Πριν από ένα περίπου χρόνο, ανάμεσα στα νέα παιδιά που ήρθαν στο σχολείο μας ήταν και ένα κορίτσι τετάρτης δημοτικού, η Αριστέα. Επρόκειτο για ένα γλυκύτατο παιδί, που ήταν ενθουσιασμένο για το καινούριο του σχολείο και έτσι προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα νέα δεδομένα του. Δυστυχώς όμως, μετά από 2 μήνες τα πράγματα άλλαξαν.
Με αφορμή την περίπτωση ενός “κακού μαθητή”, του Φώτη, που σας περιέγραψα την προηγούμενη εβδομάδα, αποφάσισα να καταγράψω το μέγεθος της επίδρασης του δασκάλου πάνω στο παιδί.
Με το που ξεκινάει το παιδί να πηγαίνει στο σχολείο, ένα μεγάλο μέρος της ημέρας του το περνάει μέσα στη τάξη, με τον δάσκαλο και τους συμμαθητές του. Είναι λοιπόν επόμενο, ο δάσκαλος να αποτελεί πια ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου του παιδιού, σπάζοντας το μονοπώλιο των γονέων.
Πριν από κάποιο διάστημα, ήρθε στο γραφείο μου μία μητέρα ενός εννιάχρονου αγοριού, του Φώτη. Ήταν πραγματικά απελπισμένη με την κατάσταση που επικρατούσε στο σχολείο του παιδιού της. Δεν ήταν δύσκολο να διακρίνω, το ότι πέρα από την ανησυχία της για το παιδί, ήταν εξαγριωμένη με τη δασκάλα του, την οποία και θεωρούσε υπεύθυνη για όλη την κατάσταση του παιδιού της.