Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο, αποτέλεσε ένα συνέδριο, στο οποίο με κάλεσαν να μιλήσω για την διαφορετικότητα. Φτάνοντας λοιπόν στον τομέα «Ναρκωτικά», σηκώθηκε να μιλήσει για την εμπειρία της μια μάνα τριών αγοριών, τα οποία ακολούθησαν κάποια στιγμή αυτό τον ύπουλο δρόμο. Ο λόγος της συγκλόνισε το ακροατήριο. Όταν ολοκλήρωσε, ένας κύριος από το ακροατήριο, θέλησε να μάθει τί ήταν αυτό που θεωρεί ότι έκανε λάθος και που ώθησε ΚΑΙ τα τρία της παιδιά στα ναρκωτικά. Η απάντηση της μητέρας ήταν άμεση και αφοπλιστική:
Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί «Μήπως είμαστε πολύ ελαστικοί με το παιδί;», «Μήπως πολύ αυστηροί;» Πόσες φορές έχετε συλλάβει τον εαυτό σας να απαγορεύει κάτι στα λόγια, ενώ στην πράξη να μην καταφέρει να το επιβάλλει στο παιδί; Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα από τις πράξεις και όχι από ότι τους διδάσκουμε στα λόγια. Αντιθέτως, αν οι πράξεις έρχονται σε αντίθεση με τα λόγια μας, αυτό που πάντα υπερτερεί είναι οι πράξεις.
