περιβάλλον, στον πυρήνα μιας υγιούς οικογένειας, με μια μητέρα και δυο μεγαλύτερα αδέρφια που τον λατρεύουν. Αξίζει σ’ αυτό το σημείο να σημειώσουμε το γεγονός ότι από τα άλλα δυο παιδιά, μόνο η μεγάλη κόρη είναι βιολογικό παιδί. Το αγόρι, ήταν κι αυτό ένα παιδί που είχε πάρει η γυναίκα από ίδρυμα. Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι ο δρόμος της αποδοχής και της ισορροπίας και για τις δυο πλευρές, δεν ήταν καθόλου εύκολος.
Κάπου εδώ οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα σε αυτή τη γυναίκα, σε αυτή τη ΜΗΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ, που αποφάσισε να δώσει την αγάπη της σε ένα πλάσμα που την είχε τόσο ανάγκη, που ήταν καταδικασμένο να ζει σε ένα ίδρυμα, χωρίς ελπίδες για μια «κανονική» ζωή! Αυτή η γυναίκα δεν φοβήθηκε τα προβλήματα, τις δυσκολίες και την αναστάτωση που θα έφερνε στη ζωή της ένα παιδί με σύνδρομο Down, είδε μόνο τις χαρές και την αγάπη που είχε ανάγκη να δώσει και να λάβει αυτό το παιδί και το αγκάλιασε…
Έτσι, με τη φροντίδα και την αγάπη της νέας του οικογένειας, αλλά και με την οικονομική και ηθική στήριξη του κράτους και του ΠΙΚΠΑ, ο Πάρης κατάφερε να κάνει άλματα προόδου. Γράφτηκε σε εξειδικευμένο κέντρο αναπτυξιακών διαταραχών, όπου παρακολούθησε μια μεγάλη γκάμα παρεμβάσεων όπως λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, ειδική διαπαιδαγώγηση, θεραπευτική ιππασία, εξόδους κοινωνικοποίησης και αυτή τη στιγμή, είναι ένας έφηβος ο οποίος απολαμβάνει απλά καθημερινά πράγματα, πράγματα που οι υπόλοιποι θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα.
Ο Πάρης είναι πλέον σε θέση να εκφράσει τις ανάγκες του, τις επιθυμίες του, να παίξει, να χαρεί, να κλάψει, να θυμώσει, να γελάσει μέσα απ’ την ψυχή του. Με λίγη βοήθεια, μπορεί ακόμα να ντυθεί, να κάνει μπάνιο και να βοηθήσει τη μητέρα του στις δουλειές του σπιτιού. Τώρα πια μπορεί… Γιατί βρέθηκε μια γυναίκα, άγνωστη, που δεν τον γέννησε, που δεν φοβήθηκε την διαφορετικότητά του και που επέλεξε να του δώσει εφόδια ζωής… Αυτό το τόσο «ξεχασμένο» απ’ τη ζωή παιδί, απολαμβάνει πια τον κόσμο. Του αρκεί που βλέπει, που ακούει, που περπατάει, μα πάνω απ’ όλα ξέρει να αγαπάει, χωρίς ενδοιασμούς με όλο του το είναι…
Αυτή τη φορά, δε θα καταγράψω τα δικά μου συμπεράσματα, αλλά θα αφήσω τον καθένα να βγάλει τα δικά του, να δει με τα μάτια της ψυχής του και να αξιολογήσει τις προσπάθειες του Πάρη, της βιολογικής του «οικογένειας» και της πραγματικής του οικογένειας…
Υ.Γ: Σ' ευχαριστώ φίλε μου Αντώνη γι’ αυτή την ιστορία…
Για οποιαδήποτε απορία έχετε ή αν θέλετε την συμβουλή μου για κάποιο θέμα που σας απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα σχολίων ακριβώς κάτω από τα άρθρα μου. Θα ήταν χαρά μου να σας βοηθήσω να λύσετε προβλήματα που αντιμετωπίζετε μέσα στην οικογένειά σας. Σε περίπτωση που θέλετε να έχετε μια προσωπική επικοινωνία μαζί μου, περιμένω τα e-mails σας στη διεύθυνση: klairhseiradaki@gmail.com
