Παιδί με ισχυρή θέληση

«Δεν θέλω να κόψω τα μαλλιά μου.

Δεν θα τα κόψω ποτέ.

Λοιπόν απλά σταμάτα να μου το λες Μαμά!»

Ο μικρός γιος σας το λέει χωρίς έμφαση, σαν να μιλάει για τον καιρό, αν κάνει κρύο ή βρέχει.
«Ο γιος μου όταν ήταν 6 ετών, έτρεχε να πει κάποια δυσάρεστα νέα στους άλλους, που δεν ήταν καθόλου πρόθυμοι να ακούσουν.
Από τα τρία χρόνια του, επέμενε σε ότι ήθελε.

Διαβάστε ακόμη: Μεγαλώνοντας ένα ευτυχισμένο και υγιές παιδί.

Τα μικρότερα πράγματα ήταν γι’ αυτόν απαράδεκτα, του έβαζα το λάθος παντελόνι, το λάθος γεύμα, ο τρόπος που ένιωθε τα παπούτσια του, όπως και ο τρόπος που τον έβαζα στο κρεβάτι το βράδυ.
Είναι ένα παιδί υψηλών προδιαγραφών, και αν διαφωνεί με κάτι το λέει αμέσως.

Ο μικρός δεν είναι ένα δύσκολο παιδί, είναι στην πραγματικότητα μία απόλυτη απόλαυση.
Είναι γλυκός και γενναιόδωρος, βοηθά τον μικρό του αδελφό.
Παρατηρεί τα όμορφα χρώματα των λουλουδιών και τα φύλλα που αλλάζουν το φθινόπωρο!
Απολαμβάνει τα μικρά πράγματα και είναι ευγενικός και ευγνώμων στους άλλους, είναι δημιουργικός και φωτεινός.

Αλλά όταν διαφωνεί είναι το πιο πεισματάρικο και επίμονο πρόσωπο που έχω συναντήσει, δηλώνει η μητέρα του.
Δεν συμμορφώνεται, δεν υπακούει, συμμορφώνεται όταν αισθάνεται ότι είναι σωστό αυτό που κάνει ή έχει κάποιο νόημα γι’ αυτόν.
Πράγμα που πολλές φορές, μπορεί να είναι δύσκολο για τους γονείς.

Όλα τα παιδιά έχουν πείσμα.
Κάποια στιγμή άκουσα μία συνομιλία μεταξύ του συζύγου μου και του μεγαλύτερου γιου μου, που ήταν τότε 2 ετών.
«Γρήγορα θα μεγαλώσω και θα γίνω άνδρας» είπε ο μικρός μου, και ο άνδρας μου γελώντας απάντησε «θα γίνεις ένας καλός άνδρας ή ένας «κακός» άνδρας;»

Και ο μικρός απάντησε «Απλά λίγο δυσάρεστος, όχι πολύ».
Η έννοια κακός/δυσάρεστος ήταν όπως άτακτος.
Λίγο λοιπόν άτακτος και ανυπάκουος αντιπροσώπευε ένα παιδί που ήταν ισχυρογνώμων και πεισματάρικο με δυνατή προσωπικότητα.

Αν και υπάρχουν πολλές φορές, που για τους γονείς, ένα ανυπάκουο παιδί είναι μία δύσκολη και κουραστική κατάσταση, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν πολλά οφέλη σε ένα μικρό κομμάτι ανυπακοής.
Έρευνα δείχνει ότι τα ανυπάκουα παιδιά κερδίζουν περισσότερα χρήματα όταν μεγαλώσουν, και πιθανόν να γίνουν επιχειρηματίες.
Όπως αποδεικνύεται κάποια μάλλον έξυπνα παιδιά που δεν λογαριάζουν πολύ την εξουσία και το κατεστημένο, έχουν καλύτερες ιδέες και είναι πολύ πιο δημιουργικά.

