Για σένα που φοβάσαι να κοιτάξεις πίσω...
Κάθε φορά που τον ακούω με ενθουσιασμό να λέει: «μαμά, έμειναν μόνο 5 μέρες, μόνο 4, μόνο 3» και βλέπω τη σπίθα της γιορτής στα ματάκια του, σκέφτομαι πόσο διαφορετικό συναίσθημα προκαλεί αυτό το μέτρημα σε ένα παιδί που η ζωή το προίκισε με μια οικογένεια μέσα στην οποία το αγκαλιάζουν και το αγαπούν και σε μία μαμά που κοιτάει πίσω στις μέρες που έφυγαν και πρέπει και αυτή να κάνει το δικό της λογαριασμό…
Όμως εγώ παιδί μου, έχω να μετρήσω λάθη και σωστά και αυτό το μέτρημα με τρομάζει… Επειδή, δεν αρκεί ένας υπολογισμός, αλλά πρέπει να πάω και παραπέρα. Να κάνω τον απολογισμό. Πρέπει να βρω τον τρόπο να διορθώσω τα λάθη και μετά να μην τα ξανακάνω. Πρέπει να βρω τα σωστά, να τα ενισχύσω, να τα βελτιώσω και να τα βάλω στην καθημερινότητά μου μαζί σου.
Να θυμηθώ και να μετρήσω
-όλες τις φορές που σε στεναχώρησα άθελά μου, γιατί δεν βρήκα τον τρόπο να αγγίξω την ψυχή σου δίχως να σε τραυματίσω
-όλες τις φορές που διάλεξα τις φωνές για να σου μιλήσω, γιατί δεν βρήκα τις λέξεις μέσα στη γαλήνη που δικαιούσαι
-όλες τις φορές που σου καθυστέρησα μια αγκαλιά γιατί ήμουν απασχολημένη με κάτι από τον κόσμο των μεγάλων
-όλες τις φορές που σου στέρησα το παιχνίδι με τη φαντασία και προτίμησα την εύκολη λύση μιας οθόνης
-όλες εκείνες τις φορές που δεν είχες μια χαρούμενη μαμά, γιατί δεν κατάφερα να αφήσω ότι συμβαίνει εκεί έξω μακριά από το δωμάτιό σου
-όλες εκείνες τις φορές που σε πίεσα περισσότερο από ότι αντέχεις στ’ αλήθεια, για να γίνεις αυτός που επιβάλλουν οι ανόητοι κανόνες των μεγάλων
-όλες εκείνες τις φορές που δεν κατάφερα να προβλέψω τον κίνδυνο και έτσι τραυματίστηκες (και ας μην ήταν πάντα ορατές οι πληγές σου)
-όλες εκείνες τις φορές που δεν σε υπερασπίστηκα απέναντι σε όλους όσοι δεν σε αγαπούν τόσο δυνατά όσο αξίζεις
Και μετά, αφού κλάψω για κάθε λάθος μου, να βρω το θάρρος να μην το πάρω μαζί μου στη νέα χρονιά που με τόση αγωνία περιμένεις και μετράς… ή τουλάχιστον να προσπαθήσω με όλη μου τη δύναμη…
Ύστερα να θυμηθώ και να μετρήσω
-όλες τις λατρεμένες αγκαλιές
-τα φιλιά στα μαλλάκια, στα χεράκια, στις πατούσες
-τα χάδια στο προσωπάκι σου και στην καρδιά σου
-τα τραγούδια που σου είπα πριν κοιμηθείς
-τις ιστορίες που έπλασα για σένα
-τις στιγμές που μοιραστήκαμε και έμειναν για πάντα στη μνήμη
-τα μέρη που είδαμε μαζί και ήταν σαν να τα έβλεπα και εγώ για πρώτη φορά
-τις συζητήσεις μας που με έκαναν να νιώθω σημαντική
-όλα τα πράγματα που προσπάθησα να σου μάθω
-τις γνώσεις που σου χάρισα και ένιωσα ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο
-τα παιχνίδια που επινόησα για να σε βλέπω να γελάς
-ο κόσμος που σιγά σιγά μαθαίνουμε ΜΑΖΙ
Και μετά, αφού δακρύσω από χαρά και ευγνωμοσύνη, να υποσχεθώ ότι στις αποσκευές μου για το 2015 θα τα πάρω όλα μαζί μου και θα φροντίσω να τα ζήσουμε ξανά με ακόμα μεγαλύτερη ένταση αυτήν τη φορά…
Γιατί μέσα από τα μάτια σου κερδίζω το στοίχημα με το χρόνο. Γιατί κάνεις την κάθε στιγμή να αξίζει να ζήσει για πάντα στην καρδιά και το μυαλό μου. Που συχνά, θολωμένο από τα πολλά που συμβαίνουν γύρω μου και μέσα μου, μπερδεύεται και βλέπει τα ασήμαντα για σημαντικά και σου στερεί λίγο από το άπειρο που αξίζεις…
3 μέρες έμειναν για να ετοιμάσουμε τις αποσκευές μας για τη νέα χρονιά. Θέλεις να τις ετοιμάσουμε όλες μαζί;
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα που θα σε οδηγήσει με αγάπη και χαρά στο 2015…
Να έχεις την πιο όμορφη χρονιά της ζωής σου
Να έχεις υγεία, χαμόγελα, αλήθεια και πάθος
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για όλα όσα μου χάρισες τη χρονιά που τελειώνει και πάνω από όλα για την εμπιστοσύνη σου. Αυτή είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα μου… ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Ράνια
