Τι μαθαίνουν τα παιδιά απο τη σχέση των γονέων;
Όταν ένα παιδί μεγαλώνει παρατηρώντας ότι η μαμά και ο μπαμπάς, περνάνε ευχάριστα μαζί, επιθυμούν να είναι ο ένας κοντά στον άλλο, ερμηνεύει πως μάλλον αυτό που συμβαίνει ανάμεσά τους είναι ωραίο. Έτσι καταγράφει πως αυτό που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι άξιο προς μίμηση. Παράλληλα, επειδή το παιδί λειτουργεί απολύτως εγωκεντρικά, απολαμβάνει μια ασφάλεια, μια αίσθηση πληρότητας και ησυχίας.
Χρειάζεται εδώ να τονίσουμε ότι το παιδί είναι ένας εξαίρετος παρατηρητής αλλά «κακός» ερμηνευτής. Παρατηρεί, γιατί αυτός είναι ο τρόπος του να μάθει (εδώ που τα λέμε δεν το απασχολούν και πολλά άλλα θέματα, άρα έχει μπόλικη νοητική ύλη διαθέσιμη) και ερμηνεύει αυτά που παρατηρεί με λίγα ή ελλιπή στοιχεία.
Μαθαίνει λοιπόν πολλά, εξαιρετικά πολλά από την παρατήρηση αλλά αυτά που παρατηρεί πολύ συχνά τα ερμηνεύει λανθασμένα γιατί δεν έχει αρκετά στοιχεία, ή βασίζει την επεξεργασία του καταλήγοντας σε λανθασμένα και αυθαίρετα συμπεράσματα από άγνοια.
ΥποχρέωI ?η του γονέα και μέντορα, να είναι παρών για να βοηθά στην ορθή τους ερμηνεία. Χωρίς να παρεμβάλλεται να διευκολύνει στην καταγραφή της αλήθειας.
Το παιδί εν-γράφει σημαντικές πληροφορίες για την άποψη που θα διαμορφώσει σιγά-σιγά για τη σχέση με το άλλο φύλο. Οικειοποιείται δηλαδή υγιείς θέσεις ως προς τη συμπληρωματικότητα του αρσενικού και του θηλυκού και αναπτύσσει θέσεις αισιόδοξες ως προς τον θεσμό του γάμου.
Εξαιρετικά σημαντικό επίσης είναι το ότι εδραιώνει θετικές απόψεις σχετικά με την έννοια της κοντινότητας, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό και ελπιδοφόρο για το μέλλον του θεσμού του γάμου.