Οι επιχειρηματίες δεν έχουν την τάση να παίζουν με κανόνες.
Η Laura Markham, κλινική ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια εξηγεί ότι τα παιδιά με δυνατή θέληση και πείσμα συνήθως γίνονται ηγέτες όταν μεγαλώσουν.
Αντέχουν περισσότερο στην πίεση και κυνηγούν αυτό που θέλουν με περισσότερο κέφι.

Θέλουν να μάθουν πράγματα για τον εαυτό τους, αντί να δεχτούν αυτά που λένε οι άλλοι, έτσι ώστε να δοκιμάσουν τα όριά τους ξανά και ξανά και αυτό ισχύει και για τις σχέσεις τους.
Αυτό δεν αφορά μόνο αν θέλουν να κόψουν τα μαλλιά τους ή τι θα φορέσουν ή αν θα φάνε λαχανικά, αλλά και ποιους αποφασίζουν να εμπιστευτούν, ή ποιους θα επιλέξουν να ακολουθήσουν ή που επιτρέπουν στον εαυτό τους να επηρεάζονται από αυτούς.

Διαβάστε ακόμη: Βοηθήστε τα παιδιά να ξεπεράσουν το φόβο του γιατρού

Η υπακοή δεν είναι πάντα μια επιθυμητή συμπεριφορά για την οποία αξίζει να αγωνιστείς.
Ένα ακραίο παράδειγμα στην ιστορία είναι ότι συνέβη στη συνείδηση του γερμανικού έθνους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Το 1934 κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας σε μία ομάδα νέων ο Χίτλερ δήλωσε «Θέλουμε αυτός ο λαός να είναι υπάκουος και θα πρέπει να ασκηθείτε στην υπακοή».

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Alice Miller, όλες οι ηγετικές φυσιογνωμίες του Τρίτου Ράιχ είχαν εκπαιδευτεί να είναι υπάκουες από την παιδική ηλικία. Στις οικογένειες η υπακοή ήταν πρωταρχικός κανόνας της δεοντολογίας τους.

Αυτό που ακολούθησε, η τυφλή υπακοή σε ένα τυραννικό ηγέτη, η συλλογική απώλεια ενός εσωτερικού ηθικού κώδικα και η θανάτωση εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, μας στοιχειώνει όλους σήμερα.
Το ζήτημα της ηθικής έναντι της υπακοής είναι σημαντικό, ειδικά στην ανατροφή των παιδιών και τη διδασκαλία τους.
Η ηθική είναι να κάνεις το σωστό, δεν έχει σημασία τι σας λένε, ενώ η υπακοή είναι να κάνεις ότι σου λένε, μερικές φορές στα τυφλά, μερικές φορές χωρίς να γνωρίζεις καλά τι κάνεις, μερικές φορές σε βάρος των άλλων ή και του εαυτού σου.

Φυσικά πρέπει να επιμείνουμε να μας υπακούν τα παιδιά μας, όταν υπάρχει κίνδυνος.
Πρέπει να μάθουν να ακούν και να κρατούν το χέρι μας όταν διασχίζουμε τον δρόμο. Πρέπει να μάθουν να μην πιάνουν το μαχαίρι από την κοφτερή του μεριά, να μην αγγίζουν το ζεστό μάτι της κουζίνας.
Αλλά για τα μικρά πράγματα τα καθημερινά, τα θέματα από τα οποία δεν κινδυνεύουν, θα μπορούσαμε να τους αφήσουμε μία ελευθερία.

Η υπακοή, ως αποτέλεσμα εμπιστοσύνης, έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Θέλουμε τα παιδιά να μας ακούν, γιατί εμπιστεύονται ότι είναι μόνο για το καλό τους, εμπιστοσύνη που έρχεται από τη συζήτηση, την καλή σχέση και την ενσυναίσθηση και όχι από το φόβο της τιμωρίας.

Θέλουμε τα παιδιά να μεγαλώσουν και να γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες που μπορούν να παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για τον εαυτό τους.
Έτσι λοιπόν για τώρα, αφήστε τα μικρά να κάνουν τα δικά τους.
Τα μαλλιά μπορεί να είναι απεριποίητα αλλά το πνεύμα τους άθικτο!

Πηγή The Washington Post.